Maak kennis met de gloednieuwe girlsband BLUAI die op 9 oktober speelt in De Club te Mechelen tijdens de voorrondes van Sound Track.
Waar komt de naam vandaan en stel jullie eens voor!
De naam komt heel simpel van ‘blue eye’. BLUAI begon heel pril als een solo project, maar groeide recent stilaan uit tot een band. De band bestaat uit mezelf: Catherine Smet (zang en gitaar), Ilayda Cicek (leadgitaar), Caitlin Talbut (bas) en Mo Govaerts (drums). Het was heel belangrijk voor mij om een girlband samen te stellen aangezien ik meer vrouwen wil zien in de muziekwereld en hier een punt van wil maken. Bovendien is het gewoon een zalige samenwerking.
Hoe moeten we jullie muzikale geschiedenis tot nu voorstellen?
Ik stond met BLUAI pas eind juni voor het eerst op een podium. Eerst dropte ik soms een demo op Soundcloud zonder al te veel ambitie om er volledig voor te gaan. Alles heeft pas toen ik mijn manager ontmoette vaart gekregen. In de zomer mocht ik heel leuke shows spelen met Ilayda Cicek op gitaar. We deden o.a. supports voor Mauro Pawlowski en Mooneye en mochten de podia van Theater Aan Zee betreden. De single Lady ligt al even te wachten op zijn release, maar komt uit op 29/09. Binnenkort beginnen we met opnames voor de ep met producer Bert Vliegen. Vanaf oktober beginnen we na het opbouwen van een live set met full bezetting aan een reeks shows.
Wanneer kwam het besef dat muziek spelen jullie passie is?
Toen ik 10 jaar was, kreeg ik een drumkit. Op mijn 14 jaar begon ik gitaar te spelen en niet lang daarna begon ik songs te schrijven. Muziek maken is altijd een constante geweest in mijn leven en dat zal ook nooit veranderen. Vanaf ik op een podium stond en mijn muziek kon delen met een luisterend publiek was dat een nog grotere bevestiging dat muziek maken en spelen een grote passie is.
Wie zijn voor jullie inspiratiebronnen en hoe zou jullie muziek het best omschreven moeten worden?
De grootste inspiratie komt van artiesten zoals Phoebe Bridgers, Soccer Mommy, Snail Mail, Julia Jacklin, Japanese Breakfast, Angel Olsen, Adrianne Lenker, … Zo kan ik nog wel even verder gaan. Sterke vrouwen die ik bewonder voor hun songwriting skills en unieke stemgeluid.
Onze muziek kan omschreven worden als een mix van innige, dromerige indie folk en vrolijke indie pop.
Met welke band of artiest worden jullie vergeleken, hoewel jullie dat absoluut niet willen?
Ik heb tot nu toe nog geen vergelijkingen gehoord die ik niet fijn vond. De namen Phoebe Bridgers en Julia Jacklin zijn al gevallen en dat was een enorm compliment. Zeker omdat zij grote voorbeelden zijn.
Voor welke band willen jullie graag het voorprogramma spelen en waarom?
Het zou enorm cool zijn om te openen voor Intergalactic Lovers. Lara Chedraoui staat er met deze band als indrukwekkende frontvrouw. Als we heel groot mogen dromen zou openen voor bijvoorbeeld Lucy Dacus heel cool zijn. Ze vertelt verhalen op een heel charmante en herkenbare manier. Dat is iets waar ik heel erg naar streef.
Wat maakt jullie anders dan andere bands?
Eerst en vooral zijn we een girlband. Dat kom je jammer genoeg weinig tegen in de Belgische muziekscene. Daarnaast zorg ik voor veel variatie in de songs. We spelen in op alle soorten emoties. Je kan innige gevoelige nummers en vrolijke upbeat nummers verwachten. Maar we verrassen ook graag met een ruiger opzwepend kantje om je aan het dansen te brengen.
Wat wordt de volgende (grote) stap voor de band?
De opnames van de ep zijn de volgende grote stap. Want ik sta te popelen om de muziek op de wereld los te laten.
Wat is jullie favoriete plaat aller tijden en waarom?
Abysskiss van Adrianne Lenker is een plaat die ik altijd zal blijven luisteren. Haar gitaarspel en storytelling zijn buitenaards goed.
Wat is het mooiste en het minst mooie aan muziek?
Het mooiste aan muziek is dat je iemand zijn of haar gevoelswereld kan aanspreken. Je kan iemand in vervoering brengen als ze iets voelen bij muziek. Het minst mooie aan muziek is dat er smaak aan te pas komt. Een artiest kan zijn ziel bloot leggen en toch niet iemand iets laten voelen met zijn muziek. Dat is puur subjectief en hoe je reageert op bepaalde genres of stijlen.
