Twee albumvoorstellingen voor de prijs van één! Dat was het motto van Ha Concerts op vrijdag 20 januari.
Zowel Seppe Gebruers als Natashia Kelly vierden de release van hun nieuwe album in de stemmig ingerichte grote zaal van de Handelsbeurs. Twee artiesten die zich ergens op het brede jazz continuüm situeren zij het aan weerszijden van het spectrum.
Seppe Gebruers had zijn twee piano’s meegebracht waarvan er (zoals je ook al in onze album bespreking kon lezen) eentje gestemd was volgens de standaard stemming (middelste la op 440Hz) en de andere een kwarttoon lager. Op zijn nieuwe driedubbele cd Playing With Standards 1/2/3 (el NEGOCITO Records) speelt hij 44 nummers lang met het spanningsveld dat ontstaat wanneer je de twee met elkaar combineert. Hij doet dat aan de hand van improvisaties op standaard muziekstukken. Belangrijke nuance daarbij is dat Gebruers die ‘standards’ niet speelt op basis van de partituur of een grondige studie van de melodie, maar louter op hoe hij zich die nummers herinnert.
Het resultaat is een soms wat vreemde herinterpretatie van nummers die dikwijls bekend in de oren klinken maar toch weer niet. Interessant daarbij is hoe je auditieve brein zich steeds opnieuw tracht te kalibreren telkens wanneer Gebruers van piano wisselt. Iets wat best wat inspanning vraagt van de luisteraar. Automatisch kies je toch een dominant instrument uit (in ons geval de zwarte piano) waarvan jij dan vindt dat het degene is die ‘juist’ klinkt.
De zoektocht naar nieuwe technieken en speelwijzen om gekende nummers te interpreteren is iets wat Gebruers duidelijk drijft en hij slaagde erin om ons mee te slepen in zijn ontdekkingstocht al waren we na 40 minuten toch wat verzadigd. Leuk detail ook wanneer Seppe begint mee te neuriën met de melodie en op die manier nog een derde variabele toevoegt aan de vergelijking. Een interessante ervaring en fijn om zo’n bevlogen iemand aan het werk te zien.
Even bevlogen maar uit een heel ander vaatje tappend, is zangeres Natashia Kelly die haar geweldige band meebracht naar Gent. Samen met pianist Nicola Andrioli, gitarist Ruben Machtelinckx, bassist Yannick Peeters en drummer Dré Pallemaerts kwam ze haar debuutalbum Dear Darkening Ground (W.E.R.F. Records) voorstellen (je leest hier ons verhaaltje over die plaat).
Kelly heeft Belgisch-Ierse roots en laat zich in haar zangstijl graag beïnvloeden door het Angelsaksische deel van haar DNA. Ze schreef een poëtisch album bijeen waarin ze het heeft over de relatie tussen mens en natuur. Ze liet zich daarbij inspireren door de al even poëtische beschouwingen van Yeats en Rilke die zich meer dan 100 jaar geleden al pertinente vragen stelden over de compatibiliteit tussen menselijke vooruitgang en respect voor de natuur. Ondertussen weten we hoe het verhaaltje aan het aflopen is en het ziet er niet zo goed uit.
De set opende met Wilderland dat gebracht werd in duo opstelling met pianist Andrioli die ook tijdens de rest van de set regelmatig de sterren van de hemel speelde. Tijdens titeltrack Dear Darkening Ground kwam de rest van de band het podium bevolken. Dear Darkening Ground is een ingetogen album waarin de prachtige, warme stem van Kelly ons tot nadenken aanzet zonder dat ze daarom de grote messias wilt uithangen. De sfeer van het optreden was er dan ook een van een warme, gezellige jazz club.
Miracle And Mirage, Shadows In The Rain (cover van Sting), het prachtige Illusions, ze passeerden allemaal de revue. Vaak gebracht in een net iets andere uitvoering dan die we kennen van het album. Fijn ook dat Kelly haar collega muzikanten en dan vooral Andrioli en Ruben Machtelinckx regelmatig de ruimte gaf om solo te schitteren op piano, gitaar en banjo.
Tijdens de laatste twee nummers Mighty Absence en Panta Rei, ging het er iets ‘wilder’ aan toe, al moet je je daar nu ook weer niet teveel bij voorstellen. Even liet Dré Pallemaerts de borstels voor wat ze waren en nam hij de drum sticks ter hand, maar zelfs dan bleef hij zijn drumstel liefkozend strelen. In de dosering toont zich de meester. Dat geldt trouwens ook voor het ingetogen contrabasspel van Peeters. Nooit opdringerig en altijd ten dienste van het nummer. Wereldmuzikanten!
Als uitsmijter kregen we Sacred Song, een ouder nummer dat enkel op Soundcloud te beluisteren valt en dat eigenlijk helemaal past in de lijn van het huidige album.
Het is misschien nog wat voorbarig maar wat ons betreft kan Natashia Kelly een van de groten van de Belgische vocale jazz worden. Omringd met uitstekende muzikanten en de steun van organisaties als Jazzlab komt het helemaal goed.
