Er is al veel over gesproken (en geschreven) maar op 15 februari lanceren we in Café De Loge de eerste editie van Future Belge, een nieuw platform waarin we nieuwe bands een kans willen geven om zich te tonen. De eerste band is The Rescue, een trio dat vaart tussen de diverse genres die eigen zijn aan electro. Onze tien vragen aan bezieler Philippe Gunst.
Wat betekent muziek voor je en kan je een leven inbeelden zonder muziek?
Maar nee gij! Muziek, ik kan niet zonder muziek, ik sta er mee op en ga er mee slapen. Blind worden moet héél erg zijn, maar doof worden, dat zou waarschijnlijk nog erger zijn.
Wat is de eerste plaat die je in je leven kocht, en weet je nog hoe dat kwam?
Weet ik nog goed, dat was Chic met Le Freak. Ik was een klein manneke dat héél erg van disco hield. Toen ik Le Freak op de radio hoorde (met die heerlijke gitaar van Nile Rodgers) ben ik direct naar de platenwinkel om dat plaatje gegaan, en daarna op het nieuwjaarsfeest met m’n tante, m’n pa en zus stond ik daar héél te tijd op dansen… haha.
Welke artiest of band heeft jou op het podium meest geïmponeerd?
Amai, dat zijn er héél véél, maar als 14-jarige heb ik samen met de pa van een vriend naar Bob Marley in Vorst Nationaal mogen gaan. Dat mogen meemaken als jong manneke is natuurlijk legendarisch en héél speciaal. Als 16-jarige ben ik met het internaat waar ik toen in zat, naar TC Matic geweest (1980), en ook naar The Cure in de theaterzaal in de Vooruit (1980), dat was natuurlijk allebei ook héél indrukwekkend, en heeft gezorgd dat ik daarna héél m’n leven naar ontelbaar véél optredens ben blijven gaan. Maar later was The Tragically Hip in de Vooruit abnormaal goed, Afghan Whigs in Democrazy en later in de AB ook, en Nick Cave in Lotto Arena, Pj Harvey in het Koninklijk Circus, en recenter Slowdive op Best Kept secret…
Naast het podium was het meest indrukwekkende vooral, toen ik David Bowie in de ogen heb gekeken en knikte naar hem, en hij vriendelijk terug knikte, toen hij achteraan in zijn limousine zat en aan het rood licht stilstond na een concert in Oostende. Haha, echt waar, wat een moment!
Wie heb je ooit als kind voor de spiegel staan imiteren?
Nile Rodgers van Chic.
Welke platenhoes vind jij de meest iconische?
Unknown Pleasures van Joy Division.
Met welk nummer kunnen we je doen wenen?
De nummers op Sea Change van Beck.
Wat is volgens jou de meest ondergewaardeerde plaat, en welke de meest overgewaardeerde?
De eerste drie platen van dEUS zijn meesterwerken, zelfs in België is dat niet door iedereen naar waarde hoog genoeg ingeschat, en in de rest van de wereld zijn deze fenomenaal goede platen pas echt ondergewaardeerd… Weet je dat zelfs Jaques Brel niet zo goed gekend is buiten België en Frankrijk? Dat is toch ook meesterlijke muziek!
Wat is jouw mooiste muzikale moment in je leven?
Met Curtis (Joy Division tributeband-nvdr.) op tour in Spanje, de concerten in Madrid en Barcelona waren magisch, héél die volle zaal uit de bol zien gaan, dansende en lachende gezichten overal, en daarna een fantastische afterparty tot ’s morgens vroeg… miljaar dat was plezant!
Noem eens het meest gênante moment uit je artiestenleven!
Je band horen aankondigen op het podium, maar met de ganse band opgesloten zitten in het backstage kot achter dat podium, en er niet uit kunnen… beetje gênant (lacht).
