Tekst: Peter Snijder
Foto’s: Dirk Wouters
Svínhunder, dan denkt men aan een instrumentaal filmisch geluidsuniversum volgens de aankondiging van hun concert in het CC Hasselt. En als de heren dan de mogelijkheid krijgen om met het immersive geluidsysteem aan de slag te gaan, dan kan dit niet anders dan de beleving gunstig zijn. Een zeer fijne gewaarwording van hoe geluid kan zijn. Kleine effectjes die plots in je oor kruipen alsof ze langs je rug een weg vinden naar je middenoor. Bijna tastbaar zou misschien overdreven zijn, maar ik kan het niet anders uitleggen. Daarnaast hoor je elke noot, elke aanraking, toets, schuifel over het drumvel. Dat alles, netjes in evenwicht.
Het concert leek een ode aan de traagheid, de atmosferische opener en daaropvolgende 2 nummers bleven vooral op een intieme sfeerschepping kabbelen. Rust en traagheid, een blauwe bubbel die niet openspat. Ik zag een andere wereld opduiken, een wereld die zich in de schemerzone houdt. Waar de roes uitgeslapen wordt. Wanneer de eerste zonnestraal spotgewijs op de cello valt, komt er wat meer tempo in de nummers. Vooral de drummer viel me op. Hij zou zo een beetje de mad drummer van de filmmuziek kunnen zijn. Die man amuseert zich duidelijk te pletter met subtiliteit. De andere muzikanten zijn evenzeer meester in het aanvoelen. De pianotoetsen, de soundscapes en het cellostrijken vloeien meesterlijk samen en kabbelen als één rustig verder. Het hoogtepunt van het concert was, op een groovy bisnummer na, het laatste nummer met de werktitel Loops, dat met bombastische uitbarstingen een fantastische afsluiter was.
Er werd gekozen voor een eerder sobere lichtshow. De projecties werden op de metalen rolluiken die zich achter de backdrop bevonden geprojecteerd. Daarnaast stonden 2 oude beeldbuisschermen vooraan op het podium die dezelfde geheimzinnige beelden als de projectie lieten zien. Ik vermoed dat Svínhunder vooral de muziek wil voorop stellen en niet te veel wil afleiden door beeld of spotlights op hun zelve. Een geslaagd evenwicht in deze setting. Met die immersive sound in gedachten is dat misschien wel een goede keuze geweest.
