Zanger Sam Dufoor begon zijn muzikale carrière bij de stonerrock formatie Mogul. In 2012 veranderde de band van naam en van geluid, vanaf dan was Drums ‘n’ Guns geboren. Vorig jaar bracht de band nog het stevige postpunk album Hail Hail uit. Hier zijn Dufoors Belgische favorieten.
Wat is voor jou het beste Belgische album ooit?
De eerste Belgische plaat waarvan ik enorm onder de indruk was en die een hele tijd aan de ribben bleef plakken was They Will Be Done van Ze Noiz (1990). De dramatiek en ‘bigger than life’ emo van zanger ‘Rico’ (Bart Van Den Bossche) in een nummer als I Hate Andy: dat ging door merg en been. “You took my king I was checkmated by the black-eyed queen / You were the master and I was the slave / So I made you red”. Gewoon waanzin voor een 17-jarige.
30 jaar (en vele albums) later denk ik dat mijn beste Belgische album ooit van Millionaire moet zijn. Maar het blijft moeilijk om het juiste album te kiezen. In 2001 leunde de groep, naar mijn gevoel althans, aan tegen de stoner scene. Een scene waarin ik in 2001 met Mogul ook al eens laweit durfde maken. Wij volgden Millionaire op de voet. De creativiteit in de gitaarklanken van Tim Vanhamel en het gebruik van soundeffects op gitaar & vocals resulteerden in avonden experimenteren en uitproberen in het repetitiekot.
Toch kan ik me maar een paar van hun live concerten herinneren: Lokerse Feesten & Leffinge Leuren (2002). Ik weet niet of ik Millionaire hierna nog heb gezien en dat is zonde! De albums Outside The Simian Flock en Paradisiac zijn waarschijnlijk het bekendst met radio singles die in eenieders geheugen staan gegrift.
Daarna bleef het een tijdje stil. Sciencing van 2017 en ‘APPLZ ≠ APPLZ’ uit 2020 vind ik eigenlijk nog beter. Ik heb niet de indruk dat de grote radiostations deze redenering volgen, van mij mogen hun laatste twee albums best wat meer geplugd worden. De beste Millionaire voor mij is de laatste Millionaire dus ik zet het album van vorig jaar ‘APPLZ ≠ APPLZ‘ op nummer 1 als beste Belgische album ooit. Als concerten straks weer mogen, staat Millionaire bovenaan mijn to do list.
Wat is voor jou de beste Belgische single aller tijden?
Housewife van DAAN vind ik het beste Belgische nummer ooit gemaakt. Daan is net als Tim Vanhamel zo’n rasartiest die moeiteloos verschillende stijlen aankan. Daan Stuyven volg ik eigenlijk al van 1997 met Dead Man Ray. Ik heb Dead Man Ray verschillende keren live aan het werk gezien en ze hebben mij nooit ontgoocheld. Ook de concerten van Daan waren telkens top. Wat Daan kan met zijn stem,… dat is speciaal hé. Misschien moeten we daar UNESCO eens op zetten?
Ook het instrumentale Housewife heb ik een paar keer live mogen ervaren. Dance is nu niet bepaald mijn favoriete muziekstijl, maar dat nummer is een splinterbom. Het beukt je compleet omver. Als je begeleidingsband dan nog eens bestaat uit onder andere Steven Janssens en Isolde Lasoen dan krijg je pure magie.
Naar welke Belgische artiest kijk je op?
Luc Van Acker maakt muziekjes met Al Jourgenses (Revolting Cocks’85/’93) , Tim Vanhamel richt met Josh Home Eagles Of Death Metal op (2005) Bruno Fevery speelt met John Garcia (2010) en Steven Janssens zit in de vaste begeleidingsband van Mark Lanegan (2012). Amai,… dat is toch allemaal om eens goed uw ogen bij uit te wrijven!
Welke nieuwe Belgische artiest of band moeten we volgens jou zeker in het
oog houden?
Ik hou HEISA in het oog. Ik wou die vorig jaar al live zien maar covid besliste daar toen anders over. Concerten van Elefant & Penus staan op mijn lijstje. Millionaire met APPLZ ≠ APPLZ’ staat helemaal bovenaan dat lijstje. Hopelijk komen daar straks wat tickets voor vrij. Ik denk dat wanneer alle podia weer opengaan je niet voorbij DIRK. kan.
Wat is jouw mooiste Belgische muziekherinnering (festival, optreden,
ontmoeting…)?
Rock Torhout Werchter 1989: instant crush op Nick Cave & The Bad Seeds en de liefde laat niet los.
Rock Torhout Werchter 1991: het regent flessen tijdens het concert van Iggy Pop
Pukkelpop 1991: knotsgekke affiche met onder andere Nirvana en mijn ‘all-time favourites’ die mochten afsluiten. The Ramones waren in goede doen en het geluid zat prima.
Vanaf toen werden die festivals alleen maar groter met nog meer ronkende namen. Maar dat is voor mij niet altijd een meerwaarde gebleken: te veel genres op meerdere podia, verspreid over meerdere dagen, maakt dat zo’n festival soms ook een zoektocht is naar iets interessants (bands die jij wil zien worden gespreid over verschillende dagen) of ’t is soms pijnlijke keuzes maken omdat er groepen overlappen.
Mijn laatste topervaring was The Cure en Tool op Rock Werchter 2019
Hoogtepunten Belgische optredens: Jason Rawhead (Futurama 1992), ), dEUS (Pukkelpop 1996), Channel Zero (Rock Werchter 1997), veel café optredens van Triggerfinger toen ze nog niet ‘stadion’ waren, The Sore Losers (Instant Karma 2014), Balthazar (Best Kept Secret 2015), Release Kosmokoma Steak Number Eight (AB 2015)
Leuke ontmoetingen: ten tijde van Mogul deden wij het goed met The Killbots, Ramon Zarate, Loading Data (F) en ZOE (F). Met Drums ‘n’ Guns staan wij steeds open voor inspirerende nieuwe contacten.
