Het was van 2019 geleden dat Kim Wilde nog eens passeerde in Oostende. Toen in het casino Kursaal met de Here Come The Aliens tour. Daarvoor trad ze ook al meerdere keren op in de koningin der badsteden dus fans weten intussen wel waar ze moeten zijn. Maar mensen die na het concert van 2019 meteen tickets kochten voor het volgende concert van Kim Wilde in Oostende, voorzien in 2020, zouden uiteindelijk drie jaar geduld moeten oefenen.
Het virusje, ons allen bekend, gooide meermaals de agenda door elkaar en uiteindelijk verhuisde het aangekondigde concert van het casino Kursaal naar de Wellington Hippodroom. Maar op 20 november, was de hoogdag. Geduld wordt, in een ideale wereld, uiteindelijk altijd beloond.
Het leek er lang op dat de zaal niet was uitverkocht in contrast met pakweg het concert in Heist-op-den-Berg (CC Zwaneberg) op 25 november. Maar, uitverkocht of niet, de Hippodroom zat afgeladen vol met mensen die uitkeken naar het optreden. En dat kwam de sfeer ten goede.
Want er leek redelijk veel stress te hangen bij de organisatie al hebben we de hele avond niet goed begrepen waarom.
Er werd ons verteld dat er strikte voorwaarden waren rond foto’s maken maar uiteindelijk vielen die restricties wel mee. Wat wel duidelijk werd uit enkele gesprekken, is dat Kim Wilde een diva is die graag over alles controle heeft. En dat zal inderdaad wel stress met zich meebrengen voor een organisatie. Tijdens het concert was daar alleszins niets van te merken.
De Wellington Hippodroom is niet per definitie een concertzaal maar de mensen die aan de knoppen van het geluid stonden, kenden duidelijk hun vak. Niet op iedere plek in de zaal was het geluid even goed maar over het algemeen was de sound wel meer dan behoorlijk.
Vocaal brengt Kim Wilde tegenwoordig haar nicht, Scarlett Wilde, mee. Je zou dan meteen het ergste verwachten maar in dit geval hoeft dat niet. Kims stem is echt nog wel prima op haar (sinds 2 dagen) 62ste. Nicht Scarlett is er dus zeker niet om Kim vocaal te ondersteunen maar eerder om aan te vullen. De stemmen matchen mooi met elkaar.
Het concert werd ingezet met Rage To Love en meteen volgden nog Never Trust A Stranger, Million Miles Away en Can’t Get Enough. Die nummers ginger er vlot door maar gelukkig werd daar even halt gehouden. Want even dachten we dat ze al haar nummers er gelijk zou doorjagen. Kim maakte een praatje met het publiek. Zo vertelde ze dat ze meteen toen ze in Oostende aankwam, de zee in wou. Dat kon natuurlijk niet in dit seizoen maar ze beweerde toch, tegen alle advies in, de zee te zijn in gegaan in haar slip en bh. Het was sterker dan haarzelf al had ze geen zwemkledij bij.
Dat praatje maakt het publiek aandachtiger en het concert ging verder met de songs If I Can’t Have You, The Touch en Second Time/Pop Music. En weer werd er halt gehouden voor een praatje. Dat bracht het publiek terug bij de les. Althans dat deel publiek dat er was voor vooral de gekende hits van Kim Wilde en dat leek echt wel een pak volk te zijn. Er was redelijk wat geroezemoes, zowel tijdens het optreden als tijdens de praatjes van Kim.
Een volgende lading nummers waren Kandy Krusch, Water On Glass, Anytime Anyplace en Perfect Girl. Het publiek was al veel aandachtiger tijdens deze songs, de sound van de 80’s begon op hen in te werken, zo leek het. Kim stelde uitgebreid haar band voor en werd in de bloemetjes gezet voor haar verjaardag van twee dagen eerder (°18/11/1960). Ook enkele fans hadden cadeaus bij en deze raakten met wat hulp van security en organisatie tot bij de stralende Kim Wilde. Ze was in de wolken met het fantastische publiek dat dan ook nog eens Happy Birthday begon te zingen. Cadeaus werden aan roadies doorgegeven (“Don’t eat those chocolates!”) en iedereen op het podium was terug bij de les.
4 Letter Word, Love Is Holy en Natural Way knalden erdoor en het publiek was nu helemaal mee. Het geroezemoes was weg en aan de verschillende bars was geen mens meer te bespeuren. Kim Wilde had haar publiek waar ze hen hebben wou, ze aten uit haar hand. En dat was maar goed ook. Ze vroeg of ze er nog zin in hadden en we waren blij dat ze dat nu vroeg en niet een nummer of 8-9 geleden. Want het antwoord was nu oorverdovend en eensluidend “Yeeeeah!”
En daar kwam de diesel echt op gang. De locomotief die in het begin moest trekken en sleuren stond warm en wilde maar één ding: voortdenderen.
De eerste tonen van Cambodia weerklonken, het publiek werd wild en iedereen wist dat het dak er nu af zou gaan. Er werd gedanst, gezongen en gesprongen.
View From A Bridge, Chequered Love en Hangin’ On sloten naadloos aan. De mensen werden helemaal gek.
Kim Wilde liet weten dat het optreden erop zat en zij en haar band verlieten, na het groeten, het podium. Maar iedereen wist dat ze terug zou komen en het publiek scandeerde alsof hun leven er van afhing “We want more!!” Wij zagen op de setlist inderdaad nog bisnummers staan maar het leek wel of heel het publiek mee gespiekt had.
En jawel hoor, daar kwam de band terug het podium op en Pop Don’t Stop werd ingezet. Bij de outro van dat nummer liet ze nogmaals weten hoe beestig ze haar publiek vond en gelijk werd You Came ingezet, gevolgd door Kids In America.
En nu pas voelde iedereen dat het optreden echt afgelopen was. Inclusief hartjes gebaar van Kim, gevolgd door een diepe buiging door haar en de voltallige band.
We denken na over wat we hierover nu moeten denken. Het kwam allemaal wat flauw op gang maar naarmate het optreden vorderde, was het publiek meer en meer mee. En het werd écht plezant.
Wat moet je doen als je op tournee trekt met The Greatest Hits Tour maar 90% van het publiek is er eigenlijk écht voor 5 tot 8 nummers van de 21 die je brengt?
Maar eigenlijk is het antwoord simpel: niets. Niets moet je doen.
Ze maakt meer dan 40 jaar muziek. Ze had nooit een nummer 1 hit te pakken (neen, ook Kids In Amerika niet) maar ze verkocht wel meer dan 30 miljoen albums en singles. In 1983 werd ze uitgeroepen tot beste Engelse zangeres bij de Engelse BPI Awards.
Uiteraard komt ze over als een diva achter de schermen.
Meer dan 40 jaar muziek maken, de gehele jaren ’90 kunnen nemen als sabbatical, zoveel singles en albums verkopen,… dat kan je als artiest enkel maar door over alles zelf controle te nemen. Over wie waar en wanneer foto’s neemt, over wat ze wel en niet eet, over haar planning rond soundcheck en haar verwachtingen daar etc. En dus ook over de nummers die ze brengt op een tournee. Je maakt er de echte fans gelukkig mee en de rest volgt wel eens de toppers eraan komen.
En kijk, de zaal zat vol. En in Leeuwarden op 22/11 is de zaal uitverkocht, net als in Bergen Op Zoom op 23/11 en in Leiden op 24/11. Wil je haar nog aan het werk zien? Dan moet je je reppen naar Venlo op 26/11.
Ook al kan het aanvoelen alsof het allemaal misschien net iets te geolied loopt, de cijfers qua kaartenverkoop geven haar gelijk. Niet alleen nu. Want wees maar zeker dat als ze volgend jaar of in 2024 weer een tournee op poten zet, ook dan weer de zalen vol zullen zitten. Net als alle voorgaande jaren. En dan ben je als artiest goed bezig.
Wij gingen naar huis met een goed gevoel. Die dekselse sound van de jaren ’80, het blijft toch iets doen met een mens. Ook al is het intussen echt rotweer en helemaal geen seizoen om in je bh en slip de zee in te springen.
