Op zaterdag 15 februari staat The Rescue in café De Loge voor onze Future Belge concertreeks waar we nieuw, opkomend talent van bij ons voorstellen aan het publiek. Het Gentse trio brengt aanstekelijke electro. Wij legden onze Ten Luminous Questions voor aan bassist Manu Terneus.
Wat betekent muziek voor je en kan je een leven inbeelden zonder muziek?
Ik heb in het leven twee passies: natuur én muziek. Ik kan niet zonder beide. Ik kan dagen in een tropisch oerwoud of bos rondlopen met alleen maar de geluiden van de natuur, maar na een tijdje begin ik toch ook weer naar die andere passie te verlangen: de muziek. En omgekeerd ook. Als ik terug ben van een reis kan ik lange tijd voldoening vinden in de muziek, maar na een tijdje verlang ik weer naar naar de natuur. Beide spelen een superbelangrijke rol in mijn leven.
Wat is de eerste plaat die je kocht, en weet je nog hoe dat kwam?
Mijn eerste singletje was The Year Of The Cat van Al Stewart, gewoon omdat ik dat toen (en eigenlijk nog steeds) een steengoed nummer vind. En één van de eerste lp’s die ik kocht als puber was Tormato van Yes. Dat is louter toevallig gekomen. Ik liep als 12 of 13 jarige in een grootwarenhuis in de platensectie. Ik zag de hoes van dit album met de kenmerkende tomaat erop, en mijn aandacht werd getrokken. Hoewel ik toentertijd de band niet kende heb heb ik het album gekocht, en eerlijk, ik heb het me nooit beklaagd. Speel ik Yes en Al Stewart nog veel? Nee, maar bij momenten zet ik het toch weer op en dan wordt ik onvermijdelijk en met veel plezier in een nostalgische mallemolen meegetrokken.
Welke artiest of band heeft jou op het podium meest geïmponeerd?
Dat is dan weer een moeilijke. Elk jaar is er weer een andere band of artiest die me imponeert. Standaard kan je zeggen dat Peter Hook me àltijd imponeert. Elke keer dat ik hem zie, word ik meegezogen in zijn basklanken én charisma. Ik hou gewoon ongelooflijk veel van de muziek, maar ook van Peter Hook als persoon. Maar zoals gezegd kom ik tijdens concerten ook andere mensen en groepen tegen die me bij momenten omverblazen. Van de laatste jaren kan ik mij bijv. Idles, Fontaines DC en Squid herinneren, maar ook bands uit een voorprogramma kunnen me behoorlijk imponeren. Zo kan ik mij uit het recente verleden bijv. Crushed Beaks (als voorprogramma van Ride) herinneren. Topband! En nationaal ben ik steeds onder de induk van Sunflower, Newmoon en Rumours.
Wie heb je ooit als kind voor de spiegel staan imiteren?
Mmm… ik denk niet dat ik me daar ooit schuldig aan heb gemaakt, maar ik zie het me wel doen bij Ian Curtis of David Bowie. En de pose van Hooky vind ik al helemaal te gek!
Welke platenhoes vind jij de meest iconische?
Tja, no doubt about that: Unknown Pleasures natuurlijk. De hoes is niet alleen iconisch en mooi, maar ook wetenschappelijk interessant. Zal ik even een triviaatje tussendoor geven? De hoes vertoont 80 opeenvolgende en verticaal boven elkaar gemonteerde radiopulsen van de eerste pulsar die ooit ontdekt werd: CP1919, m.a.w Cambridge Pulsar 1919. De 0,04 seconde durende pulsen herhalen zich om de 1,337 seconden en worden veroorzaakt door elektromagnetische straling die door een snel rondtollende neutronenster wordt uitgezonden. Omwille van de regelmaat van de pulsen heeft men even het vermoeden gehad dat ze duiden op buitenaards wezen. Zeg me, hoeveel hoezen ken jij die zo cool zijn?
Met welk nummer kunnen we je doen wenen?
Ook weer een moeilijke hoor! Dat hangt allemaal een beetje af van het moment. In elk genre zijn er muziekstukken of nummers die me keer op keer weten te ontroeren. In de klassieke muziek slaagt het Bach daar steeds in, uit de muziek van mijn jeugd zal Ceremony van Joy Division steeds mijn gevoelige snaar weten te raken, maar ook (en sorry daarvoor, maar het blijft een guilty pleasure) ook de prachtige stem van Gwen Dickey (Rose Royce) weet me keer op keer te ontroeren. Maar opnieuw, het hangt allemaal af van het moment en mijn gemoedstoestand.
Wat is het mooiste aan muziek en wat is het minst mooie?
Het mooiste (en ik weet dat het een cliché is, maar wel één die voor meer dan 1000% waar is) is dat het mensen verbindt. Ongeacht geloof, ras, politieke voorkeur, nationaliteit, leeftijd, gender,… Muziek zorgt dat mensen zich verbonden voelen met mekaar. Ik heb al ongelooflijk veel mensen leren kennen via de muziek. En dit in binnen- en buitenland. En met de meeste van die mensen heb ik in de loop van de jaren een onverbrekelijke band opgebouwd. Een aantal van die mensen die ik via de muziek heb leren kennen zijn intussen mijn beste vrienden geworden waarvoor ik werkelijk door het vuur zou gaan.
Het minst mooie? Daar moet ik even over nadenken. Als er dan toch iets negatiefs is, is het dat ook bij muziek (zoals bij àlle dingen) we soms kunnen spreken van kliekjesvorming. Het gebeurt soms dat mensen die een bepaald genre van muziek aanhangen zich niet kunnen vinden of verzoenen met mensen die een ander genre aanhangen. Als je die of die muziek (niet) graag hoort (en dan gaat het vaak over alternatieve of non-mainstream muziek), dan ben je maar een rare kerel of hoor je er voor sommige mensen niet bij, soms word je zelfs uitgesloten. Dit terwijl muziek toch een individuele keuze is en niet wil zeggen of je een goed of slecht mens bent.
Welk nummer kan je eindeloos op repeat beluisteren?
Er is geen enkel nummer dat ik eindeloos op repeat wens te horen. Bij een overload ben ik de dingen heel snel beu. Ik hou van variatie. Daarom dat ik ook een brede keuze heb van genres die ik goed vind. En mijn voorkeur wisselt vaak van dag tot dag. Het genre en de artiest/groep dat/die ik op een bepaald moment wil horen hangt heel af van hoe ik mij voel op dat moment. New Order en Joy Division, daar ben ik gek op, maar je moet het me ook niet op elk moment van de dag door de strot duwen. (Hoewel…:))
Wat is volgens jou de meest ondergewaardeerde plaat, en welke de meest overgewaardeerde?
Over individuele platen ga ik me niet uitspreken, maar ik vind wel dat sommige groepen en bands in België over- of net ondergewaardeerd zijn. Bij ondergewaardeerde bands denk ik bijv. aan Cloud Nothings, een lo-fi indie rockband uit Ohio. Maar ook Squid, een nieuw Engels bandje dat moeilijk in een vakje te duwen is (ze brengen een mengeling van postpunk met vleugen van LCD Soundsystem, A Certain Ratio en Talking Heads) verdient meer aandacht. Nationaal zou ik het ook fijn vinden dat Sunflower en newmoon wat meer aandacht kregen. Bij overgewaardeerd denk ik (en ik zal nu heel veel mensen tegen de schenen schoppen) aan het werk van Bob Dylan. Ik kan er echt niet aan doen, maar ik heb het niet voor de nasale klanken. En nationaal gezien ben ikzelf niet echt tuk op de muziek van bands als Bazart. En hey, dat is louter mijn persoonlijke mening he. Don’t be offended if you don’t share my opinion!
Wat is jouw mooiste muzikale moment in je leven?
Ik maak elke week wel een of ander schitterend muzikaal moment mee. Ik kan er echt van genieten om bijvoorbeeld nieuwe bands of muziek te ontdekken. Zeker als het onverwachts komt. Bijvoorbeeld een voorprogramma van één of andere band die onbekend is, of waar je weinig van verwacht. Maar als puntje bij paaltje komt is het voorprogramma véél beter dan de hoofdact. Ik had dat bijv. met Cloud Nothings. Zij speelden als voorprogramma van The Pains Of Being Pure At Heart. Het hoofdprogramma was niet slecht, maar Cloud Nothings was voor mij een revelatie. Sindsdien volg ik ze al jaren.
