Op een zondagavond naar een concertje? Natuurlijk! Niet iedereen was van hetzelfde oordeel, want de opkomst in Magasin 4 was magertjes, desondanks de drie sterke bands die wij er hoorden.
In de zaal bleken er maar 3 mensen te zijn die Téras kenden. Net als voor ons was deze band uit Ternat voor het grotendeel van de opkomst dus zo’n ontdekking die je heel tevreden doet buiten stappen. We kregen vooral nummers uit hun debuutalbum Pandora te horen. Met nummers als Dawn Of Time, Dualism, Pandora, Bond Beyond Blood kregen we nieuw klinkende thrash metal waarin black en deathmetal wat sporen achter liet. Onze favoriet was alvast Hidden in Tragedy, waarmee ze hun performance afsloten. Zanger/ gitarist Kevin Spruyt bracht een rauwe klank, zonder agressie in zin stem te moeten leggen. Knap! Bassist Olivier Puttaert die zich af en toe aan een sprongetje waagde, kan als een gek de snaren vingervlug laten trillen, tot de zware bassound krullend rond de andere instrumenten slaat. Straf snaarwerk! Maar dit even goed van de gitaristen. Frederik Janssens bracht zowel stevig doordrammende metalsounds als melodieuze gitaarpartijen. En de drums hebben we graag strak en dat bleek voor Sam Stoelzaet vanzelf te gaan. Téras werkt volop aan een tweede album dat in juli opgenomen zal worden, maar wij kregen alvast Broken Frayed Ends en het sterke Allumette te horen. Steun alvast de crowdfunding voor dit album via deze link. O
Van Ghold waren wij het meest onder de indruk. En daar zat – lang leve – de geluidsvrouw ook voor iets tussen. De Ghold-sound beschrijven was nooit makkelijker dan vanavond, wanneer je de bassen door je lief, je lijf én de toog voelt trillen op zo’n 10 meter afstand van het podium: heavy, luid, diep, zwaar! Drie mannen, elk hun instrument, elk hun stem en een micro. Dat ze alle drie vaak samen zongen was knap om zien, want optreden wordt erg intens op die manier. De klank was overvol. Prachtig. Deze Britse band slaagde er in zware metal neer te zetten en deze toch nog af en toe te voorzien van uitstervende, emotionele elementen. Dàt maakte hun nummers vanavond erg gevarieerd en knap sterk.
Die variatie hoorden we minder bij Oozing Wound, wat hun performance niet minder goed maakte. Decibels, decibels! De heren zetten een ijzersterke set met vaste sound neer. Maar het is wel zo’n band die vast houdt aan zijn typisch Amerikaanse, agressieve speed space metal sound: rechtdoor rammende, tot in de hoogte accumulerende gitaren, hoog getemporiseerde, strakke drums en schreeuwende, vrij hoge vocals. In ieder nummer. Een band die als één brok energie op het podium staat, weinig ademt en je meeneemt op een razende trip.
Oozing Wound: Facebook / Website
