Maak kennis met Ão. Met Brenda’s Mozambikaanse en Portugese roots en Siebe’s kenmerkende stijl van gitaarspelen flirten ze met Latijns-Amerikaanse invloeden zonder hun band met pop en subtiele elektronica te verliezen. Ão kan je live aan het werk zien op 16 oktober in JH ’t Paenhuys in Hoegaarden.
Waar komt de naam vandaan en stel jullie eens voor!
Ão heeft geen woordenboekbetekenis. De betekenis van ‘Ão’ hangt af van hoe je het uitspreekt: [ɐ͂w̃] voor de taalpuristen. Het is iets pijnlijks, iets moois, iets treurigs, een uiting van verwondering of gewoon totale onzin.
Het is een nasale Portugese klank, Portugees omdat veel van de muziek in die taal klinkt.
Wat Ão dan is buiten de klank op zich: Zuid-Amerikaanse gitaarklanken, een ambient-universum van pedalen en cassettes, groovy percussie en bezwerende zanglijnen in het Portugees, Engels en Nederlands.
Met Brenda Corijn aan de micro en voice transformer, Siebe Chau op gitaren, Jolan Decaestecker op casettes, elektronica en gitaar, Bert Peyffers op percussie.
Eind 2020 kwam onze eerste, ‘self-titled’ ep uit met muziek die o.a. in de lockdown als muzikale pennenvrienden op 2000 km van elkaar is geschreven en opgenomen.
We zijn huiskatten, mião, in Het Depot. Een residentie waar we héél dankbaar voor zijn.
Hoe moeten we jullie muzikale geschiedenis voorstellen?
Brenda en Siebe zaten samen op LUCA School of Arts. Brenda studeerde drama, Siebe deed muziek. Voor dat er ooit zelfs sprake was van Ão waren ze eerst al lang vriendjes/KBR-enthousiastelingen.
In de zomer van 2019 ging Siebe normaal een voorprogramma spelen van Hhekla (band van Jolan, die er later nog zou bijkomen) maar had even geen zin om solo te spelen. Hij was helemaal in de ban van Braziliaanse muziek en herinnerde zich een voorstelling waarin Brenda zong, en was op slag verkocht aan haar stem. Ze sprak dan ook nog eens Portugees door haar Mozambikaanse roots, dubbel win dus. Dat concert was ineens ook Brenda haar eerste concert, de match zat meteen goed. Sindsdien is het uit de hand gelopen en zijn we nooit gestopt met samen spelen.
Na eerst met twee (en soms een gastmuzikant) samen te spelen en de ep te schrijven en op te nemen is Jolan er bijgekomen voor de livesets met zijn elektronica, cassettes, glasbak en gitaar. Deze zomer kwam Bert mee op z’n trommels, cimbalen, udu, koekendoos en andere rommel slaan.
We werden al gedraaid op StuBru, Radio 1 en Klara, mochten passeren in De Zevende Dag.
Wanneer kwam het besef dat muziek spelen jullie passie is?
Voor Siebe was dat toen hij zijn eerste elektrische gitaar kreeg in het zesde leerjaar en weekends lang Red Hot Chili Peppers kon spelen en eigen vieze midi-muziek kon schrijven op GuitarPro 6. Al de rest werd toen irrelevant.
Voor Brenda was het altijd een onuitspreekbare droom om te zingen en muziek te schrijven. Ze had altijd al een passie voor theater en muziek en is dan drama gaan studeren. Maar dan bood zich plots de kans aan met Ão. Aanvankelijk met de nodige portie stress waardoor ze hoopte dat ze het niet leuk zou vinden zodat ze niet nog eens door die stress moet. En als ze het wél leuk vond was de kans er dat ze dit zou willen blijven doen maar de kansen zich niet meer voordeden. Maar ‘guess what’… het werd leuk en zijn niet meer kunnen stoppen.
Wie zijn voor jullie inspiratiebronnen en hoe zou jullie muziek het best omschreven moeten worden?
Inspiratiebronnen komen door elk onze verschillende muzikale achtergrond en interesses vanuit verschillende hoeken.
Voor Siebe zijn dat veel namen als Baden Powell, Atahualpa Yupanqui, Gustavo Santaolalla, James Blake, Balthazar…
Bij Brenda bijvoorbeeld Kelsey Lu, H.E.R., Jorja Smith, Sonder, Maria José Llergo, C. Tangana, Moses Sumney,…
Onze muziek is een mix van zuiderse traditionele klanken, ritmes en saudade met een poppy-ambient dimensie van elektronische effecten en beats.
Met welke band of artiest worden jullie vergeleken, hoewel jullie dat absoluut niet willen?
Elke vergelijking is leuk, zelfs als die helemaal de bal misslaat. Vaak worden we in het hokje fado geplaatst hoewel we daar nooit bewust vanuit vertrokken zijn. De som muziek + Portugees = fado wordt bijna vanzelfsprekend en vaak onterecht gemaakt. Portugees wordt ook in o.a. Brazilië, Angola, Kaapverdië, Mozambique en zelfs België ( ? ) gesproken met elk hun eigen muzikale tradities. Tradities die expliciet en impliciet invloed hebben op onze muziek.
Voor welke band willen jullie graag het voorprogramma spelen en waarom?
System of a Down, gewoon om de reactie van het publiek te zien, en omdat we ook wel eens een moshpit zouden willen op een samba van ons… En als dat niet te regelen valt graag voor en samen spelen met Mayra Andrade. Lijkt me een match made in heaven. Oh, of Sevdaliza!
Wat maakt jullie anders dan andere bands?
Wij hebben cassettes en een Tascam die het elk moment tijdens het concert kunnen begeven. Meer stress daarvoor dan voor het publiek.
We gebruiken rare instrumentjes zoals bandoneon, charango, udu, koekentrommel, handpan (bedpan?) en mixen die met kapotte effectenpedalen en een glasbak.
Brenda zingt teksten in het Portugees, Engels én Nederland die soms vermalen of vermannelijkt worden door een voice transformer.
Veel van onze nummers zijn geschreven vanuit Zuid-Amerikaanse (folklore) muziekvormen (Milonga, zamba, samba, bossa nova…) maar voelt door de Ão-saus vaak niet zo aan.
Onze repetities eindigen vaak met blauwe plekken en gescheurde t-shirts.
Wat wordt de volgende (grote) stap voor de band?
Nieuwe muziek schrijven. We voelen dat we sinds de ep, eind 2020, nog enorm geëvolueerd zijn door het live spelen met de nieuwe bandleden. Er borrelt al heel wat en we kijken er naar uit om met ons vier te zoeken naar wat vanuit Ão nog kan ontstaan. Meer percussie, elektronica, dystopische klanken, teksten in het Nederlands.
En als iemand ons een platencontract, of enig andere miljoenendeal of wereldtournee wil aanbieden, dan zouden we daar best wel een beetje blij mee zijn. -> stuur naar siebe_c@hotmail.com
Wat is jullie favoriete plaat aller tijden en waarom?
Als we één gemeenschappelijke deler moeten kiezen is het Magdalene van FKA twigs, want ja, WOW. Zij is een allround artiest met inhoud en ongelofelijke sound die ons vibreert.
Voor Brenda is de favo plaat het verzamelalbum Africa 2001/2. Deze plaat is samen met haar ouders van kleins af aan meegereisd. Het brengt ons samen terug naar de gelukzalige momenten van Mozambique.
Voor Siebe stiekem toch The Colour in Anything (en al de rest) van James Blake. Blakey dringt zich toch altijd weer op, in goede en kwade dagen. Of het is van Eefje de Visser.
Wat is het mooiste en het minst mooie aan muziek?
Het mooiste is de onmisbaarheid, noodzakelijkheid zonder dat die zich opdringt en dat er tastbare waarde aan vast hangt. Hoe individueel en tegelijk collectief muziek kan zijn. Het is de plezierigste basisbehoefte naast honger, dorst, plassen etc. Handige tool voor emotionele zelf-manipulatie.
Minst mooie is eigenlijk ook iets moois: dat muziek zich onherroepelijk verweeft met herinneringen, emoties, relaties en oude wonden kan blijven openscheuren.
En natuurlijk de opruim na een concert, wanneer je liever caipirinha’s zit te drinken.
