Jasper Steverlinck stelde zijn nieuwe album Night Prayer voor in de Gentse Vooruit. Eerder dit jaar gaf hij daar al een voorproefje van in de Leonard Cohen-sessies van Radio 1. Zijn doortocht op woensdagavond was net als toen groots en ontroerend in eenvoud. Dit wordt dan ook ongetwijfeld een optreden dat in de eindejaarslijstjes zal komen te staan.
Zijn eerste solo-album Night Prayer is er eentje die lang onderweg was. De nummers schreef hij eerst allemaal thuis in de eigen studio. Vervolgens ging hij naar Engeland om er samen te werken met bekende producers in de hoop om een internationale doorbraak wat te kunnen forceren. Na de samenwerking met Jake Goslin (Ed Sheeran en Adèle) kwam evenwel de inkeer. De songs hadden niet meer de oorspronkelijke ziel. Vervolgens dook Jasper opnieuw de studio in, maar deze keer met Jean Blaute. Blaute begrijpt dat Jasper op zoek is naar het onversneden pure geluid. Jasper noemde het zelf ‘iets van de tijd dat de mensen nog konden zingen’ en neemt deze keer de muziek in één keer op, geen knip- en plakwerk. Alles in één keer zingen is risicovol, maar Jasper zet door en het resultaat Night Prayer is dan ook super.
Live is hij excellent. Stipt om 20u30 zette hij in. Het was instant oorverdovend stil in de zaal. Vervolgens nam Valentijn Elsen zijn piano over en gordde Jasper een eerste keer zijn gitaar aan. Hij bracht een nieuw nummer en deelde droogjes mee dat dit nummer niet op het album staat, maar wellicht wel op het volgende. En wat blijkt : de nieuwe plaat is ook al bijna helemaal af. Daarna passeerden de meeste nummers van Night Prayer : Here’s To Love, Needs Your Love, Night Prayer en So Far Away From Me. Het publiek luisterde aandachtig en vol eerbied.
Jasper was oprecht ontroerd bij het zien van de volle Vooruit. Hij vertelde dat het zowaar 10 jaar geleden was dat hij hier optrad en dat hij lang had gedacht dat hij nooit meer deze zaal zou kunnen vullen. Jasper is natuurlijk erg populair sinds hij meedeed aan de Voice en recent Liefde Voor Muziek. Maandag bracht hij in dat programma One Thing I Can’t Erase, een cover van Speeltijd van Niels De Stadsbader. Vandaag werd dat nummer op verzoek gebracht. Nooit gedacht dat ik een nummer van Niels De Stadsbader zo zou brengen in een eigen show, aldus de zanger. Wij ook niet maar dit was uiteraard een Jasper- versie, dus er was geen hoempapa-moment in het West-Vlaams.
Bij de bis bracht hij ook nog de hit van The Dinky Toys (My Day Will Come) op de piano, opnieuw in een onherkenbare Jasper-versie. Het laatste nummer kondigde hij aan als het lied dat Bob Dylan was vergeten te schrijven: Things That I Should Have Done. Het was wondermooi, we waren in tranen van ontroering.
