Wie hen op de recentste editie van Jazzathome, aan het werk zag, was vol lof. Dus waren we heel benieuwd naar het Anke Ludwig 4tet, dat nu geprogrammeerd stond in Het Predikheren, bij Jazzzolder Mechelen. Van zodra het viertal aan de set begon en we ons mochten laven aan de mooie stem van Anke Ludwig, wisten we het meteen: al die lofbetuigen zijn compleet terecht!
Jonge muzikanten die zich op standards smijten, dat kan alleen maar met schwung en de nodige frisheid of zelfs eigenzinnigheid zijn, toch? Voor het Anke Ludwig 4tet ging deze vlieger, of zeg maar gerust straaljager helemaal op. Zo kregen we erg bijzondere vertolkingen van composities van onder meer Herbie Hancock, Thelonious Monk én John Coltrane, vinnig, frivool, subtiel, met een twist, en steeds met veel respect. Ook zat er een compositie bij van contrabassist/componist Nicolas Thijs, leraar van het viertal. En er was dat ronduit beklijvende eigen nummer…
Even over negen namen drie van de muzikanten plaats, een melodie werd ingezet. Jawel, het kwam ons meteen bekend voor. En toch. Ondertussen was, letterlijk op kousenvoeten Anke Ludwig het podium opgewandeld, de zangeres zette in; “Precious day, lights your way, rest your wings…” Het kwartje viel nog niet. Pas ná de geweldige pianosolo van Miel De Koninck meenden we Butterfly van Herbie Hancock te herkennen. Dat daar ook een vocale versie van bestond, waren we haast vergeten (lyrics toegevoegd door Norman Connors in zijn versie, 1977).
Als je een zangtalent als Ludwig aan boord hebt, is het nogal logisch om voor die vocale versie te kiezen natuurlijk. De zangeres zong de spreekwoordelijke sterren van de hemel, en toonde zich ook bijzonder bedreven in de scat-techniek. Mooi hoe Ludwig zichtbaar mee genoot toen De Koninck die fraaie pianopartij ten beste gaf. Indrukwekkende versie; Herbie zou die vast weten te smaken. Wedden?
Nog meer sterke scatting van Ludwig tijdens Blue Monk van Grootmeester Thelonious Monk, met een fraaie contrabassolo van Wolf De Backer, sterk interagerend met de percussie van Robbe Broeckx. Ook sterk hoe De Backers bas mooi de melodie mee croonde.
“Dit is een van mijn favoriete nummers van John Coltrane, toen een ode aan zijn echtgenote”, vertelde Ludwig. En we werden getrakteerd op een fabuleus mooie vertolking van Naima. Ludwig, hoe jong nog ook, zong dit behoorlijk doorleefd, met elke letter die gemeend klonk. Machtig. Ook weer prima toetsenwerk van De Koninck en een fraaie een-tweetjes tussen percussie en contrabas.
Nog meer doorleefde zang in Baby Baby Baby van Nicolas Thijs. Zo hard genoten ook van een swingend I know You Know (Esperanda Spalding), met een fantastisch fanatische ritmesectie, pianovirtuositeit alom en ook hier weer dat ongelooflijk mooie stemgeluid van Ludwig.
Een weinig later zouden we van nog meer vuurwerk mogen genieten, het leek maar niet te stoppen. Toch geweldig hoe deze jonge muzikanten zich de gekozen standards eigen maakten en deze overtuigend naar 2023 katapulteerden. Met ook nog een erg fraai Cherokee, met zijn frivole toetsenwerk, briljante percussie en vibe. En Scattsalvo’s!
“Al van mijn twaalf jaar ben ik gefascineerd door vuurtorens, ik beeld me altijd in dat daarbinnen steeds iets heel cools gebeurt. Dit is een nummer dat ik zélf schreef”, aldus Ludwig. Waarop de piano van De Koninck deemoedig inzet, subtiele ritmesectie en wonderlijke intense zang van Ludwig die ons als warm dekentje toedekte, terwijl de lotgevallen van de vuurtorenwachter bezongen worden? Alleszins: een behoorlijk sterke compositie, pakkend en beklijvend.
De band was dan al aan het eind gekomen van de set, maar na veel en lang applaus, “Allez, nog eentje dan” werden we nog getrakteerd op On The Sunny Side of the Street (Billie Holiday), waarbij Ludwig zich volledig liet gaan in Scattland. We doen het haar niet, nu niet en nooit, na.
De set duurde al bij al een klein uurtje, meer was ook niet nodig voor het Anke Ludwig 4tet om het publiek te overtuigen van hun kunsten, en omver te blazen, alsook met een heel fijn gevoel de koude weer in te sturen. Hou deze jonge muzikanten in de gaten, als band en individueel. Wordt vervolgd!
