Live@The Pit’s, Kortrijk
Foto’s: Bart Marescaux / Dotty
We lazen recent een interview met de band Wormrot (nu Womrot, gezien de zanger er de brui aan gaf), afkomstig uit Singapore. Toeval of niet, maar er bleek iets mis te zijn gegaan in de Antwerpse stede bij de boeking aldaar van de band Doldrey waardoor die last minute The Pit’s aandeden. En wat blijkt? Deze bende bollebozen is ook al afkomstig uit Singapore. Dat wilden we wel eens aanschouwen.
We arriveerden precies op tijd voor de set van voorprogramma Gummo. Dit trio uit Rijsel zagen we al een paar keer en de band zet steevast een ferm potje grindcore neer. Er volledig voor gaan is zowat het enige zinnetje in het woordenboek van deze Fransen, waarvan vooral de zanger wist te imponeren. Niet dat de drummer en gitarist geen liters zweet aan de muren lieten plakken, daar niet van.
De strapatsen van de schreeuwlelijk van dienst bevielen ons echter prima. Nadeel bij bands als Gummo is dat we het meestal na een goed kwartier wel hebben gehoord. Onze aandachtsspanne verzwakt. We zijn het beu. En dan spelen ze te lang. Tien minuten deze keer, maar soit, we hebben het volgehouden, puur op doorzettingsvermogen, om synchroon te blijven met de band.
Tijd voor het kwartet Doldrey, waarvan we alleen wisten dat de programmeurs van de Pit’s ons hadden gezegd dat we uit onze zetel moesten verlaten om stante pede ter plekke te komen om deze band live mee te maken. Wie zijn wij dan om tegen te pruttelen? Soundchecken deden ze, en waarachtig, de gitarist bleek een grote fan van old school trashmetal. Daar hadden we niet meteen van terug.
Wat we wel zagen: wat een mooie hoezen hadden de lp’s die ze te koop aanboden. Net als het shirt trouwens, maar dat lieten we zo. We zouden namelijk zelf Antwerpen moeten vervangen door Kortrijk op het shirt (in ons hoofd is Antwerpen de beek die naast Kortrijk stroomt :-))
Veel tijd om te verpozen was er niet. Het kwartet was het aanwezige publiek en de Pit’s uitermate dankbaar dat ze hier, op een verloren maandag, mochten aantreden. Vooral de zanger glunderde als geen ander en smeet zich dan ook volledig in wat een mengeling van death metal, D-Beat en klassieke trashmetal bleek te zijn. Opperhoofd Bowy haat dit soort deuntjes en had dan ook heel snel de buitendeur gevonden. Nochtans was de set meer dan behoorlijk, toch voor wie al eens headbangt op een Slayerke. Meer bands uit Singapore, het mag. Zeker gezien de Pit’s deze zomer overspoeld wordt door zeer degelijke Australische bands, alsof alle goede bands uit die contreien in Kortrijk op vakantie zijn.
Bovendien: zet Doldrey op Alcatraz en de weide gaat uit zijn dak. Maar ja, het zijn jonge gasten en geen halve bejaarden die al eeuwen dezelfde set spelen.
BANDCAMP DOLDREY / BANDCAMP GUMMO / FACEBOOK GUMMO
