Het was weer hoogdag in Oostende! Rammstein kwam er een optreden afwerken van hun tour 2024. En wat het nog leuker maakte? De dag nadien kwam er nog een optreden van Rammstein. Voor de liefhebbers die van over het hele land en daarbuiten kwamen afgezakt kon het allemaal niet snel genoeg gaan: snel de weide op, snel wat pils scoren en genieten, genieten, genieten. De weergoden waren Rammstein ook gunstig gezind dus niets kon de pret nog drukken.
Tenzij Rammstein zelf…
Wat waren de contra’s?
Twee jaar geleden stond Rammstein op dezelfde plek met hetzelfde decor. Vorig jaar stonden ze ermee in het Koning Boudewijnstadion. En nu hier terug. En als je verder terug kijkt, gaat deze hele opzet al heel wat jaren mee.
We mogen niet stellen dat de setlist al die tijd hetzelfde is gebleven maar over zo heel veel variatie kunnen we ook niet spreken. Wat wel meteen opviel: waar bleef Dicke Titten? Daar zaten we nu toch al een tijdje op te wachten om dat nummer live te aanhoren? En aub geen gehuil over de aanklachten die er zijn geweest tegen de heer Lindemann want Pussy werd wel terug aan de setlist toegevoegd. Inclusief fallus die schuim over het publiek spoot. Al leek die fallus nu net iets minder op een fallus, dat dan weer wel. Maar misschien nog belangrijker: waar is Ohne Dich gebleven in de playlist? Volgens ons echt wel een meerwaarde die ze hebben geschrapt. Jammer.
Nog een contra is de routine die er dreigt in te sluipen, na zoveel concerten steeds in dezelfde stijl. En die routine is er ook ingeslopen. Dat konden we voelen, dat konden we merken. Hadden ze een slechte dag? Geen idee. Maar tot aan Engel kabbelde het concert op vrij neutrale tred. Met Du Hast misschien als uitzondering.
Maar… Ondanks dit alles is Rammstein een band die blijft entertainen. Heel wat vlammen hebben intussen moeten plaats ruimen voor ledverlichting maar ze zijn er nog wel degelijk. 50.000 mensen zagen en hoorden hoe Rammstein inzette met Ramm 4 en zo gelijk de toon zette. Het beetje publiek dat er enkel was voor enkele interessante Instagramposts was meteen wakker en hopelijk beklaagden ze zich hun aanwezigheid meteen.
Een live concert is een beleving. En wat Rammstein je laat beleven is maar zelden geëvenaard, ook als het eens net wat minder is. Maar zoals gezegd keerde alles bij de song Engel. Dat werd deze keer ingezet en begeleid door de dames van Abélard op het tweede, kleinere, podium tussen het publiek en van daaruit ging het dan over het publiek met rubberbootjes terug naar het hoofdpodium. En ook al zagen we ook dit al meermaals, het blijft een moment dat je bij de strot neemt. En de band bij het nekvel, blijkbaar. Want alles wat daarop volgde knalde dan weer wel zoals het hoorde.
Ausländer, Du Riechst So Gut en Pussy hakten er stevig in en brachten ons bij Ich Will. Dat was ook het moment dat persfotografen hun telelenzen konden bovenhalen en hun werk konden aanvatten.
De song Rammstein had een rauwheid zoals we het nog maar zelden hoorden en bij Adieu gingen nog één maal alle confetti-kanonnen open.
Die laatste songs maakten dat de meeste bezoekers die wij spraken toch met een dikke vette glimlach op het gezicht het terrein verlieten. Moe maar voldaan. Deels door pintjes in de vlakke zon maar vooral door wat Rammstein hier toch weer naar boven haalde.
Ons advies is en blijft dat iedereen die een beetje van het zwaardere muziekwerk houdt, minstens één maal Rammstein zou moeten zien. En omdat we ons niet snel laten kennen, zijn we op 28 juni nog eens gaan kijken. En op dit concert werden we letterlijk van begin tot eind uit onze sokken geblazen. Het volume ging de hoogte in, het publiek was enthousiaster en Rammstein getuigde van een scherpte en enorme zin om er tegenaan te gaan. De ene dag is dus echt de andere niet.
We danken de organisatie en Inter Vlaanderen voor de toegankelijkheid van het terrein voor mensen met een beperking.
We danken de medewerkers van Greenhouse Talent voor het vertrouwen, het probleemoplossend denken en de warme ontvangst.
En we danken de stad en de politie van Oostende om alles zo vlot te laten verlopen.
