Het kon in het tv-programma De Mol. Dan moet het ook elders kunnen. Kan iemand achterhalen wie we moeten contacteren om de Delorean te huren zodat we een jaartje terug kunnen gaan in de tijd zodat Stien den Hollander het Eurovisiesongfestival 2022 gewoon wint? Back to the future en dus nóg beter doen voor Nederland dan de sowieso al straffe elfde plek in de finale!
Best markant dat de Nederlandse inzending voor Eurosong 2023 geweldig onder vuur ligt op de avond dat S10, want zo heet Stien op een podium, in een dampende en volle Handelsbeurs haar album Ik Besta Voor Altijd Zolang Jij Aan Mij Denkt met de nodige vertraging kwam voorstellen aan een jong en enthousiast publiek.
Sinds de plaat Vlinders in 2020 is de wereld in de lente van 2022 ‘in de diepte’ opengegaan voor de 21-jarige Noord-Hollandse toen ze voor bij benadering 200 miljoen tv-kijkers de wereld verbaasde met haar prachtige stem en breekbare lied.
Haar nieuwe plaat kwam uit en ze bewees – in hoeverre dat nodig was – dat ze véél meer in haar mars heeft dan een ééndagsvlinder op een songfestival. Stien heeft een flink uitgebalanceerde en niet te onderschatten band rond zich verzameld, met name drummer Isaï Reiziger, toetsenisten en soundwizards Sim Fane en Joel Dieleman, en gitarist Mick Langenberg. Het was echter Stien zelf die solo het optreden in gang speelde op de piano, deze solo werd overgenomen door de band wat haar toeliet haar favoriete stekje rond de microfoon in te nemen en Licht aan te vatten. “Het licht is niet licht genoeg” is één van de vele rijke literaire vondsten in haar beklijvende teksten.
Het was één van die avonden waarop wij als doorwinterde concertgangers snel aanvoelden dat we getuige zouden worden van een heftige avond, of om een geliefkoosd adjectief van Stien zelf te gebruiken, een vette avond. Beeld het je even in, de Handelsbeurs stond volgepropt met (s)tieners, waarbij heel jonge kindjes met hun mama. Had ze in zo een grote zaal kunnen spelen zonder het succesverhaal in Turijn? Hoogstwaarschijnlijk niet, maar dat het zover is kunnen komen is puur haar verdienste.
De temperatuur liep aardig op en niemand durfde drankjes te halen uit schrik het mooi versierde plekje vooraan kwijt te spelen. Stien zelf kwam dan zonder kapsones naar de rand van het podium gestapt en het leek alsof ze vergeten was dat ze een concert moest spelen. Simpele jeans en erboven een éénheidsworst-t-shirt zijn niet meteen die kledingstukken die je verwacht bij een songfestival-diva. Maar Stien heeft dat allemaal niet nodig. Haar nummers en haar stem zijn haar troef. En oh ja, haar goudblonde haren met een Rapunzellengte om van te duizelen werden fraai belicht in een uniek decor.
“Ik ben geen zondagskind, meer een kind van de zon” klonk het dan in het rockende en flink uithalende Zondagskind, want ja, “alleen Maria is heilig”. Beide nummers baden in warme electro maar het ritme van Maria dweept fel met r&b. Stien nam dan even de tijd om de fans in de zaal te vragen hoe ze het stelden. “Als je wil dansen, dans, wie wil zingen, zing. Maar als je gewoon stil wil toekijken, dan is dat ook goed. Iedereen moet doen wat nodig is om zich goed te voelen”. Zelden een zaal een boodschap zo ter harte zien nemen. Ons viel het keihard op hoe de mensen aan het genieten waren. Er werd gedanst, er werden gsm-lichtjes de lucht in gezwierd, er werd gezongen. Maar we zagen vooral de ganse avond mensen die vreemden zijn voor elkaar genieten, elkaar aankijken en lachen met ogen die uitpuilden van een ‘hoe leuk hebben we het hier toch’-gevoel.
Het sterke Jupiter passeerde in de Handelsbeursdampkring en S10 gaf al snel het sein De Diepte in te duiken. Het sierde haar het nummer niet als bistrofee achter de hand te houden maar het stilistisch op het juiste moment in de set te brengen. Die was opgebouwd volgens een logisch en niet te doorprikken stramien, wat het optreden steeds meer op Eenzame Hoogte bracht.
De inleiding met songs van de nieuwe plaat was heel knap, maar 4 jaar na datum werden de songs van debuutplaat Snowsniper uit 2019 nog steeds strak en lentefris gespeeld. Ze legde de zaal uit hoe ze toen met Sim op eenvoudige manier via YouTube beats en een sampler app nummers in elkaar bokste. Wat is real is zo een groovy song in de stijl van A.A. Bondy, intiem en doordringend. S10 kan een optreden lang nummers van divers allooi aan elkaar weven alsof het niets is. De songs van die plaat worden door rapteksten in een hiphop vs r&b-gewaad gehesen. “Alles wat ik doe voelt gewoon verkeerd. Ik kan dit niet meer, dingen gaan niet goed, zeg dat het niet boeit”, klonk het in Sorry, en Alleen zweefde constant in een heerlijk Boards Of Canada-woud. Over bossen gesproken, de lichttechnici waren weer geweldig op dreef in de Handelsbeurs. Het deed ons denken aan de feeërieke show die we Kaelan Mikla zagen geven op Grauzone in februari.
Vóór teruggegrepen werd naar de nieuwe plaat voor het dansbare slot van de show kregen we nog twee erg straffe oudere songs. Het van Vlinders geplukte Handen Van Mijn Moeder was behoorlijk indrukwekkend.
Stien kan zoveel emoties leggen in haar songs, en deze spande de kroon. Hoe geweldig gevonden is “durfde te dromen zonder zelfs te slapen”. Rapper Sef maakte 22 jaar geleden het nummer De Leven. De tekst is tegelijk simpel als geniaal. Stien maakte van dit nummer met haar interpretatie een hoogtepunt in dit concert. “Soms Tokyo. Soms Parijs. Soms Puur. Soms met ijs”.
Hoogtijd voor wat interactie met de fanbase in de zaal met een nummer dat op plaat een eerder gewone popsong is maar live uitmondde in een meezinger (armen hoog, tranen in de ogen jaja).
Hoor Je Mij deed ons beseffen dat we niet hoeven te schrijven over hoogtepunten, maar dat we op een hoogteplateau beland waren. Het voelde aan als een deluxe editie van S10 Om Te Zien. We zouden enkel nog toppers krijgen want Stien kondigde de start van een heuse rave aan. De zaal ontplofte inderdaad tijdens Wat Als Niemand Op Mij Wacht. Milc Inc verbleekte er gewoon bij. Alles is belangrijk, zelfs al zit je op dat vlak in een ontkenningsfase. “Je kan wel doen alsof de dingen niet boeien, maar alles boeit echt”. Wat niet te ontkennen viel is de geweldige partysong die De Straten Versieren Met Bloemen wel is. “Stijg maar op, laat mij los”. Het was het moment waarop we wilden dat dit concert eindeloos doordenderde.
S10 knalde er dan doodleuk Dans Mij Naar Huis achteraan als slotnummer van het optreden. De lichten bleven gedoofd en het geroep om bisnummers viel per definitie niet te negeren. We waren al 23 songs ver en we verwachtten nog een extraatje, maar het werd een rijkgevulde desserttafel met ‘veels te veels lekkers’ om het in het Noord-Hollands te omschrijven.
Nooit Meer Spijt was de perfecte popparel die iets uniek combineert. Noem ons nog een song die de ziel beroert en de luisteraar diep raakt en tegelijk een dol dansfeestje genereert? Je vindt er geen hé. Klopt! Sterrenlopen was een breed uitgesponnen nieuw nummer waarin Stien haaks op de drum-’n-bass klanken rapte. Logisch om deze parel uit de toekomst voor het einde te bewaren. Back to the future.
We konden dan met zijn allen nog één keer de adem inhouden voor een geweldig Adem Je In. “Wat je zegt maakt niet uit. Ik zocht al die tijd al veels te lang en veels te ver van mij.”
Vergeet wat ik schreef in de inleiding! S10 heeft geen Delorean of een songfestival nodig om uit te blinken. Waarom genoegen nemen met 3 minuten roem als je als veelzijdige artieste ook gewoon een uur en drie kwartier lang op hoog niveau staat te presteren? We hebben haar rapport even ingekeken, en ja hoor, S10 op S10 voor Stien! De lange files bevonden zich deze keer ter hoogte van de merchtafel waar Stien het verkeer leidde en iedereen gewillig op de selfiebon slingerde.
