Begin The Begin is een ‘stratenoude’ song van R.E.M. die voor het overige totaal niets te maken heeft met het punt dat we hieronder zullen maken, maar we waren getuige van het officiële begin van het begin van een razend interessant Gents trio genaamd Celly Tubmaker.
De bandnaam is een fraaie vertaling naar het Engels van de gewone Vlaamse naam van de spilfiguur, Celine De Cuyper. Celine is een uiterst getalenteerde muzikante, gezegend met een stem om van te duizelen, gelukkig in de goede betekenis van de term. Celine heeft nog een paar troeven achter de hand. Twee troeven klinkt natuurlijk erg fout, maar met dit warme weer mag er al eens een woordgrapje ‘geplaceerd’ worden. Die troeven zijn niemand minder dan haar even getalenteerde bandleden, Naomi Sijmons (jaja die van Reena Riot) en Jana Pauwels (Olga voor de vrienden).
In Django werd hun debuut-ep boven de zomerse doopvont gehouden en ook tijdens een hittegolf gaat het trio niet over één nacht ijs. ‘Het oog wil ook wat’ indachtig heeft Celine een méér dan gezonde voeling met artwork, visuals en special effects. Het hoeswerk van de ep is een pareltje. Een glitterlandschap met overheersend felblauwe en paarsroze tinten wordt geïnjecteerd met iets dat lijkt op een invasie van UFO’s, discoballen en zeepbellen, al naargelang met hoeveel ogen je ernaar kijkt. Het is warm en psychedelisch, en laat dit nu net ook een mooie korte samenvatting zijn van een doorsnee optreden van Celly Tubmaker en de ‘sound of their underground’, even fijn verwijzend naar een andere plaat die op dezelfde dag een releasemomentje kende. Girls Aloud uiteraard want Celly Tubmaker is ook een band die aandacht besteedt aan feminisme. Wie zich niet aan de regeltjes hield werd afgedreigd met een mega tik van de megafoon.
Zover is het niet gekomen want het trio lokte enkel beleefde en muzikaal opgevoede fans die zich overigens piekfijn in glittermodus hadden uitgedost. Met een beetje verbeelding opende je het hoesje van de ep en stapte je zo het podium op in Django.
De instrumenten en keyboards vormden een integraal deel van de appelblauwzeegroene outfits met roze accenten, er waren lolly’s, er konden per seconde 15 zeepbellen geblazen worden in heuse Celly Soapmaker-modus. En er was Ivo! Ivo was de klankman die nonstop betrokken werd in de set want Celly Tubmaker is een levend organisme dat ‘on the spot’ bijstuurt waar nodig. Special shoutout toch voor de heerlijke combinatie blauwe sokjes/roze pumps van diva Jana! “Welkom op onze ruimtereis” klonk het uit de mond van Celine en ze kondigde fijntjes aan dat er veel zweet geproduceerd zou worden. Sweat/ikhaatje opent de ep en was ook de splinterbom die de set opende.
Sweat is een complexe song met boeiende elektrogeladen spanningsvelden en distorted vocals die op de achtergrond voor een bizar gezoem zorgden. De band ging nog niet all the way hoewel ze met een charmante vorm van zelfvertrouwen het podium inpalmde. In dit nummer gebeurde zoveel dat het leek alsof we getuige waren van de lancering van een raket waarbij het minste fout kon lopen. Het spelplezier liep uit de enthousiaste ogen van Naomi en Jana. Bij Celine was dat moeilijker vast te stellen achter haar ‘out of space’ zonnebril.
Geen betere intro dan Sweat voor de giga floorkiller Real/Fake. Het meisje uit de videoclip hebben we niet gespot maar de collectieve gekte en de eerste ruimtegolven wel die tijdens het nummer voor een eerste broeierige zonnestorm zorgden.
“Can we get another take and see what’s real or fake”. Zalige samenzang surfte op intergalactisch verantwoorde wijze op de moddervette beats en breaks die de dames uit hun klankkastjes persten. Django is misschien geen decor voor een raveparty, maar we zaten er toch wel mooi middenin. Wat een nummer is dit! Na Feel This was er tijd voor een portie vrijdagavond soul. Never Be You is een geweldige song die meteen doet denken aan wat de dames van Say She She binnenkort tot op het podium van Glastonbury brengt. De lat hoog leggen heet zoiets. Celine maakte van de gelegenheid gebruik om iedereen die door een moeilijk moment in zijn of haar leven gaat aan te moedigen het bespreekbaar te maken. There’s Nothing Like This met de zinsnede “you take me for a fool” kunnen we gemakshalve een Charlotte Adigéry-vibe toedichten, wat natuurlijk alleen maar op gejuich kan worden onthaald. Swingend en groovend trok de song het tempo op kruisraketsnelheid om in een baan rond de Aarde het woord aan Celine te geven.
This Is When I Speak was – en we vallen in herhaling – een bommetje met een ‘larger than live’-melodie. De glasheldere stem van Celine hoorden we wel degelijk spreken. En hoe geweldig klonk Pieces? Donkere electro maakte spaarzaam plaats voor een topmoment van samenzang tussen de drie astronauten waarna elk ontstekingsmechanisme spontaan ontbrandde toen Celine haar stemduivels losliet. Kippenvel in volle zomer, hoe durfden ze?!
Fragile MOFO solliciteerde nadrukkelijk naar de titel ‘muilpeer van de zomer’ en was het nummer waarin het trio na een trip door een feministisch zonnestelsel de landing naar Mother Earth had ingezet, om onder luid gejoel opnieuw te moeten opstijgen want de glitterlingen in de zaal bliezen ze met zeep terug het podium op. Heel contradictorisch want het bisnummer heette This Story (ain’t gonna fly).
En of er gevlogen werd! Met de megafoon in de hand was Naomi orkestmeester voor de cursus meezingen voor durvers. Dit slotnummer van de ep was ook het moment waarop de drie heupwiegend een staaltje choreografie etaleerden. Nog meer gejoel was hun deel. We stelden ook vast dat Jana met scherp uit haar zeepbellenpistool schiet. Waarover de song gaat? Iedere vrouw in de zaal kent wel een man die alle zuurstof uit de vriendschap haalt door zich als een narcist en klootzak te gedragen. “We all know you’re a narcissistic asshole” werd uit alle dorstige kelen meegebruld. De beat in het slot neigde naar kermismuziek en een rupsbaan, maar we hadden genoeg ‘geruimtevaard’.
Celly Tubmaker live is een pleidooi voor het samenbrengen van mensen die een goeie tijd willen beleven, en amusement en zorg dragen voor elkaar hoog in het vaandel voeren. En het leuke is, de ep heeft hetzelfde effect. Rep je dus naar de Bandcamp van de band en sla je slag. This Is when I spoke!
CELLY TUBMAKER: bandcamp
CELLY TUBMAKER: instagram
CELLY TUBMAKER: facebook
