Ise Smeets zit in het zesde middelbaar en is een 18-jarige tiener uit Bree. Ise is net als jouw tienerdochter fan van het televisieprogramma De Mol. Ise houdt van muziek en schrijft al een paar jaar liedjes. Hoera, nog een singer-songwriter erbij horen we je denken. Juist, maar hoeveel artiesten van 18 ken je die vorig jaar Sound Track Voor Artiesten op hun heel jeugdig palmares konden schrijven om daar begin dit jaar de zegepalm in De Nieuwe Lichting van Studio Brussel aan toe te voegen?
We zien heel veel optredens maar haar optreden in een uitverkochte AB Club was toch van het ‘flabbergasting’ soort waarvan we van onze volle melk gebracht worden. Het is niet zozeer het feit dat ze piano en gitaar speelt, zo lopen er véél rond.
Twee talenten van Ise springen er echter geweldig uit. Er is ongetwijfeld een hogere macht ergens aan het werk die bij het creëren van een menselijk DNA aan een heel selecte groep mensen een cocktail van ‘artiest/podium/wereldniveau’-genen koppelt. Die hogere macht was 19 jaar geleden in Bree op ronde.
Ise heet op het podium kortweg ISE maar de ‘s’ is een bliksemschicht. Een uur ISE voelde aan als een krachtig onweer, met regenbogen en een opgeladen batterij. Niet van je gsm, wel je innerlijke batterij, ’the one that keeps you going’. Daar zijn twee componenten verantwoordelijk voor. Wat Ise met haar stem deed, hebben we zelden gehoord, toch niet vanop 2 meter afstand. Hierover zo meteen veel meer. Het lef, de zelfverzekerdheid en de uitstraling van ISE zijn in die mate frappant dat we bij het naar huis rijden nog niet echt bekomen waren. Waar staat ze binnen vijf jaar, kunnen we dit vandaag al voorspellen?
Belgische artiesten hebben het vaak moeilijk om voldoende optredens te verzilveren, een beetje de essentie van hun muzikaal bestaan. Ook daar is ISE een buitenbeentje. Zaterdag speelde ze in Hamburg, zondag in de AB en maandag zat ze terug op de schoolbanken.
Ze heeft een volgeboekte concertkalender met ruim 70 (zeventig!) optredens en is dus métier aan het winnen dat het nie schoon meer is, of juist wel! Opkomen en Powerless powerfull inzetten, dat is wat ze deed. Haar verwelkomingsgroet stond bol van enthousiasme en geestdrift. Er meteen een grapje tegenaan gooiende over de bus uit Bree die zichtbaar was aangekomen. Old News konden de fans van 2022 al kennen want ze speelde dit op dezelfde plek al eens. “Eens zien wie toen heeft opgelet”.
Dear Soul schreef ze eigenlijk al tijdens covid en de meeste van haar teksten hebben geen positieve ondertoon. Haar Engels was toen nog ondermaats en op schoolbankenniveau waarmee je geen beladen rocknummers kan schrijven. Veel songs konden zo rijpen.
Illusion was één van de twee nummers op piano. Het eerste deel van de set speelde ze rustig glijdende nummers waarin het eenvoudig gitaargetokkel en de al even minimale pianotoetsen aan ons passeerden. We waren zo onder de indruk van haar stem, haar belangrijkste instrument, dat de nummers zelf wat op de achtergrond verdwenen. ISE bracht die bewust vooraan in de set want zo vrijblijvend bleven haar songs helemaal niet.
Hoe straf was Little Girl wel niet met de subtiele keyboards die ze extra uit haar effectenpedalen toverde. Van Anouk over Alannah Myles naar jawel hoor Lana Del Rey. Krachtige uithalen met een doorleefde korrel om dan plots hoog uit te halen en in die uithaal nog eens van toonladder veranderen. Adembenemend, althans onze adem leek wel afgesneden. ISE deed gewoon door. Het nummer zelf klonk melancholisch en was de aanzet van een reeks nummers met gevarieerd gitaarspel waarover ze haar zaligmakende stem drapeerde. Ondertussen had ze ons al bedankt om voor haar te kiezen en niet voor De Mol. “Wie is volgens jullie de mol? En ik wil hier geen spoilers want ik ga straks zelf nog de finale bekijken”. Stress? Dat woord kent ISE niet.
Hilariteit alom in de zaal toen ze Reset op Moederdag aankondigde als nummer voor de mama’s in de zaal, maar die mochten niet naar de tekst luisteren want het is allesbehalve vrolijke kost.
Dead In The Water plukte ze uit de playlist van haar vriendje. De rustige cover van Noel Gallagher toonde vooral aan hoe sterk haar eigen songs zijn. Go Cry met de woeste gitaaruithalen is een haatnummer. “Pak dit echt niet persoonlijk”. Mooi om zien hoe het speelplezier en het vuur uit haar ogen af te lezen vielen. Goodbye Letter is het nummer van de doorbraak en De Nieuwe Lichting. En op vinyl verkrijgbaar. De bandshirts aan de merch zijn handdesign van haar mama.
Er was geen moment van verzwakking merkbaar en het publiek bleef muisstil toeluisteren. Diep in de finale zagen we een zweem van tranen opdoemen in haar guitige ogen. Suitcase Child is een waanzinnig mooi liedje met een heel intense tekst over hoe ze met haar valiesje als 3-jarig meisje van mama naar papa en omgekeerd moest trekken na de scheiding van haar ouders. Heel straffe toebak dit!
De piano mocht nog eens dienst doen voor slotnummer Held You Longer. We wilden ISE nog langer bij ons houden en er stond op de setlist bovendien nog een nummertje.
De gekende Foo Fighters-cover Best Of You werd na een alweer schitterende verbale quote ingezet. “Het is erg cliché dat op en af gaan voor een bisnummer, maar wat een heerlijk gevoel is dat toch gewoon”.
ISE was van begin tot einde betoverend, en dus niet alleen omwille van haar buitenaards mooie stem, maar zeker door haar podiumuitstraling die haar zo hard onderscheidt van iedereen die op deze jonge leeftijd muziek maakt. Toen ze De Nieuwe Lichting won, kreeg ze een kader met de plaat als cadeau. Ze liet die namaken en overhandigde de replica in de AB aan haar manager Simon. Natuurlijk zal ISE ooit optreden met een volwaardige band en zal ze de grootste podia uitverkopen. Deze zomer speelt ze al solo op Rock Werchter. En of ze The Slope zal slopen. Laat haar ondertussen gewoon verder ontbolsteren tot de beste zangeres van België. Maar is ze dat al niet dan?
ISE: instagram – facebook – website
Hardt Mgmt : instagram
