Een zonnige zaterdagmorgen. Een reden om buiten te komen en nog meer omdat we in het charmante gezelschap vertoeven van Hannah Vandenbussche die ons met trots over haar nieuwe muzikale project Sugarbunny vertelt. Na een paar songs te hebben gelost op Spotify is de ep Shadowlands een feit.
Hoe ben je op de naam Sugarbunny gekomen? Het past overigens perfect bij de muziek.
Hannah: Ik ben al zo’n vijf jaar aan dit project aan het kauwen. De naam weerspiegelt hoe ik mezelf zie, of tenminste hoe ik mezelf zou willen zien. Het past inderdaad ook bij de muziek. Maar echt veel meer reden zit er ook niet achter hoor. Ik hou wel van speelsheid en naïviteit in muziek en dat zit ook wel ergens in de naam Sugarbunny verscholen. Ik had ook mijn eigen naam kunnen gebruiken, maar dat is echt wel het laatste wat ik zou doen. Net als een actrice kruip ik graag in een personage.
Sugarbunny klinkt zoet en gevaarlijk. Is dat Hannah?
(lacht) Ik ben absoluut niet gevaarlijk. Ik probeer wel om mijn eigen identiteit hoog te houden. Ik ben consistent en sta volop achter de dingen die ik doe.
De band is meer dan Hannah. Je vormt de groep samen met Mirko die iedereen kent van Arno, Joris van Stake en Jasper van Black Box Revelation. Op papier is dat een superband.
In het echt ook hoor!
Ik geloof je, maar hoe zijn jullie bij elkaar terechtgekomen?
Het is nooit de bedoeling van mij geweest om rondom mij een band te gaan samenstellen met supermuzikanten. De selectie is louter en alleen gebaseerd op karakter. Jasper Morel ken ik al lange tijd omdat hij in mijn allereerste bandje Monami speelde. Ook al waren we jong en zelfs naïef vond ik dat toen al een zalige kerel om mee samen te werken omdat hij zeer goed snapte wie ik was. Het was zeer duidelijk dat we terug samen moesten werken.
Mirko ken ik ook al een tijdje. Ik studeerde aan het PXL en daar was hij leerkracht bas en bandproject. Ik voelde wederzijds respect op evenredig niveau met hem. Mirko is een aimabel persoon die enorm in mij geloofde en me een enorme boost in mijn zelfvertrouwen gaf. Ik had Mirko meer dan een jaar niet gezien, maar na één telefoongesprek op de vraag van me of hij wilde meewerken aan Sugarbunny, was hij meteen mee aan boord. En zonder dat er ook maar één muzikale noot werd uitgewisseld.
Met Joris zit ik al jaren in hetzelfde repetitiekot. Een zotte drummer waarvan ik weet dat hij meer is dan alleen maar Stake. Hij is nu al jaren aan het producen.
Sugarbunny is een band met weinig ego’s. Gewoon een groep van vier mensen met wie het klikt en dat voorgevoel had ik al toen ik Mirko, Joris en Jasper vroeg om samen met mij een band op te richten.
Is Sugarbunny het brein van Hannah?
We hebben collectief beslist dat ik zowat het brein ben van de band (lacht). Ze zeiden “You need to shine”, eraan toevoegend dat ze alles eraan zouden doen om dat te doen gebeuren! Maar voor de rest zijn we echt een band hoor. Ideeën zijn welkom, maar iedereen weet dat ik een eigen mening heb en als iets niet binnenkomt bij mij, dan komt het niet binnen. (lacht)
Jullie doen alles zelf. Bewust?
Niet echt. We zijn nog maar net bezig en ik vind het belangrijk dat je als band eerst zelf je identiteit vindt. Daarna kun je je professioneel omringen en dat is de volgende stap waarmee we bezig zijn. Maar eerst moet je sterk in je schoenen staan. We hebben nog maar pas vijf shows gespeeld, de band zit dus echt nog in de startblokken. Maar onze opnames of video’s zijn wel volop professioneel aangepakt.
We hebben reeds een paar nummers gehoord op Spotify en binnenkort is de eerste ep er. Vertel.
We hebben alles opgenomen tijdens de vorige zomer. Veel repetities hebben we niet gedaan waardoor heel wat van de magie op de ep ontstaan is in de studio. We hebben daar volop van geprofiteerd omdat deze ep meteen ook de eerste stempel is van wie we zijn. Het is een zeer eerlijke plaat geworden waaraan geen effecten te pas zijn gekomen. Iedereen haalde gewoon het maximum uit zijn instrument. Voor mij was het ook een uitdaging, want ik ben steeds bezig geweest met elektronica maar bij Sugarbunny houdt iedereen zich bezig met zijn instrument en dat komt allemaal zeer mooi samen.
De ep heet Shadowlands. Een woord dat je op allerlei manieren kan interpreteren, wat is de interpretatie van Hannah?
Dat komt van de gelijknamige film uit 1993 met Anthony Hopkins. Toen ik deze film zag, bleef alles hangen. Het is absurd hoe goed Hopkins in deze romantische film wel is. Zelf ben ik een romanticus en de film heeft bij mij toch veel losgemaakt omdat er een heleboel thema’s in verweven zitten, die ik ook bij mij aantrof. Het bleek ook één van de lievelingsfilms van Joris te zijn, dus werd dat bingo. Het woord is ook zo mooi. Enerzijds is het schaduwland datgene wat verborgen blijft, maar ook puur is. Ieder mens heeft een schaduwland. Neem toevallig ook het feit dat we al een nummer hadden dat Shadowlands heette en we wisten meteen dat dit de titel van de ep ging worden.
Jij ziet het romantisch, maar ik hoor er ook iets macaber in, in de positieve zin van het woord, in Sugarbunny.
Het leukste aan muziek is dat je enorm theatraal kan gaan. Dat ligt in mijn aard, ook al doe ik het er nooit speciaal voor en dat zag je ook in Rumours. Ook al ben ik zelf geen donker persoon, heeft het leven wel iets duister. In muziek kan ik me ook uitleven. Wat ik in het dagelijks leven in me hou, kan ik op een podium of in de studio er uit spuwen.
Je hebt oprecht één van de mooiste stemmen in de Vlaamse muziekscène, toch kies je bewust voor eigenzinnigheid.
Ik zie muziek niet louter als muziek. Ik hou ervan wanneer men diverse kunstvormen gaat vermengen, dat zijn ook de soort mensen waar ik naar opkijk.
En daar zit je dan als recensent, want uiteindelijk kun je Sugarbunny alleen maar vergelijken met Sugarbunny.
Ik ben nooit vanuit de gedachte begonnen met een project, dat het ergens moet op gaan lijken. Ik vertrek gewoon vanuit de muziek en voor de rest vertrouw ik op de afwerking van de muzikanten. Let op, het is ook voor mij moeilijk als mensen mij vragen waar het op lijkt, want ik vind zelf ook de juiste woorden niet. In het begin sprak ik over singer-songwriting omdat het ook zo ontstaan is, maar het is natuurlijk geëvolueerd. Ik weet zeer goed welke randjes ik wil aflopen en waak er nadien over dat het niet te theatraal wordt.
Is het moeilijk om je als eigenzinnige band te profileren in de Belgische muziekscène of is dat net de sterkte ervan?
Ik heb altijd willen geloven dat dit een sterk punt is, maar omdat het niet hapklaar is, wel vraagt het tijd. Genre is gewoon bullshit (lacht). Op deze manier ben je vrij, ik snap echt niet hoe je zou kunnen werken als je al vastzit aan een kader.
Hannah, je mag nu eens een fee worden, met je toverstok mag je één iets in de wereld veranderen.
Minder beton!
