Vier jonge gasten uit het Waasland die een mix van grunge, stoner en post-rock met invloeden van sludge, noise, shoegaze en mathrock brengen. Zelf omschrijven ze hun muziek het liefst gewoon als “luid”. We legden hen onze vragen voor. Je kan ze tijdens de preselecties van Sound Track aan het werk zien op 27 september in De Casino in Sint-Niklaas.
Waar komt de naam vandaan? Stel jullie maar eens voor.
We zijn met Monkey Juice al 8 jaar bezig. Waar de naam vandaan komt of waar die op slaat doet er voor ons niet toe. Belangrijker is waar die naam voor staat. Voor het merendeel van ons is Monkey Juice onze eerste en momenteel enige groep. We werken hier al 8 jaar aan sinds we 15/16 jaar zijn en dat is net wat die naam voor ons betekent. De reis die wij afgelegd hebben en nog moeten afleggen. De beste en slechtste tijden van ons leven hebben we samen meegemaakt en die reis is nog lang niet over.
Wanneer kwam het besef dat muziek spelen jullie passie is?
Dat is zo gegroeid. Toen we 15 waren hadden we nooit gedacht dat we 8 jaar later nog steeds met die band bezig zouden zijn. Het is een beetje als het leven, je groeit en evolueert.
Wat maakt volgens jullie de Belgische muziekscene uniek, of is die helemaal niet uniek?
De Belgische muziekscene is in sé al iets unieks. Er zijn weinig bands die echt dertien in het dozijn zijn. Wij doen gewoon wat we met vier willen en als dat iets uniek is, is dat heel fijn maar we gaan onze sound niet aanpassen omdat het zou moeten van iemand of omdat we met iemand vergeleken worden.
Wie zijn voor jullie inspiratiebronnen en hoe kan jullie muziek het best omschreven worden?
Onze muziek omschrijven is niet gemakkelijk en al zeker voor ons niet. Onze drummer plakt er al eens 20 verschillende genres op maar we weten zelf niet goed wat we net spelen. We omschrijven het zelf meestal als luid. Het maakt ons ook niet echt veel uit hoor. We spelen wat we willen en dat hoeft niet genregebonden te zijn, ook al zitten er wel steeds elementen in die terug komen. Onze inspiratiebronnen verschillen. Iedereen luistert naar zijn eigen ding en haalt daar inspiratie uit. We hebben zeer veel overlap maar verschillen ook wel veel. Onze bassist en gitarist luisteren veel naar ska, maar onze drummer haat dat en sommige genres zijn voor anderen dan weer te langdradig. Het maakt ook niet uit, ieder doet zijn eigen ding en met vier maken we zelf wel iets.
Met welke band of artiest worden jullie vergeleken, ook als jullie dat absoluut niet willen?
We worden vaak met dingen vergeleken waar we zelf wel fan van zijn maar niet vinden dat we er muzikaal op trekken. Luid is niet gewoon luid. We zien het wel als compliment als namen als Tool, STAKE, Godflesh, Amenra, … rondgesmeten worden maar het is een groter compliment als mensen zeggen dat ze ons met niks kunnen vergelijken.
Voor welke band willen jullie graag het voorprogramma spelen en waarom?
Idles, muzikaal niet de beste match maar die energie zijn we zo hard fan van. Voor de rest willen we vooral spelen dus geef ons shows!
Wat maakt jullie anders dan andere bands?
In theorie niks. Maar zoals we al zeiden maken we gewoon en zien we wel. We proberen ook wel hard om professioneel en kwalitatief werk af te leveren. Iets wat sommige (zelf grotere bands) ontgaat.
Wat wordt de volgende (grote) stap voor de band?
Binnenkort komt de tweede live sessie uit die we hebben opgenomen met jongens van Farrm. We hebben er dan nog een staan die we dit jaar nog gaan uitbrengen. In oktober nemen we ons debuutalbum op bij Tim De Gieter van Muchluv Studio. Daar kijken we wel heel hard naar uit, ook omdat we elke keer bijleren als we bij Tim zitten. Als die plaat af is, gaan we zorgen dat die zo goed mogelijk onthaald kan worden.
Welk album kunnen jullie ‘on repeat’ beluisteren?
Dat hangt af van lid tot lid. Bij de bassist zal dat Rancid zijn, bij de zanger Toska, bij de gitarist Doe Maar en bij de drummer Converge. Xink staat in de auto ook al eens op.
Wat is jullie favoriete plaat aller tijden en waarom?
We passen wegens onmogelijk om op te antwoorden.
Wat is het mooiste en het minst mooie aan muziek?
In ons geval is het mooiste de broederschap. Als we aan het spelen zijn, zijn we met vier en dat is een heel fijn gevoel. Je weet als er iemand een bepaalde move doet dat hij een fout heeft gemaakt of twijfelde om nog eens door de benen van de andere te kruipen. Veel inside mopjes die op niks slaan. Het minst fijne is dat je echt moet vechten. Het is al meerdere keren gebeurd dat we vinden dat minder goede bands betere kansen krijgen maar we gaan daar niet over zagen, gewoon spelen en de rest volgt wel. Muziek spelen is gewoon fijn.
Met wie zouden jullie het niet erg vinden om 8 uur in een lift te zitten en waarom?
Iemand die liften kan maken? Maar om een serieus antwoord te geven iedereen dat het snapt.
