Twintig jaar bestaan The Shovels. De laatste cd Spaced Out In Outer Space is het stralende bewijs dat de band na twee decennia nog boordevol ideeën zit. Wij spraken met bezieler Erik Debny.
Dag Erik, twintig jaar The Shovels, het is me wat! Om eens met een echt cliché te beginnen: wat is het hoogte- en dieptepunt?
We hebben in de loop der jaren veel hoogtes en laagtes gekend, maar ik denk dat The Shovels steeds zijn gegroeid en nu hun beste plaat hebben gemaakt, sommige optredens waren hoogtepunten, zoals C-mine in 1998, Pukkelpop in 2006, de Trix in 2014 en onlangs in Moncafé in Hasselt. Dieptepunten waren dikwijls het uitblijven van een algemene doorbraak en succes.
Je begon je carrière op Kinky Star. Hoe zijn jullie bij Luc terecht gekomen?
Ik kende Luc al jaren doordat ik in die tijd veel in Gent zat.
Twintig jaar geleden kochten de mensen nog een cd, nu hebben ze een USB-stick. Hoe kijk jij daar tegen aan, al bij al ben je een man van de sixties?
Ik persoonlijk verzamel vinyl, daarmee dat de nieuwe plaat naast op CD ook weer op vinyl uitgebracht is. Ik vind het zeer onrechtvaardig dat muziek nu voor iedereen gratis is en de muzikanten verhongeren.
Trouwens, hoe ontstond de liefde voor de psychedelica uit de jaren 60? En vind jij dat dan a priori de beste muziek die er is of ben jij een veelvrater?
Goeie muziek is van alle tijden, er werd voor de Tweede Wereldoorlog ook al heel veel goeie muziek gemaakt en ook in de jaren ’50 en ’70 was er goede muziek. Wat de jaren zestig zo interressant maakt is dat de klank van de apparatuur toen haar hoogtepunt bereikt heeft, waardoor er -mede dankzij een heel veelzijdige mode- heel veel interressante muziek gemaakt is, met voorop The Beatles. Ik ben niet persé voor psychedelische muziek, maar dat was mode in een tijd dat alles fantastisch klonk en dat er heel veel goede deuntjes in de lucht hingen.
Je zal het wel al verschillende keren hebben gehoord, maar ik vind dat jij in staat bent tot het schrijven van klassiekers. In mijn review noemde ik je de Daniel Johnston van Limburg waarmee ik het een beetje heb over de onderwaardering voor je werk. Hoe ervaar jij dat?
Ik ken Daniel Johnston niet, maar ik ben het ermee eens dat mijn werk ondergewaardeerd is. Ik heb erkenning binnen het muzikantenmilieu, maar het grote publiek snapt niet waar ik mee bezig ben. De mensen die de muziek van vroeger kennen weten dat mijn songs origineel zijn, maar er zijn nu mensen die niks van oude muziek kennen en er daarom maar vanuit gaan dat het allemaal gestolen is, wat ik echt jammer vind, want ik steek enorm veel tijd en energie in het bedenken van iets nieuws en origineels en ik vind ook van mezelf dat ik in staat ben tot het schrijven van klassiekers, fijn dat jij dat ook vindt.
Je hebt net een nieuwe plaat uit. Je werkte opnieuw samen met mensen die er van bij het begin bij waren. Waarom is dat?
Omdat dat fantastische muzikanten zijn en bovendien goeie vrienden van mij, de magie die ik van in het begin met sommige muzikanten had is nooit verdwenen.
Ik denk dat vele mensen het zich afvragen, wat is de link tussen The Shovels en de ruimte?
Veel mensen denken dat The Shovels muziek maken die uit het verleden komt, geheel onterecht ! The Shovels maken nieuwe muziek ! De muziek van de toekomst en om dat te onderstrepen heb ik deze moderne plaat gemaakt. Ik vind trouwens dat mode de religie van de cultuur is, en ik ben een vurig atheïst .
Die nieuwe plaat balanceert tussen bittere ernst en hilarisch grappig, vind ik. Ervaar jij dat ook zo? En ik hoor vooral een ontgoochelde mens, Naar De Maan is daar een prachtig voorbeeld van.
Ja, ik voel me onbegrepen, dat is wel duidelijk. Ik knok al heel mijn leven om goeie muziek te kunnen maken en hetgeen waarvoor ik zoveel moeite doe om te bereiken, een authentiek geluid, dat wordt niet gesnapt, maar ik vertik het om mij qua klank aan te passen, ik blijf een klankrebel, de plaat is eigenlijk bittere Ernst, maar ik heb een goed gevoel voor humor en een optimisme en vrolijkheid die ik ondanks alle tegenslag toch heb behouden.
Waarom trouwens wilde je per se een Nederlandstalig nummer, straks is je internationale carrière naar de maan!
Ik heb er een Nederlandstalig nummer op gezet omdat de mensen hier nooit naar mijn teksten luisteren, als dit qua tekst de aandacht trekt luisteren ze misschien ook naar de Engelse teksten.
Alle gekheid op een stokje, was er ooit enige interesse vanuit het buitenland?
Ja, er zijn hier en daar mensen in het buitenland geïnterresseerd, zoals een lokaal radiostation in Michigan USA dat ons regelmatig draait.
We weten allemaal dat jij zeer veel van de sixties houdt en alles wat daar rond hangt, ben jij dan zo’n verzamelaar, Erik?
Ja, ik verzamel platen en DVD’s met films uit de periode 1930 tot 1980, ik heb ook wel veel films van na 1980, maar haast geen muziek. UIteraard waren de gitaren uit de jaren zestig fantastisch !
Wat is je favoriete plaat aller tijden en waarom?
Ik heb er drie: Revolver, Sgt. Pepper Lonely’s Heart Club Band en Magical Mystery Tour, drie platen van The Beatles, als je wilt weten waarom moet je naar ze luisteren !
Met wie zou je het niet erg vinden om 8 uur in een lift mee te zitten en wat zou je dan doen?
Paul McCartney, al ben ik heel claustrofobisch, maar ik denk dat dat dan wel achterwege zou blijven. Het zou vooral gaan over geheimen van mij, en hopelijk ook geheimen van hem.
Het laatste woord is aan u…
Het is niet zozeer dat The Shovels muziek maakt zoals in de jaren zestig, het is meer dat ze goed klinken, ik zoek niet naar een ouwe klank, ik zoek naar een goeie klank en dikwijls heb je met een oud instrument de twee vast. Maar de muziek die we maken is splinternieuw en moet gemeten worden aan de andere muziek van tegenwoordig, niet aan de muziek van vroeger. The Shovels zijn een band van 2016 en als de mensen het zouden willen, zou er tegenwoordig een pak meer muziek gemaakt kunnen worden als deze! Steun ons ! Koop onze plaat, kom naar onze concerten, dan kun je jaren later zeggen : “ Ik was erbij toen The Shovels nog klein waren!” want ooit zullen we heel groot zijn!
