Woensdag was toch een beetje bluesdag op de Lokerse Fonnefeesten met van eigen bodem de Steven Troch Band en de Noorderburen van Harlem Lake. Verder ook een headliner om U tegen te zeggen met het legendarische 10CC.
De Mechelse Steven Troch raakte als (late) tiener besmet met het bluesvirus en speelde sindsdien mondharmonica in verschillende formaties. Door de jaren heen is hij gegroeid als muzikant en groeide hij uit tot een begenadigd zanger en een straffe songschrijver. Sinds 2018 heeft hij zijn eigen band die hij simpelweg de Steven Troch Band noemde. Gitarist Matt T. Mahony (die op dit optreden werd vervangen door de Nederlandse gitarist Steven van der Nat alias Little Steve), bassiste Liesbeth Sprangers en drummer Bernd Coene staan daarbij aan zijn zijde. In Lokeren werd het viertal ook nog bijgestaan door pianist Ilja De Neve.
Alle vijf zijn duidelijk in de wieg gelegd om de blues op wel erg swingende wijze te brengen. Het speelplezier en het vakmanschap spatten er gewoon van af. Troch was de perfecte ceremoniemeester die alles in goede banen leidde, hij zingt en speelt de mondharmonica met veel passie. De ritme-tandem Spanger-Coene hebben geen woorden nodig maar voelen en vullen elkaar perfect aan. Zet daar dan nog klasbakken bij als van der Nat en De Neve en we kregen echt iets magisch. Ja, er bestaat blues die na een tijdje begint te vervelen maar er is ook blues gebracht met passie die het publiek meetrekt. Deze band behoorde duidelijk tot de laatste categorie.
De band speelde vooral eigen composities maar er was ook plaats voor de trage blues van Sonny Boy Williamson II met Nine Below Zero en de klassieker Turn Your Damper Down van Jerry McCain. Blijkbaar is het niet alleen blues dat bij Troch de klok slaat, want we kregen ook nog aanstekelijke reggae met The Jinx Is On You waarin Steven zijn unieke kopstem bovenhaalt. Het was dan ook een zeer gesmaakt optreden van een top band die zonder problemen internationale bluesacts naar huis speelt.
Ook het Nederlandse Harlem Lake heeft zijn wortels in de blues maar het vijftal mixt daar rauwe americana, 70’s soul en rock doorheen. Vorig jaar won de band uit de Haarlemmermeerpolder de European Blues Challenge in Zweden, konden ze toeren door heel Europa en mochten ze mee op tournee als voorprogramma van Walter Trout in Nederland. Dit jaar bracht de band het live album Volition Live uit en ze zijn nu volop bezig aan een tweede studioplaat waar we al de straffe single Fooled Again uit te horen kregen.
Het vijftal klinkt niet echt uniek en hun sound geeft een flinke knipoog naar de jaren ’70, maar het klinkt wel allemaal perfect. Zangeres Janne Timmer heeft een klok van een stem vergelijkbaar met die van Josh Stone en die kleeft perfect op die retro sound. We moesten regelmatig denken aan The Black Crowes inclusief de gierende gitaren en het zalige Hammond orgel.
Ook Harlem Lake bracht vooral eigen songs en twee covers: 99 Pounds van Don Byrant en Ain’t Nobody Home van B.B. King. In de jaren ’70 waren drumsolo’s nog hip en dus mocht er ook hier geen ontbreken. Je moet er van houden natuurlijk maar voor de meeste mensen was het hét moment om naar de bar af te zakken. Verder niks dan positiefs over de set te zeggen van deze heel straffe band.
10CC moeten we niet meer voorstellen want de band bestaat al sinds 1972 en kan uitpakken met een indrukwekkend oeuvre. Het enig overgebleven originele lid van de band is zanger/bassist/gitarist Graham Gouldman, hij werd bijgestaan door drummer/keyboardspeler Paul Burgess en gitarist Rick Fenn die in 1976 Lol Creme en Kevin Godley vervingen. Daarnaast was er nog Keith Hayman op keyboards, gitaar en backings en Iain Hornal op gitaar, percussie, keyboards en vocals. Nieuwe songs moesten we niet meer verwachten maar wel een hoop klassiekers die de band door de jaren heen bij elkaar sprokkelde.
In 2019 stond de band ook al te schitteren op het podium van de Fonnefeesten en eigenlijk was het optreden dit jaar een copy/paste van dat van toen. Het klinkt nog steeds allemaal perfect: de sound, de geweldige zang-harmonieën, de songs… Alleen gebeurde het allemaal op automatische piloot. De enige die nog enthousiast op het podium stond was Hornal, de jongste van de band en diegene die de meeste lead-vocals voor zijn rekening nam.
Er werd geopend met The Wall Street Shuffle, een song dat nog steeds fris en fruitig klinkt ook al is ze al van 1974. Daarna kregen we progrock met Art For Art’s Sake om daarna met de glamrock van Life Is A Minestrone en The Dean And I verder te gaan. Tijd voor een hitje met het vrolijke The Things We Do For Love gevolgd door de theatrale rocker Silly Love en om daar van te bekomen het luchtige From Rochdale To Ocho Rios. Toen pakte de band uit met het dromerige I’m Mandy Fly Me en I’m Not In Love dat natuurlijk niet kon ontbreken. Er werd afgesloten met het nog steeds geweldige Dreadlock Holiday, een a capella versie van Donna en de glamrockklassieker Rubber Bullets.
10CC is nog steeds een topband alleen merk je dat het voor de 77-jarige frontman Graham Gouldman niet evident is om elk optreden even enthousiast uit de hoek te komen. Niet geheel onbegrijpelijk natuurlijk als je al zowat 50 jaar dezelfde klassiekers speelt.
Steven Troch Band Facebook – Instagram
Haarlem Lake Facebook – Instagram
10CC Facebook – Instagram
