Brorlab, of het Vlaamse equivalent van Cocaine Piss, manifesteerde zich voor het eerst op Gentse bodem afgelopen vrijdag. Kort en krachtig. Het Antwerpse trio maakte er deel uit van de feestelijkheden georganiseerd door de jongeheren van Pink Room.
Net als de Luikse collega’s, mikt de piepjonge band ongegeneerd luidruchtige één minuut dingen richting publiek. Meer venijnige rochels dan songs. Gebracht met behulp van een redelijk uitzinnige frontmadam, twee nerveus rondbanjerende jongelui op gitaar en bas, keys en een drumprogramma dat zich schuilhoudt in een smartphone.
Zes nummers op de playlist wedijverden met elkaar in verongelijkte furie en gelijkvormigheid. Ambiance verzekerd. Een tiental minuten driftig molenwieken later was het al uit met de pret. Maar wij hadden ons alvast goed geamuseerd.
Foto’s: (c) Wouter De Sutter
