Im Rhythmus Bleiben, Body To Body en Kampfbereit. Het zijn niet alleen ‘signature songs’ van de Electronic Body Music-pioniers Front 242, het geldt zeker als hun credo. De band verkeert in bloedvorm. De Belgische EBM-helden speelden twee avonden op rij de pannen van het dak in de AB. Im Rhythmus Bleiben was daarbij allerminst het probleem. Wie een combi-ticket kocht, en dus beide shows meemaakte, werd beloond want de set lists op beide avonden verschilden behoorlijk van elkaar. Favorieten die je niet te horen kreeg op vrijdag, kwamen wel aan bod op zaterdag, ten nadele van de krakers die er vrijdag inzaten. We brengen je verslag uit van twee dagen Im Rhythmus Bleiben met Front 242.
Front 242 had voor elk van de concerten een ander voorprogramma gekozen. Op vrijdag was dat Metroland en op zaterdag Cruise [ctrl]. Dat Metroland heel goed naar Kraftwerk geluisterd heeft, is een understatement. Als je je ogen sloot, was het of je kennismaakte met nieuwe of nog onbekende songs uit de Kraftwerk-catalogus. Ook de visuals waren behoorlijk ‘Kraftwerkiaans’ en met titels zoals Thalys, Inner City Transportof Theme From Metroland is de link met Autobahn of Trans Europe Express snel gelegd. En Machines Gone Mad zou mooi op The Man Machine passen. De prijs voor originaliteit gaat dan wel niet naar Metroland, ze brachten die fijne Kraftwerkcomposities die niet de legende maar zij geschreven hebben!
Metroland moest het jammer genoeg met een nog bijna lege zaal stellen, vrijdag, tijdens de act van Cruise [ctrl] op zaterdag was er al meer volk aanwezig in de AB. Dit duo, dat nog met Patrick Codenys en Richard 23 samenwerkte, bracht een sound die het midden houdt tussen minimalistische soundscapes en hard electro, alsook bezwangerd door EBM. De link met Front 242 was duidelijk groter dan met Kraftwerk of Tangerine Dream. Bij ons pakte de mayonaise niet meteen, maar op een dansvloer doen sommige van de tunes van Cruise [ctrl] het ongetwijfeld prima.
Vrijdag opende Front 242 de manoeuvres (nou ja) met een vinnig en gejaagd Moldaviaom te vervolgen met een flard Least Inkling dat naadloos in een subliem Take One overging om dan in een uitermate zenuwachtig en opgefokt maar succulent en onweerstaanbaar Body To Body uit te barsten. Het publiek was toen al een kolkende dansende massa. Na Body To Body werd plots fors gas terug genomen met het ingetogen (maar uitermate knappe) Together, uit het album Pulse.
Ook Triple X Girlfriend bewees dat Pulse, in 2003 hun ‘comeback’ na tien jaar en tot nogtoe laatste echte wapenfeit, een erg sterk en uitermate toegankelijk album is. En dat een band als Front 242, behalve uitpakken met ‘in-your-face-EBM’ ook pakkende liedjes kan schrijven, wat vooral opgaat voor Together en zeker ook Loud, één van de hoogtepunten in de set op vrijdag, beiden met een prachtige zanglijn ook. Op zaterdag werd enkel Together hernomen, de andere Pulse songs waren dan One For Fire en 7rain. Zaterdag zaten de songs uit Pulse mooie gebundeld in een mini-set, wat beter werkte dan op vrijdag, toen de songs tussen de meer vitale songs gevangen zaten, wat zo de vaart uit de show haalde. “Stay in the rhythm” luidt het devies van Im Rhythmus Bleiben, maar dat was moeilijk toen een uitermate agressief en genadeloos Religiongevolgd werd door een ingetogen Triple X Girlfriend.
Midtempo of niet, de songs uit Pulse behoorden wel tot de hoogtepunten op vrijdag als je het ons vraagt, samen met dat ongenadige Religion, een heerlijk Crapage, een geweldig U-Men in overdrive, het eerder vermelde opgefokte Body to Body én een ultiem Commando Mix. Natuurlijk waren ook de ‘hits’ Funkahdafi, Headhunter, Im Rhythmus Bleiben, Welcome To Paradise knallers van formaat, en gesmaakt door iedereen, op beide avonden, want verworden tot absolute klassiekers, niet?
De opener op zaterdag was Happiness (More Angels), een nummer dat een aantal Front-fans misten vrijdag, net als een fantastisch Tragedy For You. Hopelijk hadden die fans in kwestie een combi-ticket geboekt! Moldavia, opener op vrijdag zat verderop in de set. We voelden ons als kinderen in de snoepwinkel toen nadat Commando Mix opnieuw een geweldig live-avontuur was, en No Shuffle nu centraal in de set zat, ook Lovely Dayaanwezig was als ambassadeur van het iconische No Comment (1985). Circling Overland en Until Death (Us Do Part) zaten er zaterdag ook bij tot ons vreugde.
Ronduit geniaal was hoe Front W.Y.H.I.W.Y.G verweven had met Masterhit, die andere sleuteltrack van het album Official Version (1987), op vrijdag, samen met een feestelijk No Shuffle in de bisronde, zaterdag in de main set, wat beter werkte voor ons. De grootste verrassing van vrijdag was zeker Kampfbereit, op zaterdag was dat Operating Tracks, beiden uit het debuut Geography (1982).
De light show tijdens de optredens was eerder sober, al waren er natuurlijk wel knappe visuals en effecten bij ondermeer Happiness (More Angels), Moldavia, Religion en Commando Mix. Onze aandacht ging sowieso toch in de eerste plaats naar de muziek én de vibes. Met Jean-Luc De Meyer en Richard 23 als publieksmenners en vocalisten, keys en live-mix van Patrick Codenys en Daniel B en met de welgekomen toevoeging van live-drummer Tim Kroker.
De set die Front 242 vrijdag neerzette in de AB was al behoorlijk indrukwekkend. Zaterdag deden de EBM-meesters dat wéér, en eigenlijk nog straffer, alsof vrijdag maar een grote opwarmoefening was. Sowieso waren het twee ongelooflijk sterke concerten, met dat kleine verschil dat er heel wat meer dynamiek in de set zat op zaterdag, wat veel met de opbouw van de set te maken heeft.
Quite Unsual, enkel vrijdag in de set, klonk nogal slordig en hebben we al beter gehoord op vorige shows. En een net iets te chaotisch en (te) oorverdovend Punish Your Machine, afsluiter op zaterdag, verzandde in een grote geluidsbrij. Dat had niet echt gehoeven als je het ons vraagt. Maar dan zijn zowat de enige puntjes van kritiek die we kunnen opsommen.
Front 242 brengt dan wel geen nieuw werk meer uit sinds 2003, en heeft voor zover wij weten daar geen plannen toe, live staat het combo nog steeds als een huis. Wie een combi-ticket kocht zal het zich absoluut niet beklagen. Want op een aantal constanten in de set na, werden dan telkens weer andere favorieten gespeeld, waarbij elke periode uit de bands carrière aan bod kwam. Zo zijn wij bijzonder blij dat we U-men, Take One, Religion, Happiness, Kampfbereit, Operating Tracks, W.Y.H.I.W.G., Masterhit, Crapage, Moldavia, Tragedy For You, Loud en het immer machtige Commando Mixmochten horen.
Als Front 242 nog eens ergens twee avonden na elkaar optreedt: ga dan beide avonden en geniet dubbel! Zeg dat Luminous Dash het gezegd heeft. En vergeet het niet: Im Rhythmus Bleiben!
