Old school hiphopgroepen behielpen zich vaak met geinige namen die, als je ze naar het Nederlands vertaalt, klinken als boeken van Marc de Bel (De Bende van de Suikerheuvel! Grootmeester Flits en de Vurige Vijf!) Anno 2019 is er veel veranderd en hiphop je gewoon onder je eigen naam. Zoals deze deelnemer aan Sound Track: Rian Snoeks. Een diepgaand kennismakingsgesprek!
Waar komt je naam vandaan en stel je maar eens voor!
Hoi ! Ik ben Rian Snoeks. Ik ben 16 en woon in Pelt in Noord-Limburg. Van kleins af aan heb ik altijd al willen optreden voor een publiek en sinds twee jaar doe ik dat met Vlaamse hiphop.
Hoe moeten we je muzikale geschiedenis tot nu voorstellen?
Vier jaar geleden begon ik met teksten te schrijven die op dat moment niet echt goed onthaald werden. Twee jaar later plaatste ik een filmpje op YouTube, opgenomen in de garage van een maat op een vriendenbijeenkomst. Daar is het echt begonnen, want niet lang daarna mocht ik voor de eerste keer als gastartiest optreden met percussie-ensemble Vibracoustic Bocholt. Hierna kwam ik terecht bij Robbe Ghysen van Paper Planes Liveband, waar ik nu ook deel van uitmaak. Met Lore Awouters bracht ik voor Paper Planes een Engelstalige single uit: Fairytales. Robbe Ghysen producete mijn eerste solotrack Nemo, die op 20 augustus 2018 uitgekomen is, en sindsdien is de bal aan het rollen. Nu zijn we hier, heb ik vijf songs online op alle platformen en ben ik volop aan het koken aan nieuwe dingen!
Wanneer volgde het besef dat muziek spelen je passie is?
Op een gegeven moment begon het toch wel te lopen en mocht ik zo mijn eerste shows doen. Tien tot vijftien minuten meestal, maar dat waren echt momenten waar ik naartoe leefde, en waar ik ook echt voor begon te leven. Ik kan mij na twee jaar al geen leven meer voorstellen zonder muziek.
Wat maakt volgens jou de Belgische muziekscene uniek, of is die helemaal niet uniek?
De Belgische scene is heel ‘underrated’ naar mijn gevoel. België heeft enorm veel talent en goeie artiesten, maar het wordt niet altijd op de juiste manier naar buiten gebracht. De media-aandacht is niet altijd juist verdeeld en ontbreekt hier en daar wel, maar de laatste tijd is dat echt sterk aan het verbeteren. Als iedereen hier een beetje zou samenwerken zodat we samen kunnen groeien, hoeft België zeker niet meer onderschat te worden!
Wie zijn voor jou inspiratiebronnen en hoe zou je muziek het best omschreven moeten worden?
Grote voorbeelden van mij zijn onder andere Stikstof, Zwangere Guy, Daniël Busser, Safi, Roedel, Goeie Jongens, Le77, DVTCH NORRIS en Froze. En dit zijn dan allemaal Belgische artiesten. In Nederland kijk ik ook erg op naar Ares, Fresku, Josbros en CHO. In Amerika is dat onder andere Eminem, G-Eazy, Jaden Smith, Denzel Curry en NF. Een hele lijst! Mijn muziek kan misschien het meest passend omschreven worden als donker en zwaar, emotioneel, triest soms, maar toch probeer ik niet negatief te zijn. Ik schrijf vol zelfreflectie en ben ook niet bang om voor mijn eigen visie uit te komen. Ik hoef ook niet per se de artiest te zijn die je opzet om met vrienden eens goed op te feesten, al probeer ik nu en dan eens om ook nummers in die richting te maken. Dan ben ik toch liever die “guy” waar je ’s avonds naar luistert in je bed, en dan denkt van “Damn, dit voel ik!”
Met welke band of artiest word je vergeleken, hoewel je dat absoluut niet wil?
Op dit moment word ik niet echt vergeleken met artiesten van wie ik denk “Oei, dit is niet de bedoeling”. Ik vind vergelijken ook maar iets raars. Als mensen die mij nog nooit hebben beluisterd mijn muziek horen, heb ik liever dat ze denken “Wow dit is iets speciaal”, of voor mensen die mij al kennen “dit is heel erg Rian”, dan dat er gezegd wordt dat ik heel veel op die of die lijk. Ik probeer niemand te zijn, alleen mezelf, en ik wil ook zo gekend zijn. Ook al is dat moeilijk, want onze muziek heeft veelal dezelfde bouwstenen en kenmerken, maar daarom is mijn artiestennaam ook gewoon mijn eigen naam. Als ik kom optreden, krijg je de echte versie van wie ik ben, geen act die een toneeltje speelt.
Voor welke band wil je graag het voorprogramma spelen en waarom?
Ik zou zooo graag eens openen voor Zwangere Guy, of voor Roedel en Goeie Jongens. Zelf heb ik al bij elke act in het publiek gestaan en ik zou het zo enorm vet vinden om dat eens te mogen meemaken. Dat publiek is ook echt daar voor dat soort muziek, en dat is altijd fijn als je de mensen kan geven wat ze willen. De vibe is dan veel leuker dan als je ergens komt waar mensen jouw genre niet verwachten, al is dat laatste geval ook een goede uitdaging om er toch een vette show van te maken…
Wat maakt jou anders dan andere bands en artiesten?
Wat mij anders maakt? De muziek denk ik. De energie, het hele plaatje. Ik geef mijn ziel bloot, mijn verhaal ligt op tafel. Kaarten open, geen geheimen.
Wat wordt de volgende (grote) stap voor jou?
De volgende grote stap is voor mij Sound Track 2019. Ik ben heel nieuwsgierig waar mij dit nog gaat brengen en ik hoop dat ik een mooi parcours mag afleggen!
Welk album kan je ‘on repeat’ beluisteren?
Het album dat altijd op repeat mag worden gespeeld is Wie is Guy?, van Zwangere Guy. Alles zit daarin. Werkelijk alles. Voor elk gevoel is er wel een song te vinden, en dat is ook wat het zo uniek maakt. Op alle momenten en met elke emotie kan je dit album afspelen, van heel intiem naar met momenten toch ook heel rauw en opzwepend. Love it!
Wat is je favoriete plaat aller tijden en waarom?
Het beste album aller tijden… ga ik toch moeten geven aan Stikstof met hun album Overlast. Dit is echt een absolute topper voor mij. Ik heb de release indertijd niet actief meegemaakt, maar heb het ondertussen wel helemaal beseft. Echt fantastisch. Gewoon hun eigen ding, eigen beats, eigen energie en eigen feeling. Dat album gaat diep.
Wat is het mooiste en het minst mooie aan muziek?
Het mooiste aan muziek is misschien wel dat het een van de meest krachtige manieren is om mensen te verbinden. Dit kan positief of negatief gebruikt worden, ik doel op de positieve manier. Ook dat muziek op zich een deel van mijn identiteit als persoon is. Om het met de woorden van Tiewai te zeggen: “Ik schrijf muziek, maar muziek schrijft mij ook”.
Met wie zou je het niet erg vinden om 8 uur mee in een lift te zitten en waarom?
Ik zou heel graag met Eminem in die lift zitten. Die man ís gewoon de hiphopscene. Ik denk dat het al leerzaam is om gewoon een minuut met hem in de lift te staan. Zonder hem was er maar weinig van wat we vandaag kunnen en hebben. Ik kijk gewoon zo erg naar hem op, dat is niet te doen. Toen een vintagewinkel in de buurt een Eminem-shirt binnenkreeg ben ik de volgende dag met de eerst mogelijke bus naar die winkel gegaan. Zelfs voor openingstijd was ik al daar, en tot op de dag van vandaag ben ik nog steeds verliefd op dat shirt.
Rian Snoeks waagt zijn kans op de Sound Track-voorronde in Jeugdhuis Plug-in in Leopoldsburg op 27 september.
