Marie houdt van simpel- en eerlijkheid. Een melancholische singer-songwriter zoals ze zichzelf omschrijft. Samen met jam-maatje Juul Wallican zal ze op 28 september op het podium staan in de muziekclub N9 in Eeklo voor het Sound Track-concours. Een introductie zoals dat heet!
Waarom Marie en stel je maar eens voor!
Marie: Haha, die hebben mijn ouders 20 jaar geleden gekozen. Ik heb wel al vaker nagedacht over een leuke artiestennaam, maar ben er nog niet volledig uit. Gewoon ‘Marie’ kan, denk ik ook wel. Als ik mezelf écht een artiestennaam moet geven, zou ik iets in de trant van ‘kid(s) with bun(s)’ doen, omdat ik zowat bekend sta als het meisje met de grote dot op haar hoofd. Daarnaast is het stiekem ook wel een kleine verwijzing naar Kids With Guns van Gorillaz, een nummer dat ik graag beluister. Wordt alleen wel kut als ik mijn haarstijl zou veranderen, misschien is Marie veiliger. (knipoog)
En o ja, wie ben ik? Eerlijk: geen idee. Ik ben 20 en ik weet nog niet met zekerheid wie ik ben en waar ik naartoe wil. Ik ben Marie en ik maak liedjes omdat het voor mij een uitlaatklep is. Muziek luisteren en zelf maken zijn mijn grootste levensbezigheden. Ik praat graag via muziek, soms gaat dat voor mij zelfs beter. Voor de rest studeer ik radiojournalistiek en dat doe ik ongelooflijk graag.
Juul: Ik ben Juul, de morele steun van Marie en de backup gitarist.
Hoe moeten we jullie muzikale geschiedenis tot nu voorstellen?
Marie: Goh, mijn muzikale geschiedenis is allesbehalve spectaculair, hoor. Ik ben op mijn 10-11 jaar begonnen met gitaar spelen en dat is zowat het startschot geweest. In 2010 heb ik mij ingeschreven voor Junior Eurosong en daar ben ik toen tot bij de laatste 30 geraakt. In het middelbaar heeft mijn muziek een beetje stilgelegen, omdat dat plots niet meer ‘cool’ was. Op mijn 17 heb ik dan toch alle moed bijeengeraapt om nog eens iets te doen met die muziek en heb ik een YouTube-kanaal aangemaakt dat volledig aan mijn muziek werd gewijd. In maart 2017 kwamen mijn eerste twee covers online, eentje van James Bay en eentje van Snow Patrol. Allemaal heel amateuristisch maar toch deed ik bijna in mijn broek van de schrik toen ik die uploadknop aanklikte. De ‘wat gaan de mensen ervan denken’-stress speelde toen nog heel hard mee, maar daar ben ik gelukkig ondertussen vanaf. Mijn eerste eigen liedje zette ik er in juli 2017 op…
Juul: 4 jaar geleden begonnen met gitaar, maar doe nu vooral muziekproductie.
Wanneer volgde het besef dat muziek spelen jullie passie is?
Marie: Very cliché, maar echt al van jongs af aan. Denk dat dat trouwens bij de meeste muzikanten wel het geval is. Als je door iets gepassioneerd bent, heb je daar meestal toch wel al langer een liefde voor gehad. Mijn papa had een groot rek vol cd’s en we luisterden Bob Dylan ’s morgens in de auto naar school. Thuis speelde niemand muziek, maar er werd wel veel naar muziek geluisterd. Vanaf ik dan mijn eerste gitaar heb gekregen en les ging volgen (op mijn 10-11jaar) is het echt nog tien keer leuker geworden. Muziek is nóg mooier als je het zelf kan spelen. Juul zegt dat ook, want die is pas een paar jaar geleden begonnen gitaar te leren.
Juul: Eens ik samen met andere mensen begon te jammen.
Wat maakt volgens jullie de Belgische muziekscene uniek, of is die helemaal niet uniek?
Marie: Geen idee hoe het komt, maar er zit echt heel veel talent in ons klein landje. Ik denk dat we soms wat meer afwijken van de commerciële stroom. Dat zorgt er ook wel voor dat de internationale doorbraak iets moeilijker is, maar toch, ik hou daar van, alternatief en soms wat raar. En vooral van dingen die we nog niet gezien of gehoord hebben. Volgens mij onderscheidt dat België wel wat van de rest, dat is wat ik denk. Kan fout zijn. (Nederland doet dat ook zot goed.)
Juul: Je voelt dat het mensen zijn die hard werken en echt een passie hebben voor muziek.
Wie zijn juyllie inspiratiebronnen en hoe zouden jullie je muziek het best omschrijven?
Marie: Ik heb er zo veel, dus dat is een moeilijke vraag. Als ik mijn antwoord puur baseer op waarmee ik vergeleken wil worden en waar ik mijn muziek op inspireer dan zijn dat Fenne Lily, Girl In Red en Lou Reed. En dan drop ik nu nog een lijst van artiesten die sowieso wel kleine(re) invloeden hebben (gehad) op mijn muziek: Spinvis, Bear’s Den, Amber Run, Oh Wonder, Oscar & The Wolf, Pink Floyd, Bob Dylan, The Villagers, Bowie, XXXTentacion, Tom Rosenthal, Cigarettes After Sex, Kris De Bruyne, EDEN, Sufjan Stevens, Angus & Julia Stone, Dodie Clark, … Mijn muziek zou ik omschrijven als melancholische singer-songwriter.
Met welke band of artiest worden jullie vergeleken, hoewel jullie dat absoluut niet willen?
Marie: Ik kan niet meteen op iets komen. Ik word vaak met Blanche vergeleken, maar dat vind ik niet erg. Ik snap dat onze stemmen vergeleken worden en het melancholische in de nummers.
Voor welke band willen jullie graag het voorprogramma spelen en waarom?
Marie: Oh Wonder, omdat zij gewoon mijn hele hart hebben. Ik was fan van bij het prille begin en hun muziek is ook zo dromerig en lief en ook wel herinneringsgebonden. Mijn muziekstijl is wel serieus veranderd de laatste jaren, dus het strookt niet volledig meer met waar ik nu naar luister. Maar hé, ik krijg nog elke keer kippenvel bij de eerste noten van Without You, dus iedere kans om hen live te zien, grijp ik. Hun voorprogramma zijn, zou voor mij echt het allermooiste cadeau ooit zijn, omdat zij er ook mede voor hebben gezorgd dat ik muziek naar buiten durf te brengen.
Juul: Fenne Lilly misschien?
Wat maakt jullie anders dan andere bands?
Marie: Dat ik (nog) geen Facebookpagina heb, haha. Ik vind dat een moeilijke vraag. Misschien dat mijn nummers vanuit persoonlijke ervaringen zijn geschreven en dat alles wat ik zing heel dicht bij mij ligt. Verder ben ik ook de grootste leek van de wedstrijd, volgens mij. Mijn eerste optreden ooit (als we Junior Eurosong en een paar schooloptredentjes niet meerekenen), vindt plaats op 28 september in muziekclub N9 in Eeklo. Mijn Sound Track-auditie dus.
Juul: Marie haar stem.
Wat wordt de volgende (grote) stap voor de band?
Marie: Sound Track, denk ik?
Juul: Meer nummers maken.
Welk album kunnen jullie ‘on repeat’ beluisteren?
Marie: Beautiful Freak van Eels kan ik blijven naar luisteren, of On Hold van Fenne Lily.
Juul: Telefone van Noname.
En wat is jullie favoriete plaat aller tijden en waarom?
Marie: Aaa! Ik haat die vraag echt. Ik heb er zó veel, op Spotify heb ik een afspeellijst ‘Tijd bestaat toch niet’; dat zijn al mijn favoriete nummers aller tijden samen in een lijst van 42 uur. Als ik toch een nummer moet kiezen, ga ik voor Purple Rain van Prince of Heroes van David Bowie.
Juul: Good Kid, Mad City van Kendrick Lamar is een all-time classic voor mij. Elke plaat daar op is een banger.
Wat is het mooiste en het minst mooie aan muziek?
Marie: Ik denk dat ik twee keer hetzelfde antwoord ga geven: muziek laat je dingen voelen. Dat is enerzijds heel mooi, je kan ermee tijdreizen, een moment bijna herbeleven, omdat een nummer herinneringsgebonden is. Anderzijds kan het ook echt zeer doen om een liedje te horen dat je aan minder leuke momenten doet denken. Of een gevoel zwaarder maken, een situatie dramatischer en het relativeren moeilijker.
Juul: Het mooiste, het maken zelf. Het minst mooie? Mixen.
Met wie zouden jullie het niet erg vinden om 8 uur mee in een lift te zitten en waarom?
Marie: Awel, dit antwoord gaat niet iedereen appreciëren maar: met Merol. Die griet is geniaal, echt mijn spirit animal. Zij heeft schijt aan de norm en maakt taboedoorbrekende nummers aan de lopende band. Niet dat ik haar muziek echt mooi vind of zo, maar wel grappig en catchy. Live ook een dik feest, kan ik bevestigen. Ik hou van zelfspot. Ik volg haar echt al van toen haar eerste nummer online stond en soms stuur ik haar eens een berichtje van ‘goed bezig Meroool’ en dan antwoordt ze ook gewoon casual alsof we beste vriendinnen zijn, fantastisch toch? Eindelijk eens iemand die boomt, maar niet naast haar schoenen begint te lopen. Verder heeft zij ook gewoon een muzikale opleiding achter de rug en kan ze veel beter dan wat ze toont, ze zingt trouwens ook nooit een noot vals, daar moet je echt eens op letten, ze kan het echt wel. Beetje zoals Mondriaan, die jongen kon ook keigoed schilderen, maar schilderde wat vierkanten. Of: Véras. Een Nederlandse muzikant en ik vind zijn muziek zó cool. Ik kan moeilijk uitleggen waarom precies, dat moet je echt zelf ontdekken. Al weet ik dat niet iedereen dat zal appreciëren. Stadskanaal vind ik een van zijn beste nummers. Naast zijn muziek, maakt hij ook supergrave video’s op YouTube en kortfilms. Alles wat ik ook zou willen kunnen.
Juul: Met Marie. Die heeft gekke verhalen genoeg.
