Gisteren stonden er in De Casino weer twee topbands van Belgische bodem. Een juist opgerichte band en een andere band die na jaren stilte een comeback maakt met een uitstekende plaat.
Almighty Mighty trad voor het eerst op in februari op het We Are Open festival in de Antwerpse Trix. De nummers hadden Michélé De Feudis, frontman van Horses On Fire, al enkele jaren geleden geschreven. Ze noemen zich een pop-noir collectief dat af en toe samenwerkt met gastmuzikanten, net zoals UNKLE en Gorillaz dat doen. Live en in de studio worden ze bijgestaan door Reinhard Vanbergen, Ian Clement, Alan Gevaert, Charlotte Caluwaerts, Steven Janssens, Femke De Beleyr, Stijn Vanmarsenille, Emily Vernaillen en Simon Raman, een indrukwekkend lijstje. In september verscheen hun debuut-ep waar de band haar creativiteit en diversiteit toont.
Geppetto & The Whales brak door in 2012 met hun ep People Of Galicove waarop de band een fijn visitekaartje afleverde met breekbare americana en meerstemmige pop. Deze ep opende de deuren voor de grote festivals en ze stonden op grote podia in Nederland. Twee jaar later verscheen hun debuutplaat Heads Of Woe maar daarna bleef het vijf jaar stil rond Gepetto & The Whales. Vorig jaar lanceerden ze dan twee pareltjes van singles, I Know Who You Were en Tall Leaves. Dit jaar kregen we nog de mooie voorproefjes Faust en Ruts van de sublieme plaat Passages. Wij keken enorm uit wat beide bands gingen presteren in Sint-Niklaas.
Wij waren alvast onder de indruk van de debuut-ep van Almighty Mighty, gisteren merkten we dat de songs op het concert nog meer tot leven kwamen. Zanger/gitarist Michélé De Feudis had Ian Clement bij, hij nam de bas en zang voor zijn rekening, Emily Vernaillen van Azra op toetsen en zang, Simon Raman op drums en Stijn Vanmarsenille van Future Old People Are Wizards op toetsen. Samen brachten ze een verbluffend knap concert. De donkere songs werden meer opgevuld met stevig gitaarwerk zodat de songs nog beter tot zijn recht kwamen. Dit was nog maar het derde Almighty Mighty-optreden, toch klonk deze band zo intens strak dat je zou zeggen dat deze muzikanten al jaren samen speelden. Omdat er niet zo veel tickets verkocht waren had de organisatie stoelen in de zaal gezet en naar het einde toe kreeg De Feudis toch een paar mensen van hun stoel. De steriele trip hop van de ep konden we live niet terug vinden. Live heeft deze band meer een eigen geluid en leveren ze straffe dingen af. Hopelijk kan de band dit geweldig livegeluid ook op hun volgende plaat weergeven.
Geppetto & The Whales opende hun set met het mooie instrumentale Maxburg, als je met zo’n parel kan beginnen dan kan het niet meer verkeerd gaan. En dat was zo, elke song van deze zes koppige band greep ons vast en liet ons niet meer los. Sander Sterkens, Kobe Dupont en Nikas Goossens hebben geweldige stemmen en als ze samen zingen is dat gewoon magie. Voeg daar de subtiele baslijnen van Jan Fransen bij, de ingetogen drums van Carlo van Nispen en daarbij Ricardo van Nispen die de boel opfleurt met toetsen, lapsteel en gitaar dan krijg je een perfect geheel.
The Whales krijgen vaak het etiket americana opgeplakt, maar wat ze brengen gaat verder dan dit genre. Ze weten ook hun setlist op te bouwen en wisselen breekbare songs zoals Faust, How We Got Here en Durquesne’s Horse af met iets steviger werk zoals Tall Leaves en Juno.
We kregen ook het fijne nieuws dat de band terug bezig is aan nieuwe plaat, ze brachten alvast als voorproefje twee schitterende songs. Na een straffe set kwam de band nog terug voor twee bisnummers: Rites of Passage (kippenvel!!!!) en I Know Who You Were.
Ja we waren verwend gisteren, door twee bands die elk iets totaal anders brengen maar één ding hebben ze gemeen, ze brengen kwaliteit van een hoog niveau!
