De weg die de Antwerpse Coely Mbueno heeft afgelegd is er eentje om van achterover te vallen. Ergens rond de eeuwwisseling begon ze op haar zeventiende te rappen waardoor ze al gauw deel ging uitmaken van het Beatville-collectief (een toonaangevend hiphoplabel uit onze havenstad).
Je moet geen muziekknobbel zijn om onmiddellijk door te hebben dat de Antwerpse bulkt van het talent. Het is dan ook meer dan geluk dat haar debuutsingle Ain’t Chasing Pavements onmiddellijk werd opgepikt door de grote jongens. Of ze het echter zelf destijds zou geloven dat ze op een paar jaar tijd twee keer in haar thuisstad De Roma zou uitverkopen? We denken het niet…
Er zijn heel wat redenen waarom Coely scoort en alle leeftijden aanspreekt, en die werden in De Roma allen benut zodat je na afloop alleen maar kan besluiten dat de rapster samen met haar crew in staat is om een perfect feestje te bouwen die je met de glimlach richting huis stuurt.
Allereerst is er natuurlijk die gouden stem. En neen, Coely is niet even goed als Beyoncé, ze is gewoon beter. De energie die er uitspat (ofschoon je als hiphopper maar beter niet voor een statische act zorgt), maar vooral omdat Coely de gouden middenweg heeft gevonden tussen R ’n B en hiphop. Of hoe je anno 2018 nog kan bewijzen dat pop verre van dood is!
Coely heeft haar fans, zo veel is duidelijk, en die eten uit haar handen. Een vraag is genoeg om alle handen van de volledige Roma in de lucht te krijgen of het lampje van de gsm te laten branden, maar je moet het moet nog doen ook, en Coely doet het met verve!
Zoals we het haar al maanden weten doen, begint Coely haar set van achter de coulissen met een ingetogen Same Waters. Meteen wordt de hulp ingeroepen van maatje Yann Gaudeuille, trouwe steunpilaar DJ Ephonk achter de knoppen, een meer dan goed ingespeelde begeleidingsband en in het midden van de show het gezelschap van DVTCH NORRIS die zowel voor een extra boost als de komische noot zorgt.
Het startsein voor een wervelende set die ondanks een paar nieuwe nummers gedragen wordt door de songs uit het meer dan excellente debuut Different Waters. Meestamper Don’t Care, het altijd ontroerende My Tomorrow of het zeer intiem gebrachte Wake Up Call. Allen werden ze met bravoure gebracht door een zangeres die overduidelijk van iedere seconde genoot. Geen centimeter van de planken bleef onbenut. Coely toonde in haar thuisstad wederom dat ze een livebom is, een gewonnen thuismatch met overdonderende cijfers.
De goedlachse en dolgelukkige sloot haar set af met een woordje in haar moedertaal. Uiteraard de gebruikelijke bedankjes, maar ze vroeg aan de voltallige Roma om met de handen een vredesteken te maken. Als ze het allemaal menen is er nog toekomst voor deze mesthoop die de wereld is en muziek de Messias. Merci, Coely!
