“Met een arsenaal aan refreinbare bars is Connard één van de drijvende krachten binnen de hiphop formatie Grafgravers. Deze 6 koppige crew liet voor het eerst van zich horen met hun ‘Woedn’t Echt’ EP, die later succesvol werd opgevolgd door het debuutalbum ‘Vo De Liefhebber‘ waarmee ze tal van Vlaamse podia onveilig maakten. Daarnaast drukt hij als grafisch vormgever dagelijks zijn stempel op tal van projecten onder de naam Oh Snap grfx en laat zo al jaren zijn sporen na binnen de Vlaamse hiphop scene.” Connard is tijdens de voorrondes van Sound Track te bewonderen in Cactus Club Brugge op 28 september, 20u. Hieronder lees je alvast wat hij te zeggen heeft.
Waar komt de naam vandaan en stel jullie maar eens voor!
‘T is de Co-Co-Connard AKA je favoriete klootzak. Connard is een echte workaholic met een constante drang om het wereldse canvas te beschilderen met beelden en woorden. Laat de controversiële naam je echter niet misleiden, want deze creatieve Bruggeling neemt geen blad voor de mond en zwiert zijn hart op de tong.
Hoe moeten we jullie muzikale geschiedenis tot nu voorstellen?
Met een arsenaal aan refreinbare bars is Connard één van de drijvende krachten binnen de hiphop formatie Grafgravers. Deze 6 koppige crew liet voor het eerst van zich horen met hun ‘Woedn’t Echt’ ep, die later succesvol werd opgevolgd door het debuutalbum ‘Vo De Liefhebber‘ waarmee ze tal van Vlaamse podia onveilig maakten. Daarnaast drukt hij als grafisch vormgever dagelijks zijn stempel op tal van projecten onder de naam Oh Snap grfx en laat zo al jaren zijn sporen na binnen de Vlaamse hiphop scene. Dat Connard ook solo heel diep kan graven in zichzelf laat hij nu voor het eerst horen met zijn debuutalbum Connichiwa.
Wanneer besefte je dat muziek spelen je passie is?
Voor zo ver ik mij kan herinneren heb ik altijd al de drang gehad om mij creatief te uiten. Op jonge leeftijd stuurde mijn vader me tevergeefs richting de muziekles, Maar notenleer en gitaar was niet meteen voor mij weggelegd. Ik vond mijn uitlaatklep meer in het illustreren en zette mijn inspiratie zo om in visuele beelden. Pas later, tijdens de productie van de eerste Grafgravers track ‘Collaboroasche’ ontdekte ik het proces die gepaard gaat met het maken van een volwaardig nummer en ik was meteen verkocht.
Wat maakt de Belgische muziekscene uniek denk je, of is die helemaal niet uniek?
De honger om te creëren binnen een medialandschap die vooral rock/elektronisch getint is. We moeten buiten de box denken om binnen de box gehoord te worden.
Wie zijn voor jullie inspiratiebronnen en hoe zou je je muziek zelf omschrijven?
Inspiratie vind ik in alle hoeken van ons universum. Een bepaalde gebeurtenis of herinnering kan de aanzet geven tot een nieuw concept en uitdraaien tot een song of zelf een volledig album. Mijn grootste inspiratiebronnen vond ik binnen mijn directe vriendengroep… Hierbij keek ik enorm op naar lokale artiesten als: Nuff Said, Metaphora, Indigenous, Black ’n White, ’t Hof van Commerce en later Mellow P, Jayeness, Samoerai,… Deze en vele andere artiesten brachten (voor mij) een muzikale meerwaarde door de storytelling en toonden mij op jonge leeftijd dat er ook binnen België een bloeiende hiphopscene aanwezig is. Onze muziek zelf omschrijven we de laatste jaren als Hip Hoop. De ruwe sound van oldschool boombap, aangevuld met woordkunst en poëzie. Zo vertellen we echte verhalen voor echte mensen en proberen we onze kennis/boodschap door te geven aan de volgende generatie.
Met welke band of artiest word je vergeleken, hoewel je dat absoluut niet wilt?
Met de stemklank van Barry White, maar hier heb ik geen problemen mee. Ik vind het net leuk dat mensen bepaalde figuren of klanken linken aan mijn stem/stijl.
Wat maakt jullie anders dan andere bands denk je?
De puurheid en manier waarop wij onze leefwereld in beeld brengen vanuit een poëtisch standpunt. Ons doel is om echte verhalen te schrijven waar de luisteraar zichzelf of anderen kan in herkennen. Hierbij werken we samen met lokale producers en blijven we ook trouw aan onze West-Vlaamse moedertaal.
Wat wordt de volgende (grote) stap voor de band?
De finale van Sound Track winnen (haha). Nee, vooral veel plezier beleven op en naast het podium en stasvoetsgewijs zien welke opportuniteiten er op onze route komen.
Welk album kunnen jullie op repeat beluisteren?
Dit verschilt van moment tot moment, afhankelijk van de mood waarin ik mij bevind schommelt dit ergens tussen de albums van Gang Starr, Cunnin Lynguists, Common & Nas, naar Bob Marley, Protoje, Marvin Gaye,… tot Anderson Paak…
En wat is je favoriete plaat aller tijden en waarom?
2001 van Dr. Dre… Deze plaat verscheen op het moment dat ik voor het eerst opzoek ging naar mezelf. Ik zat net in het middelbaar, hing veel op straat en proefde voor het eerst van het nachtleven, het kattekwaad en de liefde. Heel het album klinkt als een film. Van het productie werk tot de beats en skits. Ik was meteen verkocht aan de nieuwe sound die dit album met zich mee bracht en beluister deze all time classic nog op regelmatige basis.
Wat is het mooiste en het minst mooie aan muziek?
De rit op een emotionele rollercoaster.
Meer informatie over Sound Track vind je hier.
Spotify / vi.be / Facebook
