Opti Rob is een jonge rapper uit Bocholt, België. Zijn doel is om de taalbarrière tussen Vlaamse rap en Amerikaanse hiphop te doorbreken. Hij brengt experimentele/alternatieve rapmuziek in het Vlaams. Opti Rob speelt op 16 oktober in het Pand in Genk.
Waar komt de naam vandaan en stel je eens voor!
Opti Rob is de uiteindelijke naam geworden na een paar keer te veranderen. Ik vind het grappig hoe voor mensen die me niet kennen het klinkt alsof ik super positief uit de hoek ga komen en een feelgood sound ga brengen. Ik vind dat spelen met verwachtingen één van de leukste dingen, dus de naam matchte gewoon.
Hoe moeten we je muzikale geschiedenis tot nu voorstellen?
Ik ben begonnen rond eind 2014/2015 met dingen te gooien op Soundcloud. Uiteraard met de magische combo van Audacity en YouTube beats. Daarvoor was ik altijd wel geïnteresseerd in schrijven/rappen. Vanaf 2017/2018 ben ik de muziek serieuzer beginnen nemen en gaan samenwerken met verschillende producers in mijn dichte en niet zo dichte omgeving. Ik ben muziek blijven posten tot ik in 2020 men eerste ep heb gedropt Ogen Spreken Compromis. Nu is mijn nieuwe ep ook in aantocht en ik kan niet wachten om er iets van te delen!
Wanneer volgde het besef dat muziek spelen je passie is?
Ik wil deze shit tbh al doen sinds ik 8/9 ben, dus die passie voor muziek is altijd in mij blijven borrelen. Ik ben een vrij ‘lowkey’ persoon en hou graag voor mezelf, maar als ik op een podium sta merk ik wel hoe hard ik eigenlijk nood had daaraan. Om even al die energie eruit te laten en mij er gewoon in te smijten zonder gêne. Die feeling na het schrijven van een nieuwe track en het uiteindelijk naar een geheel zien komen, unmatched.
Wie zijn voor jou inspiratiebronnen en hoe zou jouw muziek het best omschreven moeten worden?
Tot nu toe heb ik altijd “alternatief” of “experimenteel” op mijn stijl van hiphop geplakt. Maar boeie, noem het gewoon wat je wil.
Het is allemaal hiphop aan het einde van de dag. Ik denk dat mijn inspiratie wel wat veranderd is sinds mijn laatste ep-release. Tot dat punt was ik zwaar into alles meer experimenteel/left-field/distorted om het zo te zeggen, maar vaak gecombineerd met enjoyable elementen. Dat goeie contrast tussen toegankelijk en een beetje fucked up. Vb: Danny Brown, Clipping., Injury Reserve, zelfs Death Grips I guess. Dat hele “sub-genre” van artiesten is wat ik toen het meeste beluisterde. Sinds recent is dat meer veranderd naar de abstracte/minimale wave van hiphopmuziek. Geleid door guys zoals The Alchemist, Roc Marci, Billy Woods, KA, Slauson Malone. Ik kan letterlijk de hele dag dope namen gooien die deze sound omarmen. Ik denk dat die sound me momenteel het meeste aanspreekt omdat de focus ligt op tekst/vocals, dus als je whack bent op de mic is dat 10x sneller duidelijker.
Dus verwacht voor de volgende tape iets dat goed aansluit bij dit alles.
Met welke band of artiest word je vergeleken, hoewel je dat absoluut niet wilt?
Ik heb al vergelijkingen gehoord maar meestal gaat het dan om de uitspraak of intonatie. ‘t Is cool, mensen gaan altijd terugvallen op hun referenties van eerdere shit dus ik ‘mind’ niet echt.
Voor welke band wil je graag het voorprogramma spelen en waarom?
Damn, goeie vraag. In België zijn er veel artiesten waar ik graag voorprogramma voor zou willen spelen. Stikstof, Berry, Pepe, Freddie..
De list goes on. In Nederland voor Ares of $keer&Boo$ zou insane zijn.
Wat maakt jou anders dan andere bands?
I mean, ik ben een ander mens dus andere perspectieven, andere preferenties, andere sounds?
Wat wordt de volgende (grote) stap voor jou?
Een dikke tape droppen en op tour gaan zijn de plannen.
En wat is jullie favoriete plaat aller tijden en waarom?
Onmogelijke vraag. Paar fav releases van dit jaar tho: SIMBI – Little Simz, nieuwe Mach-Hommy, Armand Hammer, Navy Blue..
Qua lokale releases zijn de nieuwe platen van Pasi en Casper Cox heel ziek.
Wat is het mooiste en het minst mooie aan muziek?
De muziek minus alle fuck shit en opgeblazen ego’s.
