Dit jaar viert Starsailor de twintigste verjaardag van hun album Silence Is Easy. Om dat te vieren, trekken ze er dit jaar mee op tour. Zo komt de band op 5 augustus naar het Beach Festival in Nieuwpoort en op 18 november in De Roma in Antwerpen. Frontman James Walsh debuteerde dertien jaar geleden solo met de ep Live At The top Of The World, die helemaal klonk als de muziek die hij met zijn band maakte. Sinds de ep The Quiet Ones uit 2019 trekt Walsh echter de akoestische kaart en neemt hij zijn albums op enkel gewapend met een gitaar en zijn nog steeds verbluffende stem.
Dit jaar bracht Walsh zijn zevende soloplaat Coming Good uit, waarop de man nogmaals bewijst dat hij naast een geweldig frontman ook een sublieme singer-songwriter is. Starsailor stal de groepsnaam van het gelijknamige album van Tim Buckley, We nemen dan ook aan dat James een grote fan is van de Amerikaanse singer-songwriter. Hij weet met zijn intieme songs evenveel te raken als de overleden zanger. We trokken dan ook met hoge verwachtingen naar Zaal Goedleven om Walsh in z’n eentje aan het werk te zien.
Het was een zittend optreden wat wel meer gebeurt bij akoestisch solo-optredens. De organisatie zette over heel de zaal tafeltjes met een kaarsje en stoelen wat voor een gezellige, intieme sfeer zorgde. De zaal zat goed vol en het publiek had er veel zin in, dat was te merken aan het daverende applaus dat James kreeg na elk nummer. En dat was dubbel en dik verdiend.
Zonder kapsones bracht hij de nummers met veel overtuiging. Zijn stem klonk even indrukwekkend als 20 jaar geleden. Ook als hij in de hoogte uithaalde bleef ze loepzuiver. Hij begeleidde zichzelf op akoestische gitaar, meer was ook niet nodig. We misten nooit een band want de songs staan als een huis. Dat gold voor het Starsailor materiaal maar evengoed voor de nummers uit zijn solo-albums. Tussen de nummers door bedankte hij het publiek meestal in het Nederlands met een beleefde “dankuwel”, waarschijnlijk de enige woorden die hij in deze taal kent. Maar het sierde de man dat hij de moeite deed.
Hij opende de set met vertrouwd Starsailor-materiaal Good Souls en Fever om het publiek op te warmen, al hadden we de indruk dat iedereen sowieso vanaf de eerste noot mee was. Vervolgens kregen we enkele voorproefjes van zijn solowerk dat even intens mooi is als de composities van de band. We begrijpen maar al te goed dat artiesten als Eliza, Melanie C en Suzanne Vega bij Walsh aankloppen om samen nummers te schrijven. Deze man is een songschrijver pur sang, geen enkel nummer haalde het niveau naar beneden of klonk flauw. De man bulkt van het talent maar loopt helemaal ook niet naast zijn schoenen.
Nieuw en oud materiaal werden afgewisseld waarbij Walsh vlot putte uit solo werk en Starsailor-klassiekers. James was ook niet vies van een covertje nu en dan. Zo kregen we een heel knappe versie van All My Life van The Beatles en in de eerste bisronde zong het publiek mee met What A Wonderful World van Louis Armstrong. Na set afsluiter Four To The Flour, die ook spontaan werd meegezongen, bleef iedereen meezingen met Silence Is Easy en werd er geroepen om een tweede bisronde. James kwam nog eens terug waarna In The Crossfire de perfecte afsluiter vormde, al mocht hij van ons nog uren verder spelen.
Het was de bedoeling dat James Walsh na het optreden zijn albums en merchandise aan de man zou brengen, hij zag echter op tegen het papierenwerk dat Brexit met zich meebrengt en dus bleef alles gewoon thuis. Spijtig, want de man had anders heel wat spul kunnen verkopen aangezien iedereen in Zaal Goedleven waarlijk wild enthousiast was over dit prachtige optreden.
