Moose, een jonge artiest uit Dilbeek, deelt zijn wereldvisie en verhalen door middel van doordachte en spitsvondige rapteksten. Hij weeft flarden van woorden samen tot samenhangende verhalen, waarbij hij met zijn woorden als penseelstreken beelden en ideeën schildert. Zijn muziek varieert van snelle tempo’s tot rustigere flows en vertaalt abstracte concepten en gedachten in concrete teksten en metaforen die toegankelijk zijn voor de luisteraar. Of hij nu rechtuit spreekt of een gezellige sfeer creëert, zijn muziek is een weerspiegeling van zijn artistieke ontwikkeling als ‘Moose’.
Waar komt de naam vandaan en stel je eens voor!
Hallo, ik ben Moose! Ik kom uit Dilbeek en ben 22 jaar oud. Ik studeer aan de VUB. Ik vind het heel krachtig als de aanwezigheid van anderen mij een goed en warm gevoel geeft. Ik ontdekte dit door het zelf te ervaren door te kijken naar een bepaald filmpersonage, namelijk Moose uit de Step Up films. Iedereen werd blij van dit personage en hij zorgde haast altijd voor een goede, zwoele vibe. Dit laatste is wat ik wil verwezenlijken met mijn muziek: mensen zich goed laten voelen over zichzelf en laten genieten. Het komt dan ook nog eens goed uit dat ik graag elanden zie en streef naar dezelfde grootsheid.
Hoe eiet je muzikale geschiedenis er uit?
Ondertussen ben ik al zo’n 5-6 jaar bezig met schrijven, met de intentie om de teksten te rappen. Het daadwerkelijk muziek maken en er op die manier over nadenken, leerde ik al doende en kwam logischerwijs pas later. Ik speel zelfs ook piano en heb mijn notenleer opleiding aan de muziekschool afgerond.
Wanneer wist je dat muziek spelen je passie is?
Ik denk eerder dat muziek in zijn geheel een passie van mij is, net als entertainen. Ik vind weinig dingen toffer om te doen dan mensen entertainen met muziek. Het lijkt voor mij de gulden middenweg te zijn. De impact die artiesten hebben tijdens liveshows heb ik altijd haast bovenmenselijk gevonden. Het nummer begint en een mensenmassa wordt wild en begint te bewegen, denk aan moshpits, huilbuien tijdens Billie Eilish of de passage van Fred Again… op Werchter. Deze impact hebben op een groep mensen heeft mij altijd gefascineerd. Dit zelf kunnen teweegbrengen, mensen de ’tijd van hun leven kunnen geven’, is waar het voor mij allemaal mee begonnen is.
Wie zijn voor jou inspiratiebronnen en hoe zou jouw muziek het best omschreven worden?
Sinds mijn 12e ben ik al fan van hiphop en rapte ik praktisch elke tekst mee. Stikstof was de artiest die mij over de streep heeft getrokken om zelf te beginnen rappen. Ondertussen zijn we zo’n zes jaar verder en zijn er veel artiesten die mij beïnvloeden, zowel binnen als buiten het genre, zoals Brihang, Warhaus en Leonard Cohen. Niet altijd even hoorbaar, maar ze hebben wel impact op de muziek die ik zelf de wereld in stuur. Ik beschouw mezelf ook niet als een doorsnee rapper die zware beats aanpakt. Ik ben bijzonder tekst- en boodschapsgericht.
Met welke band of artiest worden je vergeleken, hoewel je dat absoluut niet wilt?
Ik denk dat dit niet alleen voor mij geldt, maar voor elke rapper: Zwangere Guy. Hij is dan ook de grootste Nederlandstalige rapartiest van België, dus de link is snel gelegd, zeker omdat voor ‘buitenstaanders’ ons accent gelijk is. Onbekenden zeggen snel dat ik zijn flow pik, terwijl we simpelweg een gelijkende tongval hebben. Voor mij is dat niet hetzelfde, maar ik weet zelf wel wat ik maak, en dat ik er plezier aan heb is voor mij de essentie. Wat een ander ervan denkt, maakt mij weinig uit, behalve als het mijn moeder is natuurlijk, zij is wel streng ;).
Voor welke band wil je graag het voorprogramma spelen en waarom?
Ik heb al eens de kans gekregen om het voorprogramma te mogen zijn van Brihang. Ik sta intussen verder als artiest en zou dit eigenlijk heel graag nog eens willen doen. In een ideale wereld lijkt het me ludiek om het voorprogramma te zijn voor Biggie Smalls, maar dat is om verschillende redenen natuurlijk niet mogelijk.
Wat maakt jou anders dan andere bands?
Ik ben geen band, en ik denk dat dat het voornaamste verschil is. Ik sta ook alleen op een podium, natuurlijk wel met een dj, maar livemuziek ontbreekt. Ongeveer 90% van het werk gebeurt in de studio. Live is alleen de vocal belangrijk; het samen musiceren maakt geen deel uit van mijn act (nog niet).
Wat wordt de volgende (grote) stap voor jou?
Ik probeer wat meer shows te strikken. Ik heb al veel muziek geschreven, en in maart bracht ik ook de ep Bouwen uit. Er zijn nog niet veel kansen geweest om die aan het publiek voor te stellen. Het grijpen, zoeken en krijgen van deze kansen zijn nu de voornaamste stappen.
En wat is je favoriete plaat aller tijden en waarom?
Daar een antwoord op geven, zou me zeer veel denk en luistertijd kosten, ik hoor ook veel te veel genres graag om een keuze te maken.
Wat is het mooiste en het minst mooie aan muziek?
Het mooiste aan muziek is de essentie, het maken ervan. Het gevoel dat je krijgt als je met een nieuwe tune uit de studio vertrekt en deze in de auto afspeelt en denkt: “Ja, deze is geweldig!”
Het minder mooie eraan is alles wat daarna komt, nadenken over hoe je het nummer of de ep/plaat naar buiten kunt brengen, een strategie bedenken. Ik krijg hier steeds enorme stress van, doe het niet graag en maak me er eigenlijk niet druk om. Maar ik wil natuurlijk wel dat mijn muziek gehoord wordt. Tegenwoordig moeten artiesten hun muziek bij wijze van spreken bij luisteraars naar binnen duwen, en dat is niet echt mijn stijl, met alle gevolgen van dien.
