Deze maand bracht Sons Of A Wanted Man hun eerste ep uit, wij hadden een babbel met de Limburgers.
Sons Of A Wanted Man bestaan amper twee jaar, toch hoor ik een band die ontzettend veel in zichzelf gelooft. Ik neem aan dat jullie je hierin vinden…
We werken er inderdaad wel hard voor om Sons Of A Wanted Man op de kaart te zetten. De band zelf is misschien wel vrij jong, maar we hebben allemaal wel al verschillende jaren ervaring in heel uiteenlopende bands. Dit neemt echter niet weg dat we opnieuw helemaal van nul moesten beginnen. Wanneer je bijvoorbeeld een aantal jaren in postrockbands of metalbands hebt gezeten, dan is het niet meteen vanzelfsprekend om opnieuw beroep te doen op datzelfde netwerk wanneer je een band begint die iets anders klinkt zoals Sons Of A Wanted Man. We zijn dan ook geen voor de hand liggende band omdat we veel genres door elkaar gooien en niet iedereen is daar natuurlijk fan van. Maar dat hoeft ook niet. Datgene wat we tot nu toe hebben opgebouwd, daar hebben we samen hard voor gewerkt. We halen er enorm veel voldoening uit en we geloven er allemaal in. Dat is onze motivatie om te blijven gaan.
Jullie hebben net je eerste ep uit, kunnen jullie daar wat meer over vertellen?
Black Days Black Dust is onze tweede release en deze keer hebben we het anders aangepakt dan bij de eerste. In tegenstelling tot onze eerste release, een 7″ vinyl met de nummers Ascension en 3rd Sun die is uitgekomen op gelimiteerd clear vinyl en op black vinyl, hebben we er ditmaal voor gekozen om het uit te brengen op cd. Voor de opnames zijn we naar Studio Jupiter getrokken waar we 4 nummers hebben ingeblikt met Koenraad Foesters aan de knoppen. Voor het artwork hebben we ervoor gekozen om te werken met foto’s van Corpus Diaboli, een fotograaf uit Limburg wiens werk altijd overgoten is met een duister sfeertje. Ideaal in combinatie met de muziek die wij maken. De sterkte van deze ep is dat de nummers die er op staan, zowel een geheel kunnen vormen als ook elk op zichzelf kunnen staan. Zonder een conceptalbum te zijn, is er toch een lijn in te vinden.
Wat vooral opvalt is dat jullie heel wat stijlen door elkaar gooien waardoor Sons Of A Wanted Man een unieke sound krijgt. Een bewuste keuze?
Het is iets wat heel natuurlijk is gekomen. Dat heeft waarschijnlijk met onze achtergrond te maken. De ene heeft altijd in de deathmetalscène gezeten, terwijl de andere vooral actief is geweest in de postrockscène. We hebben een heel uitgebreide muzieksmaak dat gaat van grindcore tot grunge en van hip hop tot black metal. We zijn niet bang om er volop mee te experimenteren. Dit wil echter ook niet zeggen dat we zomaar alles bij elkaar zullen gooien want daarnaast zijn we ook enorm kritisch voor onszelf. De meer ‘traditionele’ genres zijn uiteindelijk ook ontstaan door tal van invloeden die door elkaar worden gegooid en wij vinden het zelf ook interessant wanneer andere artiesten experimenteren met verschillende genres. Het houdt het geheel interessant voor zowel de muzikant als de luisteraar.
Jullie komen uit Beringen, en blijkbaar hebben de mijnschachten jullie geïnspireerd.
Beringen is de poort tot de hele mijnstreek. Vanop de terril kan je ook vlot een groot deel van de rest van de mijnstreek zien en elke stad in de mijnstreek heeft sowieso een sterke band met hun verleden omdat het nog steeds heel aanwezig is. Kevin is afkomstig van Genk, uiteraard ook een belangrijke mijnstad, en ook daar is de mijn van enorm grote invloed geweest op de regio en het dagelijkse leven. Bovendien repeteren we ook in Beringen, dus we kunnen het inderdaad gerust onze thuishaven noemen. Het mijnverleden is een voorbeeld van hoe Limburg zich als regio telkens moet heruitvinden. In de mijn werken was alles behalve makkelijk. Het was er donker, gevaarlijk en zwaar. Maar de mensen waren blij dat ze überhaupt werk hadden en een leven konden opbouwen. We spreken gelukkig niet uit ervaring, maar iedereen van ons kent wel mensen die er hebben gewerkt. Toen de mijnen werden gesloten, stonden duizenden mannen (maar ook vrouwen) op straat. Het hard labeur had plaats gemaakt voor absolute onzekerheid, want deze mensen hadden uiteraard gezinnen waar ze voor moesten zorgen. Een recentere gebeurtenis die vergelijkbaar is, is uiteraard de sluiting van Ford Genk. De mijnen hebben letterlijk diepe wonden geslagen in onze streek en het leven hier voor altijd veranderd, zowel in ons artwork als in de teksten verwijzen we weleens naar dit verleden omdat het eigenlijk nog steeds dichtbij is. Maar de mens is een creatief wezen en het weet zich vaak uit het dal te trekken. Dergelijke verhalen zijn uiteraard niet alleen van toepassing op onze streek, maar ook op veel andere plaatsen in de wereld. Wanneer we diep genoeg graven in de verhalen, komen we steeds terecht bij universele menselijke thema’s en emoties. En daarom inspireren ze ons.
Limburg heeft altijd wel iets met donkere muziek gehad. Onlangs hadden we de gitzwarte postpunk van Whispering Sons en nu zijn jullie er met al even donkere postmetal. Is dat eigen aan de streek?
Ik denk niet dat het meteen iets met de streek te maken heeft. In heel België kan je volgens mij wel goede donkere muziek vinden en dat heeft waarschijnlijk meer te maken met de tijdsgeest dan echt met de regio. Wat volgens mij wél eigen aan deze regio is, is dat Limburgse artiesten vaak het gevoel hebben dat ze dubbel zo hard moeten werken om zich te bewijzen dan bands uit andere regio’s.
Hoe zit het met optredens. Zijn die gemakkelijk te versieren of moet je voor ieder van hun vechten?
We doen niets liever dan live spelen en onze muziek is ook echt gemaakt om een unieke livebeleving op te bouwen. Toen we de ep gingen opnemen heeft dat een aantal maanden stil gelegen omdat we uiteraard een heel goed product wilden afleveren en toen kriebelde het echt enorm hard om zo snel mogelijk terug op een podium te kruipen. Dus liefst zouden we elke dag wel willen spelen. Toch mogen we zeker niet klagen over onze optredens. We hebben heel hard ons best gedaan, samen met Death Mould Bookings, om ons een mooi najaar te geven om de ep te promoten en we zijn heel blij dat we na Frankrijk, Groot-Brittannië en Duitsland nu ook Nederland van onze to-do list kunnen schrappen. We hebben we het geluk dat we op korte tijd een goed netwerk hebben uitgebouwd waar we beroep op kunnen doen wanneer we in het buitenland willen spelen. Veel organisatoren zijn vaak ook aangenaam verrast als we zelf het initiatief nemen. Het vergt uiteraard heel wat tijd en inspanningen, maar wat we er uiteindelijk uit halen is zoveel meer waard
.
Klopt het als ik denk dat het succes van Consouling Sounds het voor postmetalbands iets gemakkelijker heeft gemaakt?
Consouling Sounds en bands zoals Amenra en The Black Heart Rebellion hebben de Belgische postmetal zeker op de kaart gezet. Een ander label dat we hier zeker ook niet mogen vergeten is Hypertension Records. Wijzelf maken echter geen deel uit van deze labels, maar we houden uiteraard wel contact. Het resultaat hiervan, is dat er natuurlijk veel nieuwe bands ontstaan die hun inspiratie halen uit de artiesten die op deze labels zitten. Postmetal is naar ons gevoel nog niet echt een hype of een trend, omdat het zich nog grotendeels in het undergroundcircuit afspeelt, maar de populariteit ervan is zeker toegenomen. Wanneer we bijvoorbeeld shows gaan spelen in Duitsland of Nederland, dan staan er sowieso mensen in het publiek met T-shirts van Consouling- of Hypertension-bands.
Wees eens eerlijk met ons, vinden jullie zelf dat jullie extreme muziek maken?
Voor mensen die niet echt bekend zijn met experimentele metal, zijn wij misschien niet de meest toegankelijke band. We kunnen heel ingetogen passages hebben, maar soms jagen we het tempo serieus de hoogte in en dat in combinatie met de extreme vocals maakt ons waarschijnlijk wel een extreme band. Maar als we kijken naar sommige blackmetalbands of powerviolence/grindcore bands, dan zij wij helemaal niet zo extreem. Het meest extreme aan onze muziek, zijn wellicht de contrasten die we er in steken. Zowel licht als complete duisternis komt bij ons aan bod. Bovendien is dit allemaal relatief natuurlijk. Het is niet zo dat we doelbewust extreme muziek willen maken, maar we willen ook niet op safe spelen. We willen ons in de eerste plaats muzikaal uitdrukken en dat kan op allerlei manieren. Onze manier kan nu eenmaal wat extreem zijn soms.
Wat is je favoriete plaat aller tijden en waarom?
Ik gapassen. Ik heb volgens mij ook nooit een absolute favoriete plaat gehad. En een plaat van Kyuss vergelijken met eentje van Tool of Neurosis, sorry maar daar kan ik echt niet aan beginnen. Elke plaat heeft wellicht zijn functie in de periode waarin ik leefde en is daarom niet belangrijker dan de plaat ervoor of erna. In ruil zal ik een andere plaat vermelden: Demigod van de Poolse band Behemoth uit 2004 is volgens mij de plaat die voor een heel groot deel verantwoordelijk is voor het feit dat ik sindsdien zo ontzettend veel muzikale herrie heb gemaakt. Maar ook dat kan dan weer niet mijn favoriete plaat aller tijden zijn. Als band hebben we uiteraard wel een hoop gemeenschappelijke favoriete platen. Station van Russian Circles, Sunbather van Deafheaven, en uiteraard alles van Slayer.
Met wie zou je het niet erg vinden om 8 uur in een lift mee te zitten en wat zou je dan doen?
Dat is niet moeilijk, want die vraag heb ik onlangs nog aan onze gitarist Pieter gesteld. Mijn keuze was Jimmy Page. In de eerste plaats omdat hij in de meest legendarische band ooit speelde en een enorme muzikale kennis heeft. En in de tweede plaats omdat hij in de jaren ’70 nog een boekenwinkel had gespecialiseerd in occultisme. Die man zit sowieso vol boeiende verhalen. Pieter koos trouwens voor Kevin, onze drummer. Hij had bijvoorbeeld ook voor Katy Perry kunnen kiezen, maar blijkbaar heeft Kevin meer charmes.
Het laatste woord is aan jullie.
Voor zij die van experimentele post-metal houden: check zeker onze nieuwe ep Black Days Black Dust volledig op Soundcloud. Hou ook onze social media in het oog voor optredens in de buurt! Check vooral bands als APOA, All We Expected, Spoiwo, UpCdownC, Flies Are Spies From Hell, Science Against Spheric Silence, … Support The Underground! Tot slot zouden wij ook Luminous Dash willen bedanken voor dit interview
