Nick Drake bouwde een beperkt maar briljant repertoire uit dat later een enorme invloed zou hebben op bijvoorbeeld artiesten als Norah Jones en Elton John. De smaak van succes bleef hem echter vreemd. Parels zoals Northern Sky en Pink Moon werden pas na zijn dood erkend als tijdloze culthits. Dit jaar markeert het vijftigste herdenkingsjaar van de stille, fijngevoelige singersongwriter. Geen woorden lijken zo profetisch als die uit zijn nummer Fruit Tree: “Forgotten while you’re here, Remembered for a while.” Drake schreef deze zin kort voor zijn vroege overlijden in 1974, een frase die achteraf een tragische waarheid bleek.
Op een zucht gestrand van de 27 Club was deze muzikant bij leven even onbekend als briljant en zijn eerste decennia in het hiernamaals voorspelden een bijna volledige vergetelheid. Bij het ontluiken van de 21ste eeuw ontstond er echter een herinneringsgolf die Nick Drake tot een icoon verhief. De betreurde jongeman (die nu 75 jaar oud zou zijn) kan anno 2023 onder meer Elton John, Bon Iver, Beck en Jose Gonzalez tot zijn immer groeiende schare fans rekenen en drukte postuum zijn stempel op muziek van R.E.M., Norah Jones en Elliot Smith.
Om hommage te brengen aan de enigmatische Engelse bard én om de man achter de mythe te tonen, brengen Naima Joris, Gianni Marzo, Nicolas Rombouts, Jan Swerts en Renée Sys een voorstelling met zowel verhalen uit Drakes korte leven als interpretaties van zijn “grootste hits” die weliswaar nooit hits geweest zijn, maar wel uitgroeiden tot gesmaakte vruchten van een te jong gekapte boom.
