In de avondzon werd het publiek om te beginnen opgewarmd door het dj-duo Kamaradio Moskou: 2 lieftallige dames die zomerse dansplaatjes vol met reggae- en afrolatinobeats op ons los lieten.
Daarna nam Jamaican Jazz Orchestra het over. Terwijl het volk langzaam binnen liep speelden zij een volledig instrumentale set met duidelijke ska invloeden. Wouter Rosseel is gitarist van deze 8 koppige band en tevens schrijver/ componist van alle nummers. Ze speelden een set van 10 nummers waaronder heel wat nieuw werk. Zeer dansbaar en aanstekelijke muziek.
Hoofdact van de avond was Les Negresses Vertes uit Frankrijk, een groep die het album Mlah van 33 jaar geleden kwam spelen en vrijwel altijd het publiek in vuur en vlam zet. Spijtig was wel dat ze tijdens het eerste nummer kwamen melden dat de groep alleen tijdens de laatste 2 nummers mocht gefotografeerd worden. Zelfs het publiek die met gsm-toestelletjes een foto wilde nemen, werd direct terecht gewezen.
Er werd geopend met C’est Pas La Mer à Boire, gevolgd door Voilà L’été en de toon was gezet. Zobi La Mouche was een bescheiden hit en waarschijnlijk het bekendste nummer van op Mlah waarbij het publiek dan ook moeite had om in hun bubbeltje te blijven en niet te uitbundig te dansen.
Bij de laatste 2 nummers werd er een teken gegeven dat we foto’s mochten maken en verschenen de gitarist en zanger dan ook plots in een shirt met de kleuren van de Belgische Rode Duivels op het podium. Sympathiek van een Franse groep.
