Foto’s: Cath Van Laere
De organisatie van het Gentse Zebrawoods weet duidelijk hoe ze het jaar mooi kunnen afsluiten met een voortreffelijke line-up. Als headliner koos man voor Ão met hun unieke mix van electro, saudade, indie, folk en dat allemaal afgekruid met de mooie warme stem van Brenda Corijn. Het vorige jaar verschenen debuut Ao Mar ligt bij ons nog steeds in de bovenste schuif, want wat Siebe Chau, Bert Peyffers, Jolan Decaestecker en Corijn daar op laten horen is gewoon subliem. Eerder deze maand verscheen van hun de ep Barco Sem Mar waarvoor Dijf Sanders, Empty Apartments en Jolan Decaestecker elk een remix maakten. Tof, maar om eerlijk te zijn kijken we al een tijdje uit naar nieuw werk van Ão en dus hoopten we op een voorproefje daarvan in Gent.
Als voorprogramma was er Helena Casella, het nichtje van de Braziliaanse/Belgische componist-gitarist Pablo Casella, die haar gedachten vocaliseert op passionele, soulvolle en smaakvolle wijze. Haar songs zijn een mix van r&b, soul, hiphop, moderne jazz met een kleurrijke Braziliaanse vibe. Daarmee zweeft ze tussen de wereld van het intieme, breekbare en het etherische. Normaal gezien staat ze op het podium met een volledige band, maar in Gent had ze enkel Seppe De Bleser mee op saxofoon terwijl Helena een keyboard bij zich had.
In maart 2025 verschijnt Casella’s debuut. Vanaf het eerste nummer viel het al op dat Helena een prachtige warme stem heeft die zowel een zachte indruk nalaat, maar ons evengoed van onze sokken blaast als ze uithaalt. Ze heeft duidelijk een hart voor jazz en soul en verwerkt dat op een unieke manier in haar songs. De uitvoeringen op Zebrawoods waren eerder breekbaar en intiem en gingen de richting van de mellow jazz uit mede door de geweldige bijdrage van De Bleser met zijn zeemzoete saxtoon.
Het is dan ook niet verwonderlijk dat het Zebra Café goed gevuld was voor dit duo, want ze waren de perfecte opener van de avond. In januari mogen we de eerste single Imaginary Windows verwachten van Helena Casella en daar kijken we nu al reikhalzend naar uit.
Op naar de tent voor de hoofdact van de avond: Ão. Het bleek een speciaal optreden voor de band, want het was het laatste optreden voor een tijdje. Het viertal heeft de afgelopen maanden veel concerten gegeven in binnen- en buitenland en dus is het even tijd voor vakantie. Er werd geopend met een sfeervolle intro die percussionist Bert Peyffers prachtig inkleurde met kleurrijke geluiden uit zijn stalen tongdrum. Die intro sloot mooi aan bij het prachtige O Vazio waarin Corijn ons weer instant kippenvel deed krijgen. Ão is het afgelopen jaar nog gegroeid en de combinatie van melancholie, passie, soundscapes, percussie, beats, akoestische gitaren en de stem van Brenda komen nog intenser binnen dan voorheen.
Het was fijn dat ze Agarrar en Tea uit de naamloze debuut-ep uit 2020 in de set staken. Misschien wordt het eens hoog tijd om die ep terug fysiek uit te brengen, want ook daar staan alleen maar pareltjes op. Ook was er een prachtige bewerking van Sofrimento van de Angolese singer-songwriter Waldemar Bastos. Als verrassing kwam Helena Casella op het podium om samen de traditionals Berimbau / Consolação en Samba Em Preludio te brengen die ze in een eigen jasje hadden gestoken en waar de stemmen van Corijn en Casella knap samensmolten.
Verder speelden ze nog wat liedjes uit de debuutplaat Ao Mar die ondertussen allemaal heel vertrouwd klinken, maar waarvan ook opviel hoe uniek al die songs wel zijn en hoe prachtig die allemaal opgebouwd zijn. Het publiek was dan ook wild enthousiast waarop de band eigenlijk niet goed wist hoe ze daar op moesten reageren, wat wel schattig was. Maar alle goede dingen hebben ook een einde, en na het magische More verliet de band het podium. Gelukkig kregen we nog een bisronde met een nieuw nummer!
Momenteel heet dat nummer Orgulho, maar dat kan nog veranderen omdat het niet simpel is om uit te spreken. Maar wat een knappe compositie is dit! Met speelse arrangementen hebben ze een diamantje in elkaar gestoken dat van begin tot einde blijft schitteren. Corijn had een beetje schrik om dit nummer al te spelen, maar dat was nergens voor nodig. Als afsluiter kregen we nog de remix versie van het wondermooie Best Served Cold van de debuutep.
Zebrawoods zorgde voor een geweldige line-up om het laatste weekend van 2024 mee af te sluiten. Helena Casella is echt wel een talent waar we nog veel van gaan horen en Ão verdient die vakantie zeker en vast zodat we in 2025 hopelijk nog meer nieuwe tracks krijgen van deze topband.
Volgend weekend kan je op Zebrawoods nog aan het werk zien:
03/01 – The Bony King Of Nowhere – Noonzy
04/01 – Stoneson (ex-Soapstone) – The Mudgang
05/01 – Charlotte & Reinhard – Birame
Helena Casella: Facebook – Instagram
