Mocht je niet van het Gentse zijn, schrik niet . Faces On TV is nog geen An Pierlé die zijn songs in een kerk brengt, wel is KERK een fijne ontmoetingsplek in Gentbrugge waar alles kan, zelfs het organiseren van een concert van één van de fijnste bands van dit land. Vooraleer we de groep van Jasper Maekelberg aan het werk zagen, was er eerst plaats voor nieuw talent, en dat is Sperwer uit Kortrijk zeker en vast.
In de lessen biologie is een sperwer een kleine roofvogel, maar muzikaal (hoewel ook vreemde vogels, hoe noem je anders kerels die Nederlandse titels met Engelse songteksten verzinnen?) zijn het drie jonge kornuiten die de balans tussen kunst en aanstekelijke pop perfect weten te vinden. De stem van zanger-gitarist Olivier Dumont doet wat denken aan Noel Gallagher (wat dus een compliment is), maar de ingetogen drums van Wouter Vandersyppe en de melodieuze synths van Guillaume Navarro (wellicht geen familie van de Jane’s Addiction-man) maken er iets postrockachtigs van. Slint met een indiepopstrijkje, of zoiets. Ook al wist geen mens in de aardig gevulde KERK hoe je dit trio echt moet omschrijven, vertelde het applaus genoeg. Daar gaan we nog van horen!
Waarom wil iedereen als Jasper Maekelberg klinken, vroeg De Standaard zich verleden week af. Het antwoord is simpel, omdat de Gentenaar niet alleen één van de Vlaamse topproducers van dit moment is (van Bazart tot Marble Sounds), ook omdat hij met zijn songs voor een ontzettend frisse wind zorgt in de binnenlandse (zeg maar internationale) muziekscène.
De fans die gisteren Faces On TV zagen, zullen waarschijnlijk weten waarom Jasper deze naam koos. Wie de welverdiende hits Traveling Blind of Love/Dead van de eerste tot laatste noot kan meefluiten, zou inderdaad durven zweren dat dit viertal een psychedelische popband is. Dat zijn ze, maar zo werd gisteren bewezen: ook zo veel meer dan dat!
Het optreden in Gentbrugge was overduidelijk een nieuw begin voor de band, aftasten naar wat komen zal. Nadat de Traveling Blind-ep zowel op vinyl als cd op Waste My Records de deur uitvliegt en Jasper de komende maanden met Warhaus op het podium staat, wordt gekeken hoe zijn eigen geesteskind andere muzikale grenzen kan verkennen. Hoewel Faces On TV in Kerk de hits niet vergat, werden de fans in Gentbrugge bijna proefdieren, niet dat ze ook maar één seconde protesteerden, integendeel!
Geen medelijden, meteen het publiek overdonderen met een nieuwe song (If I Could) en vanaf de eerste seconde hoor je de agressie en verbetenheid in Jaspers stem. In de achtergrond zien we de dromerige bassist Sander Verstraete (nu ja, de man ziet er gewoon altijd dromerig uit), drummer Ruben Vanhoutte die alles zo perfect mogelijk probeert te doen en God weet welke hemelse geluiden Dienne uit haar keyboards tovert. Mocht je er ooit aan hebben getwijfeld: Faces On Tv is een groep die heel wat te vertellen heeft. Een band met een frontman die menig meisjesharten overuren laat slaan (dat weet hij zelf ook wel), maar geen seconde vergeet dat van hem wordt verwacht dat hij moet bewijzen waarom hij zo wordt bejubeld. We hebben er geen pint extra voor gekregen, maar alles wat Jasper doet is gewoon perfect. Alles is berekend, een muzikant die beseft dat muziek in de eerste plaats kunst is die je hart moet breken en dat doen ze (Pray The Light is vier minuten bangelijke pop).
De nieuwe songs vragen natuurlijk wat gewenning, maar je hoort duidelijk op Rats of Moon dat Faces On TV alles uit de kast probeert te halen zonder zich ook maar één seconde aan te trekken van hoe men wil dat ze klinken.
Faces On TV zal hits scoren, dat kunnen ze nu eenmaal, maar de vier zullen vooral doen wat bijv. Radiohead deed, blijven verbazen zonder zich af te vragen tot welk genre ze behoren. Wat we deze zomer hebben beleefd op de festivalpodia is zonder twijfel niet meer dan het begin. Dat het maar vlug weer zomer wordt!
