Veel belangstelling voor de eerste Gentse show van het Poolse heavy stoner gezelschap Dopelord. Organisator No Name Collective mocht woensdagavond het ‘sold out – bordje afstoffen en aan de gevel van het Trefpunt hangen. Voor het eerste mondmaskerloze clubconcert sinds veel te lang. Toegegeven, het was even wennen na anderhalf jaar angstvallig de medemens mijden.
De band uit Warschau werd aangekondigd als ’traag, zwaar en massief’. En dat klopte helemaal. De toehoorder kreeg riff op vette riff geserveerd. Met flink wat psychedelische accenten. Hard, traag maar trefzeker, een secure bulldozer. Bestuurd door een nuchter opererende band, de groepsnaam en de vele geestverruimende referenties ten spijt. Eén en ander deed bij momenten vaagweg denken aan Monster Magnet in een vroege verschijningsvorm. Minus mediagenieke frontman met een voorliefde voor woeste uithalen. Er is maar één Dave Wyndorf.
Dopelord, sinds 2010 onder de mensen, doorbrak begin dit jaar de coronastilte met de uitgave van de drie-track ep Reality Dagger (Green Plague Records). Goed voor niets dan halelujah-recensies op een karrevracht blogs en websites met een neus voor stonerrock en metal (en alles tussen in). Niet helemaal onterecht, de release klinkt over de gehele lijn als een masterclass in stonerdoom.
Halelujah of niet; Dark Coils – de subtiel zwaaiende voorhamer waarmee de laatste release opent – behoorde tot het beste wat de band vanop het podium liet horen woensdag. Fuzzy gitaren op sleeptouw genomen door de vuile bas-hooks annex larmoyante vocals van de frontman. Een song in twee stukken trouwens, na vier minuten demonisch baggeren gaat de song, na het plegen van een averechtse gitaarlijn, plots een compleet andere richting uit. Voorspelbaarheid is ook maar dat. En het headbangen werd er alvast niet minder om.
Na ruim een uur planmatig donderen en een heftig Doom Bastards, wou de band er nog een bis uitpersen. Het publiek was er alleszins helemaal klaar voor maar de zenuwachtige arm der wet stak er een stokje voor. Geen flikken op het podium, de podiuminterventie van nachtburgemeester Cocquyt volstond om de concertavond zonder brokken te beëindigen. Geen man overboord echter, ook zonder toegift mocht de passage van Dopelord zeer geslaagd heten.
