Het kasteel in Schoten leek ons de perfecte plek om met Oostendenaar Jan Dewulf (a.k.a. John Wolf) samen te zitten voor een praatje, nadat hij met zijn band het podium op Summer Event inpalmde, waar ze hun tiende optreden met Your Life On Hold neer zetten.
Met meer dan 20 jaar ervaring, was het pad dat Jan Dewulf met Your Life On Hold insloeg, toch een vrij nieuwe weg voor hem. Met Mildreda en het stopgezette Diskonnekted, lag de nadruk sterk op het elektronische. Maar de donkere, bombastische elektro ruilde Jan, voor wat zijn hoofdproject werd, in voor gitaren.
Ondertussen heeft Your Life On Hold de twee knappe gothrockalbums op hun naam staan met Burning For The Ancient Connection (2017) en My Name Is Legion For We Are Many (2018) bij het label Solar Lodge. Een duistere sfeer, melancholische teksten, een diepe bassound, sterk snaarwerk en drums én zijn diepdonkere stem. Het gothrockschoentje past. Maar als we Your Life On Hold vanavond life hoorden, was het de enige band die de bassen door ons hele lijf joeg en lijkt de term gothrock of postgoth te zwak uitgedrukt of de lading onvoldoende te dekken, vind je ook niet?
Het benoemen van muziek is moeilijk en laat ik het liefst nog aan anderen over. We gebruiken de noemer ‘post goth’ eigenlijk vooral omdat het goed bekt. Maar mij maakt het allemaal niet zo veel uit. Ik luister wel al heel lang naar gothic rock, dat in zekere zin mijn eerste grote liefde was. Toch heb ik jarenlang elektronische muziek gemaakt met Diskonnekted en Mildreda. Nooit gedacht dat ik zelf gothrock zou maken, maar toch gebeurde het spontaan in de studio in een periode dat alles zo een beetje vast zat. Op die manier is Your Life On Hold ontstaan.
Met jou als zanger/ gitarist, bassist Augustijn Vermandere, gitaristen Emeric Debusschere en Stefan Vantyghem, drummer Erwin Vantyghem en Jonas Maes aan de keys zien we 6 erg verschillende muzikanten op het podium. Maar jullie staan er als een erg stevige band. Your life On Hold blijkt de lijm te zijn die jullie bindt en dat ieders kwaliteiten en achtergrond ten volle omarmt?
Ja, het klopt dat we allemaal wat verschillende achtergronden hebben. Emeric was er al bij met Diskonnekted en is zo’n beetje mijn copain de route gebleven. En dan zijn er dus nog Augustijn, ‘de zoon van…’ op bas met een veeleer poppy verleden, onze strakke drummer Erwin met een zeer gevarieerde achtergrond, en Stefaan op gitaar die net zoals keyboarder Jonas een metalachtergrond heeft,… Die verschillen hebben we nooit als struikelblokken ervaren, maar inderdaad eerder als een meerwaarde.
Kan je je een leven zonder muziek voorstellen?
Nee. Reeds op mijn twaalfde luisterde ik naar bands als Sepultura en Guns ’n Roses. Ik wist toén al dat ik dit zelf ook wou doen. Terwijl mijn klasgenootjes en vrienden tevreden genoeg waren met muziek beluisteren op zich, zat ik al te fantaseren over hoe ik dat later zélf zou doen. Ik kocht me een goedkope gitaar en ging zelf aan de slag, met een grote drang, omdat het moést. Later leerde ik elektronische muziek kennen en werd ik fan van bijvoorbeeld Nine Inch Nails, Front 242 en A Split Second. Die groepen wekten mijn interesse in elektronische muziek waarin ik uiteindelijk toch twee decennia verzeild zou blijven. Het was immers veel gemakkelijker om op je eentje met een keyboard kant en klare songs te maken, dan met een gitaar. Vooral daarom is Mildreda destijds ontstaan.
Je leven zette op een bepaald moment alles even op pauze en je geeft aan dat het net die brandende rusteloosheid is en het aantrekkelijke van ‘the mad things and the mad ones’ inspirerend zijn.
Tja, wat kan ik zeggen? Superman is saai. Ik heb het altijd meer voor ’the mad and the bad ones’ gehad. Dat donkere trekt aan… En ja, ik hou van het leven, maar het doet pijn. Pijn en ‘darkness’ zijn dan ook veel interessanter, toch? En daar kan ik muzikaal wel wat mee. Mildreda was extremer dan Your Life On Hold, organisch donker. Zowel dat donkere maar ook de hoop nam ik mee in Your Life On Hold. Dat komt ook terug in ons logo, waarbij de witte letters de hoop aftekenen tegen een zwarte achtergrond.
Wat was de eerste plaat die je ooit kocht?
Het eerste album van de Manic Street Preachers: Generation Terrorists.
Welke plaat wordt volgens jou ondergewaardeerd?
Dat is Floodland van The Sisters Of Mercy. Véél beter dan First And Last And Always.
En welke nummer brengt je aan het huilen?
Sinking Ships van Trees Of Eternity.
Wat was tot hier toe de meest fijne of meest gênante ervaring in je artiestenleven?Goh, niet zo evident, want als artiest ben je natuurlijk ijdel en moet je eigenlijk continu om gaan met de twijfel of je wel goed bezig bent of toch niet. Ik denk dat ik ondertussen kon aanvaarden dat is soms goed bezig ben en soms ook gewoon niet. Maar een gênante ervaring was toch wel tijdens het eerste optreden van Mildreda. Dat was enkele dagen voor de verkiezingen en ik – als zestienjarige die nog niet mocht stemmen – riep vanop het podium het publiek luidkeels toe: “Smijt je stem niet weg!” (lacht).
Met wie zou je graag enkele uren vast zitten in een lift ?
Even denken… de échte Jesus? Nee, dat is niet mijn antwoord hoor (lacht). Doe mij maar Menno Wigman (cfr. de overleden Nederlandse dichter die de duistere kanten van het leven ook vaak in zijn werk liet weerklinken).
We sluiten graag dromend af… Waar ligt jouw muzikale droom, voor jezelf, Jan, of voor Your Life On Hold?
Goh, in deze kleine scene maak ik me niet te veel illusies… Ik moet niet komen aankloppen bij Studio Brussel. Ik hoop met onze volgende plaat een puur, zeer goed gothrockalbum te kunnen afleveren. Ik vind het vooral belangrijk dat we blijven groeien. Een tournee zou natuurlijk erg leuk zijn (glimlacht). Maar ik heb vooral de drang om te creëren, niet om succes te hebben!
Dank je wel voor dit fijne gesprek, Jan Dewulf! Wij kijken alvast uit naar een volgend optreden en meer van Your Life On Hold!
Your Life On Hold: Facebook / Website
