Wij zijn al een tijdje zot van de Belgische shoegaze/dreampop/postrock/grunge band Slow Crush. Door hun geweldige debuutalbum Aurora kon de band verschillende keren toeren door Europa en in Amerika. En ook al is het debuut ondertussen al drie jaar oud toch verscheen het vorige maand opnieuw bij een nieuw label. We vroegen tekst en uitleg aan de Engelse zangeres/bassiste Isa Holliday.
Jullie debuutalbum is drie jaar oud en krijgt nu al een nieuwe persing en dan nog bij een nieuw label. Wat was daar de reden voor?
Aurora wordt in september inderdaad drie jaar oud. In de zomer van vorig jaar besloten we om ons vorige label, Holy Roar Records, te verlaten. Nadat de oprichter van het label beschuldigd werd van seksueel misbruik, zijn wij, samen met alle andere bands en label werknemers van Holy Roar opgestapt. Eerder dit jaar maakten we onze nieuwe labels, Quiet Panic (VS) en Church Road Records (VK) bekend. Een nieuwe persing was niet alleen nodig om de label logo’s te wisselen, maar kwam ook net op tijd om onze voorraad terug aan te vullen. Dit is ondertussen trouwens de vierde herpersing van Aurora, er zijn al meer dan 4000 exemplaren van de vorige persing verkocht.
Is het niet bizar voor jullie dat de debuutplaat nu opnieuw wordt uitgebracht terwijl jullie in de studio zitten om het tweede album op te nemen?
Misschien een beetje maar zoals eerder gezegd, het was nodig en het kwam goed uit. Het is zot dat we, hoewel we een jaar lang geen shows mochten spelen, een trouwe en groeiende fanbase hebben die onze platen en merch online blijft kopen. Wij zijn daar erg dankbaar voor. Er is nog veel werk na de opnames – mixing, mastering, artwork, layout, etc… dus het kan nog even duren voor de nieuwe plaat in de rekken ligt. Aurora blijft ons eerste “kind” waar we heel trots op zijn. Wij houden ze in stock zolang er vraag naar is.
Door dit debuut hebben jullie veel getourd in binnen- en vooral buitenland. Hadden jullie zoveel optredens verwacht?
We wisten van bij het begin dat we veel wilden spelen. Is dat niet de droom van elk muzikant?! Of we verwacht hadden dat er effectief zoveel optredens gepland zouden worden, is een ander verhaal. Maar we hebben er zeker geen spijt van! Wij doen niets liever dan reizen en spelen. Jammer dat er zo weinig optredens waren het laatste jaar. Gelukkig hebben we heel flexibele jobs die we makkelijk kunnen combineren met toeren. Daardoor zijn er weinig shows waar we nee op moeten zeggen.
Vonden jullie het niet bijzonder dat jullie meer in het buitenland mochten spelen dan in eigen land?
We hebben er na de release van Aurora bewust voor gekozen om meer in het buitenland te spelen dan thuis. Ons doel was van bij het begin om onze muziek zoveel mogelijk te verspreiden en te laten zien dat we bereid waren om daar – letterlijk – ver voor te gaan! Duizenden kilometers ver! Een week of twee hier, een weekendje daar – zolang het logistiek niet te zot werd: challenge accepted! Dat betekent uiteraard niet dat we het Belgische publiek minder graag zien. Als we thuis spelen, willen we het wel speciaal maken voor iedereen. Soms heeft dat tijd en planning nodig.
Al van bij jullie debuutep Ease hadden jullie een buitenlands platencontract. Is dat een luxe?
Ease verscheen inderdaad op een paar labels uit België, Nederland en Duitsland. Dat is misschien wel handig om connecties te bouwen in het buitenland, zeker toen, als beginnende band. Een ander voordeel van te werken met een buitenlandse label is hun distributienetwerk en hun fanbase. Maar dat is ook zo als je verschillende lokale labels zou vergelijken. Elk label is uiteindelijk expert in zijn eigen regio en winkel. Wij hebben er voor onszelf, op dat moment, voor gekozen om de plaat te delen met verschillende labels, elk met hun eigen specialiteit.
Zijn jullie akkoord met de shoegaze stempel die jullie als band opgedrukt krijgen?
Niet echt. Niet dat we het een belediging vinden, maar wij vinden dat onze muziek veel breder gaat. Wij zijn niet zo’n fan van hokjesdenken maar het is begrijpelijk dat iemand die ons niet kent, een bepaalde referentie nodig heeft om uit de miljoenen andere songs op het internet, er juist één van onze nummers uit te kiezen.
Normaal gezien mochten jullie vorig jaar mee op tournee door Europa met La Dispute. Vinden jullie dat jullie muziek gelijkenissen vertoont met deze band?
Toch wel. Ook al klinken we misschien totaal anders, is er een vergelijkbare vibe in ons muziek. Een pakkende en alles omvattende emotionele kracht die de luisteraar meeneemt. We keken hard uit naar die toer. Ook om elke avond samen met onze vrienden van Cult Dreams te kunnen spelen.
Is er een band waar jullie heel graag het voorprogramma van willen verzorgen?
Moeilijke vraag. Ik denk niet dat ik ze kan beantwoorden. Ik had wel een fangirl moment toen we hoorden over de toer met Torche. Ik was grote fan sinds Meanderthal en dus heel opgewonden om hen elke avond te mogen zien spelen.
Zijn er bands die het geluid van Slow Crush beïnvloed hebben?
Te veel misschien, haha! Ik denk dat ons typische geluid geëvolueerd is door alles wat wij over de jaren graag hoorden. We hebben allemaal onze individuele muzieksmaak en luisteren naar allerlei verschillende bands en genres. Ik denk dat het daardoor is dat verschillende mensen iets anders in ons muziek horen. “We have a bit of something to please everyone.” Soms komen er mensen na een show praten aan de merch tafel en die maken soms rare vergelijkingen. Iemand zei ooit dat we hem deed denken aan The Melvins… Dat lijkt misschien bizar, maar ik begreep wel wat hij bedoelde. Wij combineren het zware soms zelfs doomy van The Melvins) in de instrumentale wall of sound, met het lichte en etherisch van de vocals. Onze gitaren hebben soms grungey tones door de effecten. Wij lieten zelfs ons eigen effectpedaal bouwen omdat er geen pedaal op de markt was die de sound benaderde die wij zochten. Vorig jaar zetten wij meerdere exemplaren van de Glow Fuzz pedaal in productie. Die waren allemaal heel snel uitverkocht – de eerste batch op minder dan 3 minuten! Dus ja, invloeden? Alles en iedereen. En vooral een grote portie zelfstudie en ervaring. Over sounds en effecten leren we altijd bij.
Wanneer mogen we het tweede Slow Crush album verwachten en kan je er al iets over zeggen?
Als alles goed gaat dan hopelijk later dit jaar! Wij zijn momenteel de mix aan het afronden voor de plaat naar mastering gaat. Jammer genoeg mag ik er niet veel meer over zeggen behalve dat we allemaal enorm blij zijn met het resultaat! Zodra de tijd rijp is, delen wij meer nieuws op onze social media.
Op jullie laatste single Reel maakten we kennis met een dromerige kant van Slow Crush, gaan jullie in de toekomst meer die richting uit?
Misschien wel, misschien niet (lacht). Ik vind dat het dromerige er altijd in heeft gezeten maar misschien is Reel een beetje meer uplifting? Meer dreampop-achtig? De vocals zullen altijd wel dromerig blijven, in ieder geval. Ik kan eigenlijk niet veel anders doen met mijn stem.
Hebben jullie zich tijdens de verschillende lockdowns muzikaal nog wat kunnen uitleven en heeft die bijzondere periode inspiratie gebracht?
Tot nu toe waren wij tijdens de lockdowns altijd gefocust op het voorbereiden van de nieuwe plaat. Wij hebben hard gewerkt om de nummers op punt te krijgen, de sound te perfectioneren en alles in te studeren zodat we klaar waren om de studio in te duiken in januari. Nu die fase voorbij is, hebben we meer vrijheid om onze creativiteit los te laten.
Wat zijn de toekomstplannen van Slow Crush?
Post pandemic: spelen, spelen, spelen! Alsjeblieft, zo snel mogelijk! We hebben dit jaar een paar leuke live sessies gefilmd maar we missen het publiek enorm. Hopelijk worden de restricties versoepeld tegen dat het nieuwe album uit is, zodat we daarmee mogen touren.
“Until then, stay safe and well everyone! We miss you!”
