Een concert dat alle verwachtingen inlost, dat is heerlijk. Maar wat in feite nog heerlijker is, dat is een concert waarbij de vrees voor middelmatigheid of ontgoocheling de grond wordt ingeboord door een artiest die met een overtuigende set scepticisme ombuigt in een hoerastemming. Om dus gewoon te zeggen dat het concert van tieneridool Girli in Trix steengoed was. Girli is de 25-jarige Brits-Australische Amelia Toomey uit Londen die net terug is van een Amerikaanse tour in het voorprogramma van Alt J.
Ze leeft een “live in pink” en is mede door haar biseksuele geaardheid vooral bij de meisjes geliefd. Jongens kon je dan ook in een rozegetinte Trix club op de vingers van beide handen geteld krijgen. Dat zal in de grote zaal wel even anders geweest zijn waar zwart de scepter zwaaide voor de passage van Cannibal Corpse.
Een Londenaar met de weinig Brits klinkende naam Louis Du Sauzay kreeg de eer en het genoegen podium en zaal in de juiste tint roze te brengen. Het wordt nog mooier. Zijn artiestennaam is Louis III, en ja dat was tot zijn dood 1.141 jaar geleden de koning van het West-Frankische Rijk. Maar die is het dus niet.
Louis heeft naar verluidt ook Duitse roots en kreeg de passie voor muziek door de platencollectie van zijn ouders met ondermeer BB King, Leonard Cohen, AC/DC, Bob Marley. En het wordt steeds vreemder want daar is in zijn muziek totaal niets van te horen. Wat je wel hoort is het feit dat hij dweept met Kanye West, Frank Ocean en Drake. Je raadt het meteen, hij zingt popmuziek met een flinke knipoog richting r&b. Het is ook de enige mannenstem die we vandaag hoorden zingen want de muziek tussen de optredens en na de bisronde van Girli was één langgerekte ode aan de eindeloze reeks popgodinnen van de voorbije 25 jaar, met dus Britney Spears, Destiny’s Child, Katy Perry, Christina Aguilera en alle anderen wiens hits uit volle borst meegezongen werden.
We hadden het Louis wel eens willen vragen wat dat bij hem als 23-jarige losmaakte, zingen voor een volle zaal meisjes. Afgaande op wat Amelia over hem vertelde zal het niet veel zijn want ze omschreef hem als een ‘queer hero’. De Girli-fans vonden hem alvast geweldig. Hij was enorm spraakzaam en enthousiast, maar qua dansmoves en catchy songs viel hij eerder licht uit. Hij zong liedjes over ‘anxiety’ en hoe het voelde om iemand voor het eerst te kussen in Pretty Little Lies. Tijdens Mood volgde een mislukte poging om het publiek te doen meezingen in het zinnetje “you can’t let anyone fuck with your mood”. Aan het eind volgde nog Sad On Sundays over het gevoel dat op zondag overheerst na het overlopen van de voorbije zinloze week.
Veel punten voor sympathie en pretoogjes, maar we vonden het niet zo erg dat hij van het podium verdween en plaats maakte voor Girli’s bandleden, Faber en Sara Stix.
Eerstgenoemde bediende de tape en danste en zong hier en daar een mondje mee. Sara was heel gedreven aan de drums. Wat opviel is dat beide dames én Girli zelf op sociale media druk gevolgd worden door aardig wat Britse muzikanten uit de indiescene. Na het optreden begrepen we waarom dat is. Zowel Faber als Sara zijn nog elders actief ook. Dat wil dan weer zeggen dat Girli zich met een echte band wil omringen voor haar tour en dat zorgde effectief voor een heuse kwaliteitsinjectie.
Na een valse start, Faber zette de machine al in gang hoewel Sara de set in gang moest drummen, verscheen Girli onder luid geschreeuw van de fans al na een handvol seconden op het podium. Ze was piekfijn uitgedost in een rokje met roze botjes en haar kapsel was ‘girlified’, met plukjes roze dus.
Girli had een upgrade gekregen van Trix Café naar de Club die wel tot de Bar-vorm werd gehalveerd. We zagen daar ooit andere uitstekende Amerikaanse en Britse bands als Cults en Crows aan het werk. Zo werd het aangenaam druk en kon iedereen zich bijna rond het podium scharen, altijd gezellig.
Antwerpen was voor Girli de eerste keer en het was bovendien de start van haar Europese tour, de F**ked It Up Tour 2023. Die zette ze alvast met veel energie en overgave in want Has Been dreef op een onweerstaanbaar snel ritme en is simpelweg een killer song waarvan we niet begrijpen dat we die nooit hebben opgepikt. “She’s such a has been, she’s the girl that is in the past, but I’m still a bad bitch so I punch her in the face”. Girli bewees een volledig optreden dat ze maar een half woord nodig heeft om voeling te hebben bij haar doelpubliek, die ze liefkozend de ‘pinkies’ noemt. Alle songs hebben voor het volle Britse pond raakvlakken met wat de tieners vandaag de dag bezighoudt. Haar vorige platenfirma was na haar debuutalbum Odd One Out (pre-covid) wellicht ontgoocheld dat ze nog niet de status van een Billie Eilish had want ze is quasi van nul moeten herbeginnen.
Girli heeft echter power want ze staat er heus wel. Dat leverde haar vorig jaar een plek op Pukkelpop op, en we begrijpen vandaag perfect waarom ze daar stond. Haar eerste post-covid ep komt volgende maand uit. We hadden het net over haar leefwereld en die van haar fans. Wat gezegd van I Don’t Like Myself? “Hate myself, it’s a fulltime job, want some time off”. Het is een geweldige popsong die de denkpatronen van wellicht elk tienermeisje weergeeft. Het wegzingen en wegdansen hielp want de melodie is onweerstaanbaar.
Girli stelde haar band voor en zei blij te zijn met hen, een “all female” band die haar in staat stelt onbevangen en onbevreesd te touren in een concertwereld vol macho’s. Het gaf de mannen (die paar mannen dus) een erg onbehaaglijk gevoel want er is niets fouter dan als vrouw keuzes te moeten maken die je door het wangedrag van mannen opgedrongen worden in feite. We willen toch een vierde bandlid aan jullie voorstellen. Monika Wilczynska is haar bevallige tourfotografe en videografe. Op haar socials staat vermeld “probably dancing with my camera on a stage” en dat is geen seconde gelogen want Monika bevond zich de hele tijd op het podium en danste bijna mooier dan de band zelf.
De tour met Alt J was een tour in grote zalen met veel volk en een frontstage. Girli gedijt echter het best in een setting waarbij ze de fans kan aanraken. Ze holde van links naar rechts en van voor naar achter, zocht fans op en jutte ze op. Omdat Faber ook vaak de frontlinie opzocht zorgde deze constante uitbarsting van energie op het podium voor een heerlijke drive. Imposter Syndrome was nog een sublieme instant superhit. Girli was overigens erg goed bij stem, niet meteen evident gezien haar aerobicsmoves en het feit dat ze vaak hoge noten lang moest aanhouden. Ze is van nature niet de beste zangeres die we dit jaar al hoorden maar we waren onder de indruk van haar toonvastheid. Girl I Met On The Internet is ons iets teveel ‘easy bedroom electropop’ en we vonden het ondanks de leuke hiphoplijnen een minder momentje.
Hot Mess leek het zusje van Has Been met overtuigende en meteen vlot meezingbare raps “I’m messy, I’m all messed up”. Een pompend ritme en meebrulrefrein deden de rest. Het oudje Day Month Second hield de vlam uitstekend in de pan.
We waren nu al overtuigd van de meerwaarde om Girli live aan het werk te zien. Het is bovendien een artiest die we geloofden. Het is niet zomaar liedjes zingen voor een doelgroep want we merkten dat ze echt doordrongen is van haar teksten en uit alle tegenslagen energie en hoop boorde om volledig gefocust de toekomst lachend tegemoet te zien. We hoorden een leuke tekst met verwijzingen naar de filmwereld in een vocaal uitdagend Friday Night Big Screen. Eigenlijk viel geen enkel nummer echt uit de toon en in deze song dwong ze echt ons respect af. Niet te verwonderen dat ze gevolgd wordt in de sector en dat ook Nova Twins zich door haar wilden laten interviewen.
Inner Child was een nagelnieuwe song die nog maar net was ingeoefend en dus meteen voor de leeuwen werd gegooid, het waren gelukkig leeuwinnen met goede manieren. Die song zal de ep halen in mei. Het nummer Pink niet spelen is bijna onmogelijk, sowieso al omwille van de kleur, maar het is ook een alweer erg sterk popnummer met een stevige ritmesectie. Jammer dat we geen live gitaren horen tijdens haar concert, het zou zeker in deze song een enorme aanwinst betekend hebben. Letter To My Ex dateert nog van de periode waarin haar haren volledig roze gekleurd waren. Het sloot de sterke reguliere set af en we hadden ons nog geen seconde verveeld.
Twee sterke statement-songs brachten Trix dan in een ‘state of euphoria’ tijdens de bisronde. Eerst zong Girli het nummer waarnaar de tour genoemd is, I Really F**ked It Up. Dansen, zingen, genieten en jezelf zorgeloos te kakken zetten. Het is niet het meest originele popnummer uit haar backcatalogue, maar het is wel een dikke vette sfeerbrenger.
Amelia Toomey had relaties met jongens maar dan was er dat ene meisje dat alles veranderde en hierover ging slotnummer More Than A Friend. “If you are here with a friend you have feelings for which she doesn’t know, now might be a good time to kiss her”. We zagen weinig respons, wellicht was de zaal meer hetero dan ze wel vermoedde.
Misschien volgde de strafste stoot nog wel na het optreden. Girli wilde elke concertganger persoonlijk ontmoeten. Het zorgde voor een afterparty die langer duurde dan het concert zelf, een beetje vergelijkbaar met de gigantische file op de terugweg vanuit Antwerpen. Lange leve de Kennedytunnel!
Girli is live een absolute aanrader voor wie zin heeft in een popfeestje en manifesteerde zich als een super sympathieke en bijzonder geloofwaardige frontvrouw. Ze moest wel lachen als we haar als slaapmutsje de zin “You really f**ked it not this time” toewierpen.
