In 2017 dopen de broers Brent Buckler en Sander Cliquet samen met Vincent Lembregts (Chackie Jam, Glints) en Marijn Geerts hun band Barefoot And The Shoes om tot Sun Gods. In de getalenteerde producer Roel De Bruyne vinden ze de ideale partner om een compleet nieuwe sound te creëren. Met hun rijke, gelaagde synth- en gitaarpartijen en prominente drums creëren Sun Gods een eigen, uniek geluid: weidse, eigentijdse indierock die wat doet denken The War On Drugs en The National, met echo’s van de eightiespop van Peter Gabriel en Daniel Lanois.
Sun Gods spelen op 20 september de voorronde van Sound Track in jeugdhuis Wollewei in Turnhout.
Waar komt de naam van de band vandaan en stel jullie maar eens voor!
We zochten een naam die even warm en weids klonk als onze muziek, de zon is alvast enorm warm en de goden leken ons een weids gegeven. We zijn niet meer echt content met de naam, maar het is dan ook maar een naam, we zijn blij dat we geen lelijke muziek hebben gemaakt, dat zou minder fijn zijn. Als ik ooit een naam moet bedenken voor een dochter of zoon zal ik er wel beter over nadenken.
Hoe moeten we jullie muzikale geschiedenis tot nu voorstellen?
Sun Gods is opgestaan uit de assen van Barefoot And The Shoes. We bestaan eind 2019 twee jaar en hebben op die korte tijd al op heel fijne plaatsen gespeeld zoals op OLT Rivierenhof, Ik Zie U Graag Festival, Linkerwoofer en Kneistival. Ook kregen we al airplay op Radio 1 én Stubru.
Wanneer beseften jullie dat muziek spelen jullie passie is?
In het eerste en tweede leerjaar wilde ik (Brent) nog brandweerman worden, vanaf het derde leerjaar wist ik zeker dat ik een muzikant ging zijn toen ik liedjes schreef over een zieke duif waarvoor ik gezorgd had of de aarde die (toen al) ging vergaan.
Wat maakt de Belgische muziekscene uniek denk je, of is die helemaal niet uniek?
De Belgische muziekscene is zeker uniek! Ik denk dat bands als Balthazar daar een belangrijke stempel op gedrukt hebben en ook de absurditeit van de noiserockscene uit Gent lijkt me typerend voor Belgische muziek (Raketkanon, SHHT, The Guru Guru, Hypochristmutreefuzz, …).
Wie zijn jullie inspiratiebronnen en hoe zou je jullie muziek zelf omschrijven?
Dat is een gemakkelijke! Peter Gabriel, The War On Drugs, Bon Iver, Spinvis, David Bowie, Paul Simon, Haim, Phil Collins en Fleetwood Mac. We omschrijven onze muziek zelf het liefst als warme, weidse, rijke en eigentijdse indierock met echo’s uit de jaren 80.
Met welke band of artiest worden jullie vergeleken, hoewel jullie dat absoluut niet wilt?
We werden eens vergeleken met Bear’s Den. Niet dat we dat écht niet willen, maar we vinden het zelf heel vreemd.
Voor welke band zouden jullie eens graag het voorprogramma willen spelen en waarom?
Amai, sowieso The War On Drugs! Coolste band van de laatste jaren, heel simpel.
Wat maakt jullie anders dan andere bands denk je?
Ik denk dat we een band zijn die niet alleen inzetten op muziek óf teksten, maar rijke arrangementen en teksten brengen. De combinatie van weidse alternatieve feel-good indierock met ongewone verhalende teksten lijkt voor veel van onze fans een uniek concept te zijn, zeker in België.
Wat wordt de volgende (grote) stap voor de band?
Een debuutalbum in 2020! We houden van debuutalbums, hou je maar vast.
Welk album kunnen jullie ‘on repeat’ beluisteren?
Momenteel de debuutplaat van Crosby, Stills & Nash uit 1969.
Wat is jullie favoriete plaat aller tijden en waarom?
Ongetwijfeld Graceland van Paul Simon. Een onwaarschijnlijk uniek verhaal in een unieke situatie met de beste songs en de mooiste arrangementen om gelukkig van te worden.
Wat is het mooiste en het minst mooie aan muziek?
Het mooiste ongetwijfeld de verbondenheid die het met zich meebrengt en het minst mooie lijkt ons de kleine secunde.
Met wie zouden jullie het niet erg vinden om 8 uur in een lift te zitten en waarom?
Roos Denayer, dat is een van mijn beste vrienden waar ik mij altijd en overal mee kan amuseren. We hebben dezelfde humor, we eten graag dezelfde dingen en we luisteren naar dezelfde muziek, dan geraak je nooit uitgepraat.
