Het Antwerpse Newmoon hield aan hun tweede plaat Nothing Hurts Forever een serieuze corona kater over aangezien ze de straffe schrijf bijna niet live hebben kunnen voorstellen. Met hun derde langspeler Temporary Light sloeg het vijftal echter hard terug; het is wat ons betreft hun strafste plaat ooit. En we zijn blijkbaar niet de enigen die dat denken want de band mocht openen voor La Dispute in Amsterdam, was de support act van White Lies in Brugge en mag mee op tournee door Duitsland met Boston Manor. Eindelijk krijgt Newmoon de aandacht die het verdient.
In maart stelde de band het album voor in de Botanique in Brussel, daarna in de Antwerpse KAVKA in het voorprogramma van Cloakroom en Stay In Nothing. Ze trokken vervolgens op Europese tournee door Frankrijk, Engeland, Duitsland en Nederland en nu zijn ze terug voor een paar optredens in eigen land. Trix, in hun thuisstad, stond als eerste op de agenda.
Maquillage verzorgde het voorprogramma. De band bestaat uit twee Belgen en drie Italianen en is gevestigd in Mechelen. Ze brengen een mix van shoegaze en dreampop. Eerder dit jaar verscheen hun debuutep Kabuki Brush en ze zijn volop bezig met nieuwe songs voor de opvolger waarvan we in Trix al een voorsmaakje kregen.
De band opende de set met de heerlijke single Blue die ons deed denken aan de dreampop-shoegaze van Lush, even catchy en aanstekelijk. Daarna volgde het nieuwe nummer Safe dat een soort duet is tussen zangeres/gitariste Gioia Podesta en bassist Nick Symoens. Een nummer met stevige shoegaze invloeden. Tijdens Drift nam de synthesizer het voortouw en had het geheel meer een newwave-vibe, dat geldt ook voor de nerveuze single Sodas. Afsluiten deden ze met nieuw werk Shadows en Cosmic, nummers die waarschijnlijk binnenkort als single zullen verschijnen en die een combinatie zijn van shoegaze en dreampop met een 80’s wave randje. De band maakt heel knappe nummers die stuk voor stuk lang in je hoofd blijven hangen. Ook live klinken ze heel straf. We kijken met veel plezier uit naar meer van dit internationale gezelschap.
Tegen dat de heren van Newmoon op het podium verschenen was de Bar van Trix al goed gevuld. Dat hadden we ook wel een beetje verwacht want de band speelde tenslotte een thuismatch. Het vijftal startte de set subtiel met Eternal Fall waarin de gitaren een intense mooie muur opbouwden. Drummer Conor Dawson voegde kracht en energie toe wat mooi contrasteerde met de zachte en warme stem van Bert Cannaerts. Het nummer vloeide over in Still dat een stevige climax kreeg en ook weer perfect overging in het heftige Head Of Stone.
Tijd om even te bekomen met het zweverige pareltje Crazing voordat het er weer vurig aan toe ging met een gedreven en passionele versie van Give Me Pain. Dawson merkte op dat het publiek vrij stil was, we vermoeden dat de meesten zwaar onder de indruk waren van de intens knappe set die Newmoon bracht, het klonk immers allemaal geweldig.
We kregen nog meer moois met het knap opgebouwde Liminal People dat eindigde met een machtige wall of sound. Helium vormde een nieuw rustpunt. Lang duurde de rust niet want 1000 barstte vervolgens van de energie om daarna subtiel verder te gaan met het pakkende Fading Phase. Dat ging dan weer over in een opgenomen sample die de intro bleek van afsluiter Sense Of Longing. Daarmee etaleerde Newmoon het perfecte evenwicht tussen stevige shoegaze noise en ingetogen stukken.
Wat Newmoon bracht was opnieuw een emotionele en intense trip die heel heftig binnenkwam.
Je kan hen nog live aan het werk zien op:
09/10 – Cactus Club, Brugge
25/10 – Hnita Jazz Club, Heist-op-den-Berg
01/12 – De Casino, Sint-Niklaas (met Boston Manor)
12/12 – De Casino, Sint-Niklaas (met Calicos)
Maquillage: Facebook – Instagram
Newmoon: Facebook – Instagram
