Dit jaar strijden 144 artiesten in het muziekconcours Sound Track voor de grote prijs. Of ze winnen, hangt grotendeels af van hun vermogen om het publiek te overtuigen. Luminous Dash heeft zich tot missie gesteld om alle 144 deelnemers via een interview aan je voor te stellen. Duik met ons mee in de Sound Track-files…
Als Brussel een muzikale stadstraditie had zoals fado of tango, zou die klinken als Peixe e Limão. Het trio zingt in verschillende talen over stedelijke thema’s met een warme, melancholische stem, en mengt invloeden van bossa, flamenco en Ierse folk tot persoonlijke songs. Federico Bragetti gebruikt de cello op unieke manieren, Flavia Clementi raakt met haar natuurlijke stem en Thomas Van Bogaert voegt melodie en flair toe. Peixe e Limão speelt op 26 september in VK, Molenbeek.
Hoe is Peixe e Limão ontstaan?
Flavia: Peixe e Limão is ontstaan uit de drang om te zingen, te spelen en contact te maken met anderen. We maken muziek omdat het ons plezier geeft en omdat we ons ermee kunnen uiten.
Waar komt de naam vandaan?
Toen Thomas en ik als duo begonnen, speelden we vooral Braziliaanse covers. Het Portugees klonk overal om ons heen en we wilden een naam die warmte en zonnigheid uitstraalde. Peixe e Limão voelde meteen goed, de klank van de woorden en de link met eten, een andere grote passie van ons, maakten het de perfecte keuze.
Hoe hebben jullie elkaar leren kennen?
Ik ontmoette Federico in mijn eerste week in Brussel, op Parvis de Saint-Gilles, net na mijn verhuizing vanuit Parijs. We klikten meteen. Thomas en Federico studeerden samen aan het Koninklijk Conservatorium voor klassieke gitaar en cello. Toen ik besloot te gaan zingen, vroeg ik Federico of hij een goede gitarist kende die open stond voor een samenwerking. Hij gaf me Thomas’ nummer en zo ontstond het duo, spontaan en vol plezier. Een jaar later kwam Federico naar een van onze optredens kijken en besloot hij mee te doen, waardoor we een trio werden van vrienden én muzikanten.
Hebben jullie een muzikale achtergrond of is dit jullie eerste band?
Voor mij is dit mijn eerste muziekproject: van mijn kamer naar concertzalen. Federico en Thomas hebben een klassieke achtergrond en speelden eerder in verschillende bands, van pop en soul tot rock.
Hoe zouden je jullie muziek omschrijven?
Het is moeilijk in één woord te vatten. Meestal zeggen we dat we folk-pop singer-songwriters zijn, maar onze muziek is eigenlijk een mix van genres, tradities, talen en invloeden.
Wat zijn jullie dromen?
Onze grootste droom is dat zoveel mogelijk mensen onze muziek horen en zich geraakt voelen. Op korte termijn willen we graag met ons eerste album Salta! buiten België optreden en snel een tweede album opnemen.
Wat zijn jullie sterke punten?
Onze kracht ligt in spontaniteit en originaliteit. We laten ons inspireren door allerlei muziekstijlen en artiesten, maar blijven trouw aan onszelf en volgen geen vaste codes.
Wat is jullie guilty pleasure, een liedje dat jullie stiekem meezingen?
Dat verschilt per persoon. Thomas: de soundtrack van Ratatouille. Federico: een Napolitaanse neo-melodische song. Ikzelf: Umbrella van Rihanna.
Welke bands of artiesten hebben jullie beïnvloed?
Enkele voorbeelden: Lankum, Black Sea Dahu, Tarta Relena, Marala, Mayra Andrade. Voor zang: Silvia Perez Cruz, Lhasa de Sela, Maro en Rita Payes.
Hoe ontstaat een nieuw nummer?
Er is geen vast proces. Soms ontstaan nummers tijdens jams, waarna we er teksten bij zoeken. Soms schrijven we ze in tien minuten na een sterke inspiratiegolf. Andere keren duurt het langer, tot tekst en arrangement precies passen. Eén constante: onze nummers zijn altijd gebaseerd op recente persoonlijke ervaringen en gevoelens, waar de anderen zich vaak in herkennen.
Op welk podium zouden jullie graag spelen?
In België dromen we van Botanique, Bozar of festivals zoals Esperanzah. Maar vooral willen we met onze muziek de wereld intrekken, in theaters en op festivals door heel Europa.
Als jullie instrumenten konden praten, wat zouden ze over jullie zeggen?
Ze zouden praten over onze kwetsbaarheid en onzekerheden, maar ook over onze liefde en zorg voor hen, en over onze constante zoektocht om onszelf te durven zijn.
