Janne stond op 18 januari geprogrammeerd in het gezellige café Fatima in Gent. Janne Vanneste, ook gekend van Monskopoli, maar vooral toch van haar eigen solo zelve, haar overdonderende stem en haar pianospel dat ons altijd weer meesleept en op meerdere verkeerde benen zet. Dat de Fatima er zin in had was snel duidelijk want het café zat afgeladen vol en dan tellen we toch gauw een 70-tal fijnproevers die niet alleen gekomen waren voor een St-Idesbald tripel.
Die stem! Janne zette in met een paar Franse chansons, een richting die ze binnenkort verder wil inslaan. Of ze nu in het Frans of Engels zingt doet geen afbreuk aan de impact van haar stem en de ondoorgrondelijke songstructuren. Feit is dat we tijdens de berekende stiltes en tempobreaks in de songs enkel het geluid van het stromend afwaswater hoorden. Iedereen luisterde ademloos (toch voor een paar seconden) of bevond zich in zijn of haar eigen wereldje, mijmerend met de zachte stem van de pianiste als voedingsbodem.
Die stem! Janne maakte zich zorgen over het gebrek aan vrolijkheid in haar teksten en liet ook vallen dat ze een bepaalde woede in zich heeft die ze graag zou uiten, maar de huidige songs lenen zich daar niet toe. Nochtans staan haar oldies nog steeds als een huis en stond haar traditionele strijd met de zenuwen ook deze keer haar trefzekere en hypnotiserende stem niet in de weg. We zijn altijd al fan geweest van muzikanten die op zijn Mark E. Everetts harde teksten in speelse songs verpakken, ook Janne slaagt daar moeiteloos in. We herinneren ons iets als “Just look at me with those eyes, and don’t say a word”.
Die stem! Een uur gleed zomaar voorbij. Diep in de set zat het wondermooie The Keeper Of My Lighthouse. De manier waarop Janne de ruimte (en er was in het gedrum geen ruimte over) rondom ons deed wegglijden en ons enkel naar de planeet Aarde terugbracht als ze vroeg of we de tristesse in de songs niet vervelend vonden was weer van het soort ‘overdonderendheid’ waar we melodramatisch weemoedig van durven worden.
Een nieuw nummer in de bisreeks verhaalde over een avondje Frankrijk waarvan ze zich vooral veel pintjes, pogingen om vrolijk te worden en een verbluffend zicht op de Mont Blanc herinnerde en het cynische Happy Birthday sloten een alweer verbluffend avondje met Janne af. Naar verluidt komt ze in februari al terug, we can hardly wait, want ja…. Die stem!
