2023 was voor Pitou Nicolaes een heel druk jaar waarin ze haar prachtige album Big Tear uitbracht. De Nederlandse zangeres mocht ook, als support, mee op de Europese tournee met Emiliana Torrini & The Colorist Orchestra en zong enkele nummers mee met de hoofdact. Tenslotte bracht ze ook nog de prachtige live ep Big Tour Live uit. Nu wil ze de Big Tear tournee in het nieuwe jaar in schoonheid afsluiten met een concert in haar geboortestad Amsterdam en in haar thuisstad Antwerpen waar ze samenwoont met haar vriend Tamino.
Op dit speciale concert wilden we dus zeker aanwezig zijn. Pitou vroeg Hendrik Lasure om het voorprogramma te verzorgen in De Roma. Lasure maakt deel uit van SCHNTZL., Bombataz, An Pierlé Quartet en Thunderblender, nam een album op met theatermaker Lisa Verbelen en bracht muziek uit onder eigen naam en met zijn ensemble Warm Bad. Twee jaar geleden bracht hij het Nederlandstalige album Het Wiel uit, een unieke singer-songwriter plaat die overal lovend werd onthaald. We waren benieuwd welke kant van Lasure we in Antwerpen te horen zouden krijgen.
In een redelijk goed gevulde Foyer opende Lasure de avond op magische wijze.
Hij bracht een paar songs uit Het Wiel maar dan wel solo. Hij wisselde het keyboard af met akoestische gitaar en bracht de nummers op een erg intieme manier. En al zijn de arrangementen op de plaat vrij indrukwekkend, toch kwamen de sobere live versies intens binnen. Hij bracht Populier met mooi tokkelend gitaarspel. De flexibele stem van Hendrik klinkt altijd loepzuiver zelfs als hij in kopstem zingt. Het prachtige Bethlehem zou eigenlijk een Belpopklassieker moeten worden. In Vrouwe Jaloezie ontpopte Lasure zich tot de Belgische Sufjan Stevens en in het prachtige titelnummer van de plaat liet Hendrik horen hoeveel gevoel hij in zijn prachtige pianospel kan verwerken. Het breekbare Fakkelkop, het hitje Wolkje en het prachtige Pavel sloten de set af. We konden ons geen betere opwarmer van de avond voorstellen.
De vorige keer dat Pitou in De Roma stond (in het voorprogramma van The Colorist Orchestra) had ze enkel Lieke Heusinkveld mee op toetsen. Deze keer was Lieke er ook bij maar er stond nog meer volk op het podium: Jasja Offermans op bas, Micha Porte op drums en Mark Offermans op sax, basklarinet en ‘gitaaret’ (dat laatste instrument gaf de liedjes een exotische tint). De breekbare songs van Pitou kregen we nu in volle bezetting en ze bleven even breekbaar ook al werd het allemaal wat krachtiger en intenser.
Pitou, die haar lange haren had ingeruild voor een kort kopje, zong met zoveel emotie en overgave dat ze iedereen vanaf de eerste noten mee had. Als ze uithaalde met haar stem, was de vergelijking met Sinead O’Conner niet uit de lucht, ze zong even intens en loepzuiver. Toen iedereen van de band haar dan ook nog bijstonden met perfecte backing vocals kregen de nummers iets magisch en sprookjesachtig. Ondertussen weet de vierkoppige band perfect hoe ze de frontvrouw mooi kunnen ondersteunen en dat zorgde alleen maar voor meer kippenvelmomenten.
Er werd geopend met een zweverige intro die overging in een gedreven versie van Dancer waarin de tribale drums het nummer naar een hoger niveau tilden. Daarop volgde zo goed als het volledige wondermooie Big Tear album waarvan elke song met veel vuur de zaal werd ingestuurd. We kregen ook nog enkele oudere pareltjes zoals Cut A Hole en Decay uit de debuutep en Give Me A Glass, Problems en het titelnummer uit de tweede ep I Fall Asleep So Fast.
Terwijl ze vroeger haar liedjes vooral op akoestische gitaar bracht, focuste Pitou deze keer bijna volledig op haar zang, zo kon ze de emotie van de nummers ook kracht bijzetten in haar emotionele podiumact die de songs mooi aanvulde. Enkel tijdens Give Me A Glass en I Fall Asleep So Fast speelde ze mee op gitaar.
Als bisnummer speelde ze het nieuwe nummer Fish. Eigenlijk schreef Pitou het liedje al een tijdje geleden maar het kreeg nu pas vorm en het klonk zoals steeds subliem. Wat een performance, wat een band en vooral wat een geweldige zangeres!
Hendrik Lasure: Instagram
Pitou: Facebook – Instagram
