Met Jonny Polonsky en Ed Nolbed werd woensdag het Kinky Star podium tot twee maal toe ingenomen door een solo act. Tweemaal de formule man-met-gitaar, één enkele versterker en een eigen repertoire dat uitgebreid mag heten. Ook tweemaal tonnen ervaring op de planken. Uw man, eveneens in het bezit van tonnen ervaring, zij het net naast diezelfde planken, was er bij en zag dat het goed was.
Jonny Polonsky tekende voor de eerste helft van de double bill. De New Yorker, protégé van Frank Black (Pixies) en al 25 jaar actief onder eigen naam maar ook als (veelgevraagd) sessiemuzikant, toert momenteel in Europa. Om zijn aankomende album te promoten. Dat album – Kingdom Of Sleep – kwam woensdag met vier nummers net iets minder aan bod dan verwacht.
De even beslagen als bescheiden, haast timide, muzikant staat er om bekend zichzelf moeilijk te verkopen. Zo ook dus woensdag blijkbaar want het nieuwe werk werd niet uitdrukkelijk in de vitrine geplaatst. Misschien speelde l’embarras du choix ook stevig mee. Een keuze moeten maken uit een kloeke back catalogue als je maar een half uurtje stagetime hebt is ook niet je dat. Maar een goed half uur werd het.
Hoogtepunten genoeg zoals Aches And Pains, vroeg in de set, en Electric Tears. Door merg en been ging het, zoals beide songtitels suggereren. Klasse. Na een dik half uur en een beleefd “Thank you for having me” was het jammer genoeg al over en uit. Het album Kingdom Of Sleep komt officieel uit op vrijdag 6 maart.
Ed Nolbed, één van de vele pseudo’s waaronder Gentenaar Jurgen De Blonde (hyper)actief is, nam woensdagavond uitgebreid zijn tijd. Niet dat de zaak traag op gang kwam, integendeel, De Blonde is er de man niet naar om veel tijd weg te lummelen. Getuige daarvan zijn duizelingwekkende output.
Met zijn lo-fi tunes slaagde hij erin het publiek anderhalf uur aan de praat te houden. Een 30-tal nummers vulden de playlist. Eerder ongewoon in Kinky Star waar een optreden doorgaans weinig meer dan drie kwartier en een 10-tal nummers in beslag neemt.
Om de zaak overzichtelijk te houden en lapsussen op te vangen had Nolbed/De Blonde de zaak voor zichzelf in een bundel op A3 – formaat afgedrukt. En zijn beste bindteksten meegebracht. Voor dat laatste had hij die bundel niet nodig.
Start, het eerste nummer van de langspeler Breaking Up Is Never Esy I Know (2019), betekende een uitstekende start van een optreden dat een geleid bezoek inhield aan de onderscheiden Nolbed releases so far. Diversiteit troef dus, oud & nieuw, zacht & onzacht, schetsmatige twee-minuten-dingen in combinatie met (meer) voldragen songs. Solo of met behulp van een ‘band’ die zich voor de gelegenheid discreet schuilhield in een mediaspeler. Met meer ups dan downs. Veel tijd voor verveling was er niet.
Het al bij al gezapige optreden werd afgesloten met een wild uitslaande versie van Transcendence, ook het laatste nummer van de het laatste Nolbed-album. Knetterende feedback-outtro er bovenop. Knap gedaan, dat was finishen in stijl. In één moeite door werd bewezen hoe sterk (onderschat) de laatste Nolbed-langspeler is. Nog steeds te koop bij Almost Halloween Time Records, gepersonaliseerde/artistieke hoes incluis, ’t is maar dat je het weet.
Nolbed Bandcamp
Polonsky Bandcamp
