Foto’s: Cath Van Laere
2023 stond voor Ansatz Der Maschine in het teken van het einde van dit project. Een laatste plaat (Tunguska), een laatste tournee, laatste festivaloptredens en dan ook uiteindelijk het laatste optreden. Mathijs Bertel en co besloten om in schoonheid af te sluiten in Ha Concerts met tal van gasten. Na 21 jaar is het tijd voor iets nieuws, iets fris. Bertel zou graag een muzikale voorstelling maken met live muziek, film en animatiefilm en sluit dan ook niet uit dat in het nieuwe project terug wordt samengewerkt met sommige Ansatz collega’s.
In de loop van de weken dat het afscheidsconcert naderde, loste de groep een aantal namen die als gast zouden komen meedoen in Gent. het werden Patricia Vanneste (Sohnarr, Driftwood), danser/choreograag Thomas Steyaert, Jon Birdsong (Black Flower, B.O.X., Think Of One, FES,..) en Jimmy Van Rietvelde. Jimmy zit al sinds het begin van Ansatz achter de mengtafel, maar deze keer mocht hij mee op het podium als muzikant.
Het voorprogramma werd verzorgd door het eigenzinnige muziekproject Driftwood van Sam De Bock en Patricia Vanneste. De composities van dit duo zijn als puzzels. Ze zoeken voortdurend naar de perfecte pasvorm voor de verschillende stukken. In 2020 brachten de twee de boeiende debuutplaat Only Fighters Left Behind uit waarop we volgend jaar eindelijk een vervolg mogen verwachten. Live wordt het duo bijgestaan door gitarist Artan Buleshkaij (HAST, Anemic Cinema), bassist Sander Verstraete (Warhaus, Tamino) en drummer Steven Van Gelder (Geike, Hydrogen Sea).
Het vijftal bracht een vrij donkere set waar dan ook toepasselijk weinig licht bij kwam kijken. Sam en Patricia namen afwisselend de leadvocals voor hun rekening en zongen af en toe samen. De combinatie van de heldere, fragiele stem van Vanneste en de donkere, warme stem van De Bock had iets heel speciaals en plakte mooi op de duistere composities. Muzikaal moesten we regelmatig denken aan het dreigende, mysterieuze van Massive Attack ten tijde van Mezzanine en het kleurrijke van Lamb.
Aangezien de debuutplaat al drie jaar oud is, kregen we voornamelijk nieuw werk te horen van Driftwood. En dat klonk allemaal even intens, breekbaar en pakkend als het oudere werk. Het vijftal heeft een uniek eigen geluid waar we al serieus van onder de indruk waren, maar live komt het nog heviger binnen. Het is eigenaardig dat deze straffe band niet vaker op de Belgische podia te zien is. Dit zijn echt top muzikanten met geweldige songs en een overtuigende sound. Ze zijn volop bezig aan een nieuwe plaat en we kijken er al naar uit om deze te beluisteren en hopen dat na de release van die nieuwe schijf Driftwood overal kan schitteren.
Ansatz Der Maschine bleef ook tijdens hun laatste show gewoon Ansatz Der Maschine. Sober en bescheiden, zonder bombast of veel vuurwerk. Bertel, Gianni Marzo, Seraphine Stragier, Wouter Mattelin, Sander Lambrecht, Jan D’Haene en Sophia Ammann zijn in hun meer dan 20 jarige samenwerking ook altijd vrij ingetogen uit de hoek gekomen. En dat was deze keer dus ook zo. Puur, vol schoonheid, warmte en met af en toe een dreigend postrock kantje.
Vanaf de intro kregen we al kippenvel, het was dan ook de laatste keer dat we overweldigd werden door dat knap intens geluid waar je midden in zit dankzij het surround geluid en de zes straffe muzikanten die prachtig samen spelen.
We werden meegesleurd in het sprookjesachtige Overexposed Frozen Stars om dan over te gaan naar het wondermooie Untold waarin Sophia Ammann voor het eerst van de avond op het podium stond (nog steeds vreemd dat zij niet naar de finale van Sound Track mocht met zo een prachtige stem). Bij Bits ’n Pieces kreeg de band het gezelschap van Thomas Steyaert die een knappe choreografie bij het nummer bracht die perfect paste bij de videoanimatie, de muziek en het licht. Daarna volgden Wooden Lighthouse, Deerhunter en het magische Igarka.
Toen was het tijd om de tweede gast op het podium te halen: Jon Birdsong. Hij vulde Tunguska Part 2 aan met het mooie geluid van zijn schelp-hoorn. Daarna deed hij hetzelfde met zijn trompet, een “match made in heaven”.
Nog een machtig mooie combinatie was Mathijs die samen met Patricia Vanneste samen viool speelde op het Sohnarr nummer Tiptoe dat Bertel bewerkte voor Coral Dusk Reworked.
Jimmy Van Rietvelde mocht na jaren de band van geweldige mix te voorzien, samen op het podium staan en met zijn bas de postrockklassieker Kohn Denny brengen, een nummer dat Mathijs opdroeg aan de kinderen die de oorlog in de Gazastrook niet overleven. Het was dan ook een heel vurige versie die nog donkerder aanvoelde dan anders.
Als afsluiter kregen we nog één bisnummer. Het rustige slaapliedje The Silent Story was het laatste wat we te horen kregen van Ansatz Der Maschine met de mooie breekbare zang van Ammann. Het was de kers op de taart die het hoofdstuk van de band in schoonheid afsloot.
Driftwood. opende de avond op verbluffende wijze en Ansatz Der Maschine zette diezelfde knappe sfeer – die ze meer dan 20 jaar lang volhielden – mooi om in een waardig afscheid. Het was Genieten met een grote G.
DRIFTWOOD.: Facebook – Instagram
Ansatz Der Maschine: Facebook – Instagram
