Boshra speelt op 9 oktober in De Centrale in Gent. Tijd om kennis te maken met het drietal dat achter de bandnaam verscholen gaat.
Waar komt de naam vandaan en stel jullie eens voor!
Wij zijn Dina Boshra, Raf Cyran & Ben Cyran. De naam zoals jullie zien, is Dina’s achternaam. We hebben gekozen voor Boshra omdat het weerspiegelt vanwaar de Arabische invloeden komen. Boshra in het Arabisch betekent ook ‘goed nieuws’.
Hoe moeten we jullie muzikale geschiedenis tot nu voorstellen?
Dina: Bij mij begon het toen ik 3 was, ik ging toen iedere week zingen in een kinderprogramma op 2M Maroc (een Marokkaanse zender). De liefde voor muziek bleef maar groeien. Zo leerde ik mezelf gitaar spelen, later volgde piano. Ik bleef mezelf maar uitdagen om beter te worden en te groeien.
Mijn professioneel muzikaal parcours startte bij The Voice van Vlaanderen en dankzij die wedstrijd leerde ik Sigi Hendrix kennen, dat werd één van mijn beste vrienden en samen zijn wij de indiepop band Canves gestart. Enorm leuke en goeie tijden gehad met de mannen van Canves, maar het was toch niet helemaal de muziek die ik wou maken. Ik leerde Raf kennen omdat we samen vrijwilligers waren voor een muziekmagazine en zo zijn we aan de praat geraakt, muzikale ideeën uitgewisseld, zijn broer Ben leren kennen waar het ook enorm goed mee klikte en voordat we het wisten ontstond tussen al het plezier en muziek in de studio Boshra. 🙂
Ben: Als kind heb ik altijd muziek gespeeld, als 5-jarig jongetje met een eerste gitaar, en dan begonnen als drummer in de muziekschool. Zo ben ik in mijn eerste bandjes beland als drummer, en later ben ik dan doorgegroeid tot elektronische muziek en productie. Muziek kan zo diep gaan dat voor mij het nieuwe er nooit van af kan gaan, steeds leer ik nieuwe dingen bij, en wil ik verder gaan.
Raf: Net als mijn broer ben ik ook al sinds heel jonge leeftijd muziek beginnen spelen. Eerst als drummer, bassist of gitarist in verschillende bands en genres (van punkrock en metal bands tot jazz ensembles) en later ook als producer en engineer op platen van andere artiesten/bands. Daarnaast bouw ik ook aan een carrière als producer/dj in genres als hiphop en drum & bass (onder de naam FarFlow, samen met Wolf Logist) en als label en artist manager voor o.a. MVNSI.
Wanneer kwam het besef dat muziek spelen jullie passie is?
Dina: Mijn oma vertelde me dat mijn tante me betrapte in een hoekje in de living, heel verdrietig aan het wenen. Toen ze me vroeg waarom ik aan het wenen was, begon ik My Heart Will Go On van Celine Dion te zingen. Ik vond het een triestig lied, ook al begreep ik de tekst niet en ik zei dat ik het diep in mijn hart voelde. Toen wisten ze, dit wordt een zangeres.
Ben: De passie voor muziek is er altijd al geweest sinds ik mij kan herinneren. Ik zag mijn opa en mijn broer vroeger altijd bezig met muziek, en dat inspireerde mij ook om te beginnen.
Raf: Bij mij best wel vroeg als kleine jongen, ik geloof dat ik voor mijn 5de verjaardag een drumstel cadeau kreeg van mijn ouders en grootouders en toen was ik vertrokken.
Wie zijn voor jullie inspiratiebronnen en hoe zou jullie muziek het best omschreven worden?
Dina: ik vind het enorm leuk om iedere dag eigenlijk weer nieuwe inspiratiebronnen te ontdekken, mijn muzieksmaak is zeer uiteenlopend. Ik kan genieten van donkere techno, maar helemaal wegzweven bij dromerige indiepop. Dus mijn inspiratiebronnen als persoon zelf komen van verschillende uithoeken. De inspiratiebronnen voor Boshra zelf zijn dan eerder denk ik Sevdaliza, Tsar B, FKA Twigs, BANKS, Lolo Zouaï. Kurt Cobain en John Lennon passen niet echt in het lijstje maar inspireren mij ook enorm.
Ben: Ik merk dat we bij elk nummer inspiratie uit verschillende genres halen. Het handige is dat we elk al meerdere genres hebben gemaakt en gespeeld, en uit elk genre nemen we wel iets mee naar het volgende.
Raf: Ik volg in alles wat hierboven genoemd werd! Enkele anderen waar ik aan denk als inspiratie zijn o.a. Sega Bodega, Alix Perez, SOPHIE, Eartheater, BABii, Shygirl,…
Omschrijving: een soort donkere elektronische (hyper)pop met Arabische invloeden
Met welke band of artiest worden jullie vergeleken, hoewel jullie dat absoluut niet willen?
Dina: Wat we vaak te horen krijgen is Billie Eilish of Tsar B. Hoewel dat een heel mooi compliment is, willen we zeker niet gezien worden als copy-cats. Ze inspireren ons wel op en bepaalde manier, maar een inspiratie hoeft niet per se een vergelijking te zijn. Iedere artiest heeft zijn eigen verhaal en sound. Zoals wij de onze hebben.
Voor welke band willen jullie graag het voorprogramma spelen en waarom?
Dina: Ik zou heel graag het voorprogramma willen zijn van BANKS. De muziek sluit heel goed aan bij wat wij maken en het zou dan ook een heel grote eer zijn!
Raf: Ik denk dat een FKA Twigs, Lolo Zouaï of Sevdaliza heel cool zou zijn omdat Boshra een mooie fit zou zijn met hun genre en doelpubliek.
Wat maakt jullie anders dan andere bands?
Dina: Musicwise, hebben wij geen vaste stijl, de muziek die wij maken voelen wij op het moment zelf. We brengen de Westerse en Arabische wereld samen door de elektronische en donkere klanken die wij op dat moment zelf aanvoelen.
Raf: Qua sound denk ik vooral aan onze Arabische touch en onze experimentele en ‘bass-heavy’ productie met veel percussie.
Dina: De boodschap die we ook met Boshra willen brengen is dat het oké is om effe te zoeken naar de powerman of -woman die je wilt zijn. Het is een parcours dat men moet afleggen, waar men tijd voor moet nemen. ik wil dat het niet meer genormaliseerd wordt dat iedereen aan een bepaald beeld moet voldoen. Iedereen heeft z’n eigen weg af te leggen, op z’n eigen tempo en dat is helemaal oké. Als de weg is afgelegd, zul je je 1000 keer beter, comfortabeler en sexy in je eigen vel voelen.
Wat wordt de volgende (grote) stap voor de band?
Dina: Hopelijk ver te geraken met SoundTrack, wie weet misschien wel winnen?
Ben: Ik denk dat we onszelf muzikaal en visueel gewoon nog verder gaan pushen uit onze comfortzone.
Raf: Een stevige ep en live shows met meer visuele aspecten!
En wat is jullie favoriete plaat aller tijden en waarom?
Dina: Ik kan echt niet kiezen, heb er echt veel. Iedere periode heeft zo zijn eigen plaat, als je begrijpt wat ik bedoel? 😀
Ben: Mijn favoriete plaat aller tijden is Lockjaw van Flume en Chet Faker. Eigenlijk alleen maar omdat het liedje This Song Is Not About A Girl al mijn favoriete liedje is sinds het is uitgekomen en ik het tot op de dag vandaag nog steeds dagelijks kan luisteren en het wordt alleen maar beter.
Raf: Wow dat is echt de moeilijkste vraag… Ik denk op het eerste moment aan albums als To Pimp a Butterfly van Kendrick Lamar, Lemonade van Beyoncé, Kind of Blue van Miles Davis, The Chronic van Dr. Dre, Thriller van MJ… Lastige keuze! haha
Wat is het mooiste en het minst mooie aan muziek?
Dina: Muziek is voor mij een wereldtaal, woorden kunnen niet omschrijven hoe muziek de zaken kan samenvatten. Het is voor mij ook een troost, nummers die ik schrijf zijn mijn dagboek. Muziek is voor mij een soort van meditatie en het allerbeste is dat gevoel kunnen delen met mensen. Zonder een uitleg eraan te moeten geven, voelen ze met je mee. Dat is echt prachtig. Daarom hou ik ook van ‘performen’ en ‘songwriting’. Het minst mooie aan muziek, is luide muziek op een katerdag hahaha.
Ben: Het mooiste aan muziek is wanneer je iets beluistert of maakt en het brengt bepaalde gevoelens naar boven. Dit kan soms door de tekst, maar bij mij is het vaak door bepaalde sounds die mij speciaal doen voelen, en dat is iets wat ik nergens anders bij heb. Het minst mooie is hoe sommige mensen graag denken dat ze beter zijn door hun muziek, of door de muziek die ze goed vinden. Muziek is verschillend voor iedereen.
Raf: Ik ga sowieso mee met wat Ben en Dina al zeiden! Het mooiste is denk ik ook dat je door middel van muziek met mensen kan connecteren en onderling kan ‘relaten’ op een emotioneel ‘level’, ook al spreek je een andere taal of heb je een verschillende culturele afkomst. Het minst mooie aan muziek zelf weet ik niet. Maar het minst mooie aan werken in muziek is denk ik dat muziek nogal snel gezien wordt als een hobby die vaak ondergeschikt is tegenover andere jobs en dat maakt het vaak moeilijk voor beginnende artiesten om door te breken (gebrek aan kansen, steun, middelen)
