De tweede editie van Sound Track zit er officieel op en om dat te vieren (en omdat de derde editie er aan een rotvaart zit aan te komen), organiseerden VI.BE, Radio 1 en de Ancienne Belgique een eindevent, inclusief live radio-uitzending in de Club van de Ancienne Belgique.
Twee uur lang werden interviews afgewisseld met live en niet-zo-live muziek van de laureaten van Sound Track, aan elkaar gepraat door VRT Belpop ambassadeur Floris Daelemans. Twee uur ook waarin we ons verschillende keren de bedenking maakten dat er toch wel waanzinnig veel talent rondloopt in de Vlaamse en Brusselse straten. Wie regelmatig op deze pagina’s vertoeft wist dat natuurlijk al, maar af en toe mag dat nog eens onderstreept worden.
Gepraat werd er met mensen die betrokken zijn bij de organisatie van de muziekwedstrijd maar ook met de vier bands en artiesten die elk twee nummers mochten komen brengen op het podium van de club.
Wat we vooral onthouden uit die gesprekken is dat Sound Track zoveel meer is dan zomaar een muziekwedstrijd. Het is een intensief, muzikaal parcours dat de deelnemers letterlijk een podium geeft om te laten zien wat ze in huis hebben. Voor de achttien laureaten zijn de voorrondes en de finalerondes daarenboven nog maar het begin, want vanaf dan komen ze in een traject terecht waarin ze (als ze dat wensen) intensief begeleid worden. Workshops, contacten met mensen uit de business, speelkansen, artistieke residenties, exposure in de media, hulp bij de productie van nieuw werk… ze krijgen het allemaal aangeboden. En dat die werkwijze voor nogal wat bands vruchten afwerpt mag duidelijk zijn.
Wij waren echter vooral gekomen voor de muziek en we werden niet teleurgesteld.
Openen deed de fluwelen stem van Adja Fassa die zich op het podium gewoon ADJA laat noemen. Begeleid door gitaar en trompet bracht ze SambaFassa en To Be Naive, twee nummers uit haar recent verschenen en door ons stevig geprezen album Ironeye.
Adja maakt wat ze zelf “sofisticated soul” noemt wat zoveel betekent als soul met hier en daar een welgemikte jazz akkoordprogressie, al horen wij toch ook heel wat Zuid-Amerikaanse invloeden. Centraal staat Adja’s indrukwekkende stem waarmee ze makkelijk een stevig uit de kluiten gewassen sportzaal kan vullen.
Over stemmen gesproken… Enter Luca Missiaen van het onnavolgbare The Christian Club, een man die zich ook graag ophoudt in het gezelschap van het zootje ongeregeld dat zichzelf Barno Koevoet en de Duijmspijkers noemt. Tof natuurlijk, maar The Christian Club is toch een ander paar mouwen.
Hellepoorten gaan open, antidepressiva weigeren nog dienst en glimlachen verdwijnen spontaan van ieders gezicht als de in galm gedrenkte gitaar van Luca, de mysterieuze contrabas loops van Isa Opstaele maar vooral de ongelooflijke stem van Missiaen de zaal vullen.
Man man man wat was me dat allemaal! We beluisterden de band voor het eerst op de terugweg van het Sound Track bootcamp vorig jaar en waren meteen verk(n)ocht. Live komt het allemaal nog een stuk harder binnen. Als de overzet over de Styx nog eens op zoek is naar een nieuwe bootsman, ze weten waar ze moeten zijn. Missiaen de Vlaamse Nick Cave noemen is er misschien wat over maar dit komt toch wel dicht in de buurt. Straf spul!
Even konden we bekomen, of toch een beetje, met de stampende, diepe electro van Britse Bruggeling Lucy Ryan aka Bobbi Lu. Voorlopig doet ze het nog in haar eentje maar ze heeft plannen om in de toekomst ook een live band rond zich te verzamelen. Bobbi Lu speelde trouwens haar tweede publieke optreden ooit tijdens de voorrondes van Sound Track. Niet slecht om het dan helemaal tot de finale te brengen en die nog te winnen ook!
Tijdens de 10 minuten die ook haar werden toebedeeld in de AB speelde ze eerst Metapwhore, haar eerste single die deze week verschijnt, en Other Couples een nummertje dat al wat langer op de setlist staat. De combinatie van diepdreunende elektronica, samples en de zelfzekere en tegelijk fragiele stem van Lucy Ryan doen wonderen, zeker als de volumeknop iets verder wordt opengedraaid.
Afsluiting mocht het voor ons tot dan nog weinig bekende Ão (schaam op ons), een viertal met in haar midden de Belgisch-Mozambikaans-Portugese zangeres Brenda Corijn. Onbezoedeld en onbevooroordeeld zoals steeds, we zijn tenslotte professionele amateur-journalisten, maakten we kennis met hun op fado gebaseerde muziek.
En wat voor een geweldige kennismaking was me dat alweer. Hun eerste single Muhler is het meest gedraaide Sound Track nummer op Radio 1 en dat wil toch iets zeggen over de kwaliteit van de band en haar muziek.
Siebe, Jolan en Bert stonden mee op het podium, drie muzikanten met een compleet andere muzikale achtergrond wat, volgens Brenda, meteen het originele geluid van Ão verklaart. In de set uiteraard Mulher maar ook de nieuwe single Avo wat oma betekent in het Portugees.
En weer werden emmers kippenvel over de zaal gegoten of waren wij de enige die zo onder de indruk waren van de warme melancholie van deze unieke band?
