Mannen in witte pakken werken niet alleen in laboratoria en ruimen niet alleen radioactief afval uit de weg, ze spelen ook in een band met de naam Elefant. Nee, het zijn niet die indierockers uit New York, wel een viertal uit Gent dat het concept ‘geflipte noiserock’ een aparte dimensie heeft gegeven en nu hun nieuwe plaat Bejahung kwamen voorstellen. Elefant is niet zomaar een groepje, het is een ‘laat alle remmen los’-collectief dat eigenlijk wel het predikaat supergroep opgekleefd kan worden. Het verenigt immers rasmuzikanten die hun strepen al ruimschoots elders verdiend hebben. Ronkende namen als The Antler King, Drums Are For Parades, Future Old People Are Wizards en natuurlijk The Van Jets van zanger/bassist Wolf Vanwymeersch vormen een exuberante mix van stijlen en dat resulteert bij Elefant dan ook tot een amalgaan van klanken. Denk aan krautrock, aan sludge, postpunk en vooral collectieve massahysterie.
Lennart Heyndels mocht de debatten openen en deed dit als een flink uit de kluiten gewassen Dokter Bibber met een fazant. Miljoenen draadjes en knopjes, hyperkinetische muziek die lijkt te zijn afgeleid uit de computergames van 30 jaar geleden en een sound die nu eens op de zenuwen werkt en dan weer meeslepend en bedwelmend werkt. Het slot dat neigt naar een Chemical Brothers-variant op Boards Of Canada werd op grandioze manier verweven met de blijde intrede van Maarten Flamand, gitarist bij Elefant. Lennart was zijn laboratorium nog aan het ontmantelen als Wolf al door de micro aan het zingen was.
Dat Elefant erg populair is bleek al uit de promotie van het Charlatan café naar de grote zaal en die bleek op haar beurt ook nog eens te klein wat resulteerde in een volgepropte mensenzee waarin veel Gentse muzikanten te bespeuren vielen. Een ideaal scenario voor wat een zinderend feestje zou worden. Ultra Plus Ultra is al zo een nummer dat wild om zich heef schopt en een serieuse Paradisiac-flair bevat. Rechtschreibe is één van de nummers die uitdrukkelijk dwepen met de erfenis van Mauro & The Grooms, donkere harde maar extreem meeslepende krautrock voor gevorderden.
Elefant kan ook zwoele en bedwelmende klanken uitbraken. Eazy is een geweldig nummer waarin vooral opvalt wat een goeie zanger Wolf is. This is what happens when stonerrock meets funk. Water Always Flows Down lijkt een lost track van de nieuwe opnames van de Gentse collega’s Shht en past perfect in het plaatje en zorgt voor een eerste opstoot van podiumgekte. Wat we nog niet verklapt hebben is het bijzonder frappante visuele aspect waarover de band op voorhand al erg raadselachtig had gedaan. In de zaal stonden her en der mannen in witte pakken met wit gelaat geposteerd, maar de band trad gewoon aan in burgerkledij. Het zorgde ervoor dat de focus op de muziek kwam te liggen, op de samenzang en de genialiteit van de songs. Heel erg mooi was de dansende witte nimf op het podium die de onrust in onze hoofden op het juiste moment tot ongekende pieken leidde.
Mythische wezens op een podium en ook op het witte doek achter de band vormen de ideale voedingsbodem voor een knaller van een song als Welcome To Life Sonny, of hun idee van een Masters Of Reality-riff. Hoogtepunten worden op dat moment aan elkaar geregen en draken worden ernstig verwond. De geflipte outtro van dit nummer wordt als een running gag gebruikt in het laatste luik van het concert.
Dat slot kan niet anders omschreven worden dan als collectieve waanzin, een aanslag op heupen en benen. My Race Race Is Better Than Your Race. Gekker dan dit wordt het niet meer. Evil Superstars en Millionaire in het kwadraat.De bandleden zweepten het publiek op zonder daar ook maar een beetje moeite te moeten voor doen. Na het bisnummer doken ze één voor één het publiek in en deden ook daar wat niemand verwachtte. Geen moshpit maar wel een valentijnsknuffel voor een fan naar keuze, hilarisch!
Elefant is wel degelijk een garantie op een doldwaas feest, een belofte van een muzikale apocalyps, een symbiose van harde gitaren, molesterende drums, een Oosterse kruidenmélange en woeste bergtoppen vanwaar een lawine van spelplezier en nietsontziende riffs zich in het publiek stort. Dansen dansen!!
