In 1995 bracht Emmylou Harris haar achttiende album uit dat ze opnam met producer Daniel Lanois, die er ook op meespeelde. Op Wrecking Ball liet Harris een nieuw geluid horen dat later alt-country zou heten. Harris bracht er songs die niet door haar zelf geschreven waren met composities van onder andere Bob Dylan, Neil Young, Jimi Hendrix, Steve Earle en Lucinda Williams. Ilse Goovaerts (Neeka) en gitarist Gianni Marzo (Isbells, Marble Sounds, Ansatz Der Maschine, Jan Swerts…) werden erg geraakt door dat album, het vormde het muzikale DNA van beide artiesten aanzienlijk.
Tijdens corona was Gianni naar het album aan het luisteren toen het idee ontstond om de nummers live te brengen. Hij had onmiddellijk Ilse in gedachten om mee samen te werken. Marzo contacteerde Goovaerts via Facebook en ze besloten om samen op toernee te gaan onder de naam Meet Me At The Wrecking Ball. Het duo kon daarbij rekenen op een straffe ritmesectie met op bas Trui Amerlinck (Tsar B, Rosa Butsi, Ivy Falls, Nabou, Satin Dolls en Another String Quartet) en David Broeders (Pauwel, HAEVN, Yuko) achter de drums.
Wij gingen checken in het Cultureel Centrum in Puurs-Sint Amands of het viertal de magie van de plaat ook live kon brengen. Toevallig was het voor Goovaerts een soort van thuismatch want ze begeleidt in datzelfde cc ook het popkoor Voxpop, waarvan een aantal leden in het publiek zaten. Wie dacht dat Neeka sinds haar album Deeper Well uit 2014 van de wereld was verdwenen, misschien even een update. Vorig jaar bracht ze een programma met Ierse folk. Samen met gitarist Tom Theuns, Jan De Campenaere (Venus In Furs) en Raf Walschaerts (Kommil Foo) trok ze door het land met Song Circle waarbij elke artiest intieme versies bracht van zijn eigen songs. Ze vierde ook de twintigste verjaardag van haar album Candy Comfort (op deze plaat is duidelijk te horen dat Ilse haar stem hetzelfde timbre heeft als Emmylou Harris) met een optreden in De Roma met als gast Stef Kamil Carlens.
Tijdens het openingsnummer May This Love viel al onmiddellijk op hoe hecht het viertal klonk. Ilse haar stem klinkt nog steeds betoverend mooi. Ze zong met veel gevoel en leefde zich volledig in in de nummers. Op akoestische gitaar vulde ze songs heel subtiel en met veel gevoel prachtig aan. Gianni voelde zich als een vis in het water, hij is dan ook een beetje de Belgische Daniel Lanois. Ook hij speelt altijd met veel gevoel en gedrevenheid. Bij bands zoals Isbells, Marble Sounds en Ansatz Der Maschine vult hij het geheel subtiel aan maar in deze nummers kan hij zich volledig uitleven, zich eens stevig laten gaan en alles uit de kast halen wat hij in huis heeft. Zo komt hij heel dicht in de buurt van de sound van Lanois. Op Sweet Old World speelde Gianni heel verdienstelijk mondharmonica, blijkbaar een geheim talent van hem. Ook de ritmesectie is een fantastisch duo. Normaal spreek je bij een ritmesectie van een goed geoliede machine maar Trui en David legden met veel gevoel en subtiliteit de perfecte basis voor de songs waardoor Goovaerts en Marzo een comfortabele zetel kregen om hun stukken mooi in te vullen.
De stem van Ilse op zich is al subliem en als Gianni haar zingend ondersteunt, blenden beide stemmen heel mooi. Als dan ook nog David en Trui aanvulden met backings ontstond een verbluffend geheel waar we intens kippenvel van kregen. Zo’n prachtige samenzang past heel goed bij de songs van Wrecking Ball.
Aangezien de avond gewijd was aan Wrecking Ball paseerden bijna alle songs uit het album. Toch was er ook plaats voor de traditional Green Pastures (uit het album Roses In The Snow van 1980), Still Water (dat op de outtakes album stond van Wrecking Ball), The Messenger (afkomstig uit het Daniël Lanois-album For The Beauty Of Wynona) en als bisnummer brachten Gianni en Ilse het Gram Parsons nummer Love Hurts, dat Graham in 1975 ook opnam met Emmylou voor het album Grievous Angel.
Het was een voortreffelijk concert. Het leek alsof het viertal al jaren samenspeelde. De magie van het album werd met ogenschijnlijk gemak de zaal ingestuurd. Als je de kans hebt om Meet Me At The Wrecking Ball live mee te maken moet je niet twijfelen en gewoon gaan kijken. Laat je ontroeren door de prachtige songs die Neeka en co met veel overtuiging brengen.
Je kan hen nog aan het werk zien op:
02/02 – Cultureel Centrum, Sint-Niklaas
19/02 – Amor/De Roma – Antwerpen
30/03 – Cultuurhuis De Zeepziederij, Bree
10/05 – Cultuurcentrum Brasschaat
19/05 – Muziekcentrum Dranouter
26/05 – Cultuurcentrum Mechelen
Gianni Marzo: Facebook – Instagram
